Μυστική εκστρατεία ανατροπής της Σοβιετικής Ενωσης | ΔΙΕΘΝΗ

ΔΙΕΘΝΗ

ΗΠΑ - ΕΣΣΔ

Μυστική εκστρατεία ανατροπής της Σοβιετικής Ενωσης

Επί Ρήγκαν άρχισε να εφαρμόζεται το σχέδιο ανατροπής

Για όσους υποστηρίζουν ότι ο σοσιαλισμός ανατράπηκε μόνο από μόνος του ή για όσους αμφισβητούν την ικανότητα και τη θέληση των ΗΠΑ να δρουν και να κατευθύνουν τις εξελίξεις πίσω από τις «γραμμές του εχθρού», το βιβλίο του Αμερικανού δημοσιογράφου Peter Schweizer «Η Νίκη. Η μυστική στρατηγική της αμερικανικής κυβέρνησης που προκάλεσε την ανατροπή της Σοβιετικής Ενωσης» προσφέρει άκρως αποκαλυπτικές και σημαντικές πληροφορίες. Ο συγγραφέας δεν είναι φίλος της Σοβιετικής Ενωσης ή του σοσιαλισμού, το αντίθετο, ήταν και παραμένει πραγματικός οπαδός της κυβέρνησης του Ρόναλντ Ρήγκαν και των λοιπών συντηρητικών πολιτικών (πολλοί από τους οποίους βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά και σήμερα). Οι μυστικές ενέργειες της κυβέρνησης Ρήγκαν εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης στις αρχές της δεκαετίες του '80, που είναι το αντικείμενο του βιβλίου, επιδοκιμάζονται αν δεν αποθεώνονται από το συγγραφέα. Ωστόσο η δουλιά που έχει κάνει (το βιβλίο είναι βασισμένο σε συνεντεύξεις με δεκάδες από τους πιο σημαντικούς αξιωματούχους της εποχής) είναι αξιόλογη και τα γεγονότα στην πλειοψηφία τους αδιάψευστα.

Από τις πρώτες ημέρες της προεδρίας Ρέηγκαν άρχισε να καταστρώνεται η μυστική στρατηγική εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης. Θεσμικά τον πιο ευδιάκριτο ρόλο στη διαμόρφωση αυτής της στρατηγικής έπαιζε το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας. Ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Γουίλιαμ Κλαρκ, ανέλαβε την επίβλεψη του σχεδιασμού ορισμένων από τα πιο σημαντικά σημεία της στρατηγικής. Στελέχη του Συμβουλίου Ασφαλείας, όπως ο Τζον Πόιντεξτερ, ο Ρόμπερτ ΜακΦαρλάν, ο Ρόμπερτ Ρόμπινσον, ο Ρίτσαρντ Πάιπς, και ο Βίνσεντ Κανιστράρο κατείχαν καίριες θέσεις στη διαμόρφωση της στρατηγικής. Κυρίαρχο ρόλο, κυρίως στην πραγματοποίηση μυστικών επιχειρήσεων και επαφών στο εξωτερικό είχε ο πιο ισχυρός διευθυντής (κατά το συγγραφέα) που είχε ποτέ η CIA, Ουίλιαμ Κλαρκ.

Οι σκοποί και τα μέσα της επίθεσης αυτής σκιαγραφούνται σε μια σειρά άκρως απόρρητων οδηγιών για τις αποφάσεις εθνικής ασφάλειας (NSSD, από τα αρχικά: National Security Decision Directives) που υπογράφηκαν από τον Πρόεδρο Ρήγκαν το 1982 και 1983. Σε πολλές περιπτώσεις οι κατευθύνσεις αυτές αντιπροσώπευαν μια θεμελιώδη ρήξη με το παρελθόν. Η NSDD-32 (Μάρτη του 1982) δήλωνε ότι οι ΗΠΑ θα επιδίωκαν να αδρανοποιήσουν τη σοβιετική επιρροή στην ανατολική Ευρώπη και ενέκρινε τις συγκαλυμμένες ενέργειες και άλλα μέσα για να υποστηριχτούν οι αντισοβιετικές επιχειρήσεις. Η NSDD-66 δήλωνε ότι η πολιτική των ΗΠΑ ήταν η πρόκληση αναστατώσεων στη σοβιετική οικονομία με την επίθεση σε κρίσιμους πόρους. Η NSDD-75 (Γενάρης 1983) καλούσε τις ΗΠΑ να μη συνεχίσουν να συνυπάρχουν με τη Σοβιετική Ενωση αλλά να τη μεταβάλουν ουσιωδώς.

Η στρατηγική των ΗΠΑ συγκεκριμένα περιλάμβανε:

-- Συγκαλυμμένη υποστήριξη με τη διάθεση κεφαλαίων, την παροχή πληροφοριών και τη διοικητική μέριμνα του κινήματος της Αλληλεγγύης στην Πολωνία, εξασφαλίζοντας έτσι την επιβίωσή του.

-- Ουσιαστική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη στην αφγανική «αντίσταση», διαθέτοντας επίσης στους Μουτζαχεντίν προσωπικό έτσι ώστε να μπορούν να μεταφέρουν τον πόλεμο ακόμα και μέσα στην ΕΣΣΔ.

-- Μια πολύπλευρη παγκόσμια εκστρατεία, συμπεριλαμβανομένης και της μυστικής διπλωματίας, με σκοπό το δραστικό περιορισμό των προσβάσεων της ΕΣΣΔ στη δυτική τεχνολογία.

-- Μια επιθετική ενίσχυση της άμυνας με έμφαση στην υψηλή τεχνολογία (πόλεμος των άστρων) που ασκούσε πιέσεις στη σοβιετική οικονομία.