Το εργασιακό νομοσχέδιο που ψήφισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τη βδομάδα που πέρασε, αλλά και το «μίνι Ασφαλιστικό» που κατέθεσε προς ψήφιση, είναι η πιο επίσημη και έμπρακτη διαβεβαίωση για τη συνέχιση και εμβάθυνση της αντεργατικής πολιτικής του και την επόμενη τετραετία. Γιατί πάνω από τις διακηρύξεις, τα προεκλογικά προγράμματα και τις υποσχέσεις στο «παραπέντε», αυτό που τελικά μετράει είναι τα έργα. Είναι η ίδια η πράξη. Πολύ περισσότερο όταν αυτό το έργο, είναι το κυβερνητικό.

Τι θα κάνει, λοιπόν, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την επόμενη τετραετία, αν παραμείνει στην κυβερνητική εξουσία, για την ανεργία και την Κοινωνική Ασφάλιση; Το ΠΑΣΟΚ 50 μέρες πριν από τις εκλογές απάντησε με τον πιο ρηξικέλευθο τρόπο για τα δύο αυτά κορυφαία ζητήματα για τους εργαζόμενους. Η απάντηση περιέχεται στα ίδια τα νομοσχέδια.

Για την ανεργία, η κυβέρνηση όχι μόνο αποφάσισε, αλλά και ψήφισε, ότι η «λύση» στο πρόβλημα είναι η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων. Οτι στους εργοδότες πρέπει να δοθούν και πρόσθετα κίνητρα για την πρόσληψη ανέργων. Ετσι στην «ψύχρα» η κυβέρνηση νομοθέτησε τη μείωση του εργατικού κόστους κατά το ύψος του επιδόματος ανεργίας. Οι άνεργοι υποχρεώνονται να δουλεύουν τζάμπα στους εργοδότες, για όσες ώρες αντιστοιχούν στο επίδομα της ανεργίας. Με τα σημερινά δεδομένα περίπου 4 ώρες τη μέρα. Την ίδια στιγμή, βέβαια, άνοιξε παράθυρο για την απόλυση εργαζομένων, που αμείβονται από την επιχείρηση και την αντικατάστασή τους με τους επιδοτούμενους ανέργους.

Ταυτόχρονα, με αυτή την προκλητική απόφαση, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μείωσε κατά 50% τις ασφαλιστικές εισφορές επιχειρήσεων για ανέργους ορισμένων ηλικιών, μέχρι και απάλλαξε ολοκληρωτικά τις επιχειρήσεις από εισφορές για ορισμένες άλλες ομάδες. Ολο αυτό το κόστος φορτώνεται στον κρατικό προϋπολογισμό. Δηλαδή, πάλι στους εργαζόμενους. Αυτές είναι οι περίφημες «ενεργητικές πολιτικές» απασχόλησης που πρεσβεύουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, σύμφωνα και με αυτά που καθορίζει η στρατηγική της Λισαβόνας.

Επί της ουσίας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πέραν της γενναίας χρηματοδότησης του κεφαλαίου, υιοθετεί απροκάλυπτα και τις θέσεις του ΣΕΒ, ο οποίος υποστηρίζει πως τελικά το πρόβλημα της ανεργίας, είναι πρόβλημα «υψηλού κόστους». Αν πέσει το εργατικό κόστος, τότε οι επιχειρήσεις θα γίνουν ανταγωνιστικές και ως εκ τούτου η κατάσταση θα βελτιωθεί. Το πρόγραμμα, λοιπόν, του ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2008, είναι η ίδια και χειρότερη δοκιμασμένη φιλομονοπωλιακή συνταγή. Μια συνταγή που ανακυκλώνει τους ανέργους μέσα από τα δεκάδες προγράμματα «επιδότησης της εργασίας», «κατάρτισης» και «ειδίκευσης», και που μετά το πέρας των προγραμμάτων, ο άνεργος ξαναγυρίζει στην ανεργία και ο βιομήχανος μετράει μερικά εκατομμύρια στο ταμείο του.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση κρατάει το επίδομα ανεργίας στα εξευτελιστικά επίπεδα των 11 και 12 ευρώ τη μέρα, ενώ 300.000 άνεργοι στερούνται ακόμα και αυτό το βοήθημα. Μέχρι τώρα, η κυβέρνηση ζητούσε από τους εργαζόμενους να μην είναι απαιτητικοί, να κατεβάσουν τον πήχη, να σκεφτούν και τους «εκτός των τειχών», προκειμένου η οικονομία να γίνει ανταγωνιστική, να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και γι' αυτούς που δεν έχουν μεροκάματο. Μέχρι τώρα, με πρόσχημα τους ανέργους, εκβίαζε τους εργαζόμενους. Τώρα εκβιάζει τους ίδιους τους ανέργους. Δουλέψτε - τους λέει - τζάμπα στους εργοδότες, αν θέλετε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, να αποκτήσετε «σχέση» με την αγορά εργασίας. Από τον έναν εκβιασμό στον άλλο.

