Από το κακό στο χειρότερο πάει η ελληνική δραματουργία. Αυτό το μήνυμα ξανάρχεται με τον κρατικό διαγωνισμό θεατρικού έργου. Γιατί θέατρο δεν είναι μόνο η παράσταση, θέατρο είναι και η συγγραφή, η οποία όπως φαίνεται «νοσεί». Η ρεπερτοριακή κρίση είναι παγκόσμια, αλλά αυτό δεν αποτελεί άλλοθι, αλλά θέμα προς προβληματισμό. Το ΥΠΠΟ, λοιπόν, ανακοίνωσε χτες τα εξής βραβεία: Απονέμεται το Γ΄ Βραβείο (2.935 ευρώ) στον Αδριανό Γεωργαντά («Μαργαριτάρια καταιγίδας»). Το Α΄ και το Β΄ Βραβείο δεν απονέμονται.

Η Επιτροπή, που συνεδρίασε με παρόντες τους Δημήτρη Κεχαΐδη, Θανάση Παπαγεωργίου, Γιάννη Μαργαρίτη, Ηρακλή Λογοθέτη, επισήμανε ότι: «Το μεγαλύτερο μέρος των υποβληθέντων έργων χαρακτηρίζεται από έλλειψη θεατρικότητας και άγνοια των κανόνων της σκηνικής οικονομίας. Παρ' όλα αυτά υπήρξαν κάποια έργα οι συγγραφείς των οποίων χρησιμοποιούν νέες μορφές στη γλώσσα, στο θέμα και στην ανάπτυξη, αλλά δυστυχώς δεν ολοκληρώνουν το στόχο τους. Από τα έργα αυτά ξεχώρισε τα "Μαργαριτάρια καταιγίδας" για την ενδιαφέρουσα ιδέα του, την ατμόσφαιρα και θεατρικότητα των χαρακτήρων του, με την ελπίδα ότι μια παραπέρα επεξεργασία από τον συγγραφέα θα ολοκλήρωνε το έργο ώστε να μπορέσει να παρασταθεί».

Στο διαγωνισμό για νέους θεατρικούς συγγραφείς, απονέμεται το Γ΄ Βραβείο (2.935 ευρώ) από κοινού στους: στον Πλάτωνα Μαλλιάγκα («Ζωή από χιόνι» ) και στην Αννα Μιχαλιτσιάνου («O Ιός LOSER»). Το Α΄ και το Β΄ Βραβείο, επίσης, δεν απονέμονται.

Η Επιτροπή (Σωτηρία Ματζίρη, Ανδρέας Στάϊκος, Πέπη Οικονομοπούλου, Νίκος Διαμαντής, Αννίτα Δεκαβάλλα) επισήμανε ότι με εξαίρεση τα δύο παραπάνω έργα, τα οποία παρά τις όποιες αδυναμίες τους έχουν στοιχεία για αξιοποίηση, το επίπεδο των υποβληθέντων έργων ήταν ιδιαίτερα χαμηλό. Αν και σε κάποια έργα υπάρχουν κάποιες καλές ιδέες, αυτές δεν ολοκληρώνονται και δεν αξιοποιούνται θεατρικά.

Βραβείο παιδικού θεατρικού έργου δεν απονέμεται. Η Επιτροπή (Ζωρζ Σαρρή, Λήδα Πρωτοψάλτη, Δηώ Καγγελάρη, Σοφία Ζαραμπούκα, Γιάννης Καλατζόπουλος) επισήμανε το εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο των υποβληθέντων έργων, την έλλειψη στοιχειώδους γνώσης των θεατρικών συμβάσεων, τον έντονο διδακτισμό και τους απίθανους αντιθεατρικούς συνδυασμούς.