Η αδυναμία των δύο πολιτικών σχηματισμών που εναλλάσσονται στην εξουσία να προτείνουν σαφείς λύσεις στα υπάρχοντα προβλήματα και να αρθρώσουν έναν πειστικό λόγο για το αύριο της χώρας, σε συνδυασμό με τις «πολύτιμες» συμβουλές των «ειδικών» αμερικανοσπουδαγμένων και αμερικανοθρεμμένων επιτελών που σχεδιάζουν την προς τα έξω εμφάνισή τους, έχει οδηγήσει τους