Αντισυνταγματική είναι η διάταξη του νόμου 2084/1992 που προβλέπει την καθιέρωση ανώτατου ορίου στο εφάπαξ βοήθημα που λαμβάνουν οι εργαζόμενοι από τα Ταμεία τους κατά τη συνταξιοδότηση. Την εισήγηση αυτή έκανε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Δ. Λινός στην Ολομέλεια του Ανώτατου Δικαστηρίου, όπου εκδικάζονταν σχετική υπόθεση των εργαζομένων στην ΕΤΒΑ.

Πρόκειται για τη διάταξη του άρθρου 57 του νόμου 2084/1992 που ορίζει ότι το ακαθάριστο ποσό του εφάπαξ, το οποίο χορηγούν τα ασφαλιστικά ταμεία για 35 χρόνια ασφάλισης, δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 10 εκατ. δραχμές και ότι για χρόνο ασφάλισης μικρότερο ή μεγαλύτερο των 35 ετών το ποσό αυτό αυξομειώνεται ανάλογα με τα χρόνια ασφάλισης.

Στην περίπτωση που υιοθετηθεί η εισαγγελική πρόταση μπαίνει φραγμός στα Ταμεία να επιβάλλουν ανώτατο όριο στο εφάπαξ των εργαζομένων.

Στο σκεπτικό της εισήγησής του ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου αναφέρει:

• Οι εργοδοτικές εισφορές για τα ασφαλιστικά ταμεία δεν αποτελούν κοινωνικό πόρο, αλλά καταβάλλονται αποκλειστικά με αφορμή την εργασία του μισθωτού και ως αντάλλαγμα που δε δίνεται απευθείας στο μισθό αλλά αποδίδονται στο ασφαλιστικό τους ταμείο, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες του μισθωτού για τη σύνταξη, νοσηλεία και του εφάπαξ κατά τη συνταξιοδότησή του.
• Η επιβολή πλαφόν επιφέρει δυσμενή διάκριση σε βάρος των εργαζόμενων εκείνων, οι οποίοι λόγω του χρόνου υπηρεσίας και του ύψους των αποδοχών τους είχαν υποβληθεί σε μεγαλύτερες κρατήσεις.
• Το εφάπαξ βοήθημα που καταβάλλεται στους αποχωρούντες από την υπηρεσία ασφαλισμένους έχει αμιγώς ανταποδοτικό χαρακτήρα.

Τέλος, ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός εισηγήθηκε ότι είναι αντισυνταγματική και η μείωση του εφάπαξ για όσους εργαζόμενους αποχώρησαν οικειοθελώς από την ΕΤΒΑ, με βάση το νόμο 2359/95 «για την εξυγίανση της ΕΤΒΑ».