Ας δούμε πώς σχηματίστηκε αυτός ο αμαρτωλός συνεταιρισμός «Νέα Αιολίς», ο οποίος «έβαλε πόδι» σε μια τεράστια δασική έκταση.

Ο οικοδομικός συνεταιρισμός «Νέα Αιολίς» αγόρασε δασική έκταση εμβαδού 2.713 στρεμμάτων που αποτελούσε τμήμα του ευρύτερου δάσους Σταμάτας - Διόνυσου Αττικής. Με απόφαση του υπουργείου Γεωργίας το 1954, οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες του δάσους πήραν άδεια κατάτμησης, ενώ μερικά χρόνια αργότερα, το 1962, οι υπεύθυνοι του συνεταιρισμού πέτυχαν την ένταξή τους στο σχέδιο πόλης. Η τιμή του κάθε οικοπέδου ήταν η εξευτελιστική τιμή των 3.500 δραχμών.

Δεκαεφτά χρόνια αργότερα ο συνεταιρισμός πέτυχε σημαντικές... κατακτήσεις. Το 1979 περιμετρικά του σχεδίου πόλης τοποθετήθηκαν από την αναπληρώτρια του νομάρχη Ανατολικής Αττικής κόκκινες οικοδομικές γραμμές (!) με την υπ' αριθμό 278517/20-1079 απόφαση. Η φαινομενική αυτή λεπτομέρεια των κόκκινων γραμμών θα έχει βαρύνουσα σημασία για τη μετέπειτα εξέλιξη της δασικής περιοχής.

«Η σημείωση αυτών των γραμμών, αναφέρει σε έγγραφό του στις 21/4/2000 ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Ηλ. Κολιούσης προς τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, θα έχει μεγάλη σημασία για τις συμπαγείς εκτάσεις δάσους πεύκης που περιβάλλει το σχέδιο πόλης του οικισμού "Νέα Αιολίς". Εκτοτε άρχισε διαδικασία δημιουργίας οικοπέδων του συνεταιρισμού αυτού και πέραν της περιμέτρου του σχεδίου πόλης, εφόσον εθεωρείτο επιτρεπτή η δόμηση στην έκταση έναντι των κόκκινων αυτών οικοδομικών γραμμών».

Η απόφαση της αναπληρώτριας νομάρχη, ενώ σύμφωνα με τον τίτλο της αφορά τροποποίηση του σχεδίου στην περιοχή «Νέας Αιολίδας», στην ουσία αποτελεί επέκταση του σχεδίου, σε εκτός σχεδίου δασική περιοχή, η οποία περιλαμβάνει και την έκταση που είχε προσυμφωνηθεί να αγοραστεί από το συνεταιρισμό το 1976. Επιπλέον, κοινόχρηστοι χώροι μετατράπηκαν σε οικοδομήσιμους κατά παράβαση του ισχύοντος Συντάγματος.

Να σημειωθεί ότι για την απόφαση αυτή πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη επισημαίνει: «Σημαντικότερο, όμως, είναι το γεγονός ότι η απόφαση Νομάρχη Αττικής (σ.σ. το 1979) δεν έχει προσυπογραφεί από τον υπουργό Γεωργίας προκειμένου να ενταχθεί η περιοχή σε σχέδιο πόλης».

Ετσι δημιουργήθηκαν νέα οικοδομικά τετράγωνα 54Α, 55Α, 77Α κλπ., τα οποία χαρακτηρίζονται ως «ανοιχτά οικοδομικά τετράγωνα» ή σύμφωνα με το ΓΟΚ «εκτάσεις γηπέδων που έχουν πρόσωπο στις περιμετρικές του Ρυμοτομικού Σχεδίου οδούς».

Το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του 1990 αρχίζει η έκδοση οικοδομικών αδειών σε τμήματα δασικά εκτός της ιδιοκτησίας του συνεταιρισμού. Η έντονη δόμηση κορυφώνεται με τα ανοιχτά οικοδομικά τετράγωνα με βάση το άρθρο 29, παρ. 2 του ΓΟΚ 85 (νόμος 1577/85).

Στο μεταξύ, οι εκτάσεις αυτές έχουν χαρακτηριστεί αναδασωτέες. Η 3051/16-10-1992 πράξη αναδάσωσης του νομάρχη Ανατολικής Αττικής αρχικά εξαίρεσε από την αναδάσωση εκτάσεις, όπου βρίσκονται και τα ανοιχτά οικοδομικά τετράγωνα, αλλά συμπληρώθηκε τελικά με δύο αποφάσεις του 1999 του γενικού γραμματέα Περιφέρειας Αττικής.

Παράλληλα, το ΥΠΕΧΩΔΕ με απόφασή του (1995) ζητάει την έγκριση του Δασαρχείου Πεντέλης για τη δόμηση των ανοικτών Οικοδομικών Τετραγώνων. Επίσης, το ΥΠΕΧΩΔΕ με άλλη απόφαση (1996), χωρίς την έγκριση του δασαρχείου, δίνει τη δυνατότητα δόμησης των παραπάνω εκτάσεων, εφόσον υπάγονται στην ιδιοκτησία του συνεταιρισμού. Να σημειωθεί ότι η απόφαση αυτή του ΥΠΕΧΩΔΕ ανεστάλη με αποφάσεις του ΣτΕ (1431/98 και 202/97).