Πρόφαση η ανεργία. Αλλά ο στόχος παραμένει ο ίδιος. Η όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού εργαζόμενων και ανέργων, αντρών και γυναικών. Η εκμετάλλευση όλης της εργατικής τάξης προς όφελος των επιχειρήσεων. Αυτή είναι η υπόσχεση του ΠΑΣΟΚ και με τη νέα ηγεσία. Αυτό είναι το πρόγραμμα δράσης του για τη «νέα εποχή.» Το «νέο ξεκίνημα» οδηγεί στον ίδιο προορισμό. Στην αέναη κερδοφορία των εργοδοτών. Οι μηχανοδηγοί αλλάζουν, αλλά το τρένο της ΟΝΕ κατευθύνεται στον ίδιο σταθμό.

Ιδιας αντεργατικής κοπής είναι και το «μίνι ασφαλιστικό». Με το νομοσχέδιο δεκάδες χιλιάδες εργάτες γης διώχνονται από το ΙΚΑ και υποχρεωτικά ασφαλίζονται στον ΟΓΑ με χειρότερους όρους και μικρότερες παροχές. Οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις του αγροτικού τομέα, μειώνουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Χιλιάδες αγρότισσες υποχρεώνονται να ασφαλιστούν στον ΟΓΑ, τα αγροτικά νοικοκυριά φορτώνονται με πρόσθετα βάρη. Το ίδιο και οι δημόσιοι υπάλληλοι, των οποίων η εισφορά στο επικουρικό τους ταμείο αυξάνεται. Ιδια μοίρα επιφυλάσσεται και σε άλλες κατηγορίες εργαζομένων, (γιατροί ΙΚΑ, συγγραφείς κλπ.). Την ίδια στιγμή, με σωρεία τροπολογιών «ρυθμίζονται» και χαρίζονται βεβαιωμένα χρέη των επιχειρήσεων προς τα ασφαλιστικά ταμεία.

Οι συντάκτες του νομοσχεδίου στην Εισηγητική Εκθεση διατυμπανίζουν ότι «το παρόν νομοσχέδιο έρχεται με τις βασικές του διατάξεις να ενισχύσει και να συμπληρώσει το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο» και ιδιαίτερα τον τελευταίο αντιασφαλιστικό νόμο 3029.

Αλλά τι σημαίνει «να ενισχύσει το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο»; Ολοι το γνωρίζουν. Οι εργαζόμενοι το έζησαν και το ζούνε στο πετσί τους, πού οδήγησαν οι νόμοι που ψήφισαν τα τελευταία δώδεκα χρόνια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Οι συντάξεις μειώθηκαν, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αυξήθηκαν, άλλες ασφαλιστικά παροχές περικόπηκαν. Τα αποθεματικά των ταμείων καταληστεύτηκαν στον τζόγο του Χρηματιστηρίου. Κράτος και εργοδότες μείωσαν την όποια συμμετοχή τους στη χρηματοδότηση. Στον αντίποδα αυξήθηκαν οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, που αναλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο βάρος, ενώ οι μηχανισμοί ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, κεφαλαίου προπαγανδίζουν ανοιχτά την ιδιωτική ασφάλιση.

Αυτό το πλαίσιο ενισχύει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και με το τελευταίο ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Αυτό το καθεστώς εμβαθύνει. Αυτή είναι η αντεργατική υποθήκη και για τη νέα τετραετία.

Αυτή την πολιτική θα βρούνε μπροστά τους οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι στις 8 του Μάρτη. Με αυτήν θα πρέπει να αναμετρηθούνε. Είναι η ίδια ατόφια, αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ της προηγούμενης τετραετίας. Και αυτό το καθεστώς θα είναι ακόμα πιο επώδυνο, αν στις εκλογές δε χτυπηθούν οι δυνάμεις του δικομματισμού. Αν δε βγούνε ενισχυμένες οι δυνάμεις της αντίστασης και του αγώνα.

Ψήφος στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ θα σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι εγκρίνουν ή ανέχονται, όχι την επιδότηση των ανέργων, αλλά τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων. Ψήφος στο δικομματισμό, επιβραβεύει το αντιασφαλιστικό τσεκούρι που έπεσε τα προηγούμενα χρόνια. Αντίθετα, με την ψήφο στο ΚΚΕ, θα δημιουργηθούν εκείνες οι προϋποθέσεις, ώστε με μεγαλύτερη δύναμη οι λαϊκές δυνάμεις να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις του μεγάλου κεφαλαίου και των κομμάτων του, όποιο κόμμα και αν είναι στην εξουσία. Ψήφος στο ΚΚΕ, σημαίνει αυτό που σήμαινε πάντα. Οτι την ώρα που, είτε το ΠΑΣΟΚ, είτε η ΝΔ, θα σηκώνουν τον αντιλαϊκό πέλεκυ πάνω από τα κεφάλια των εργαζομένων, πίσω τους θα είναι «η πλάτη» του ΚΚΕ. Θα στέκεται εκεί μαζί τους, όπως πάντα, στην πρώτη γραμμή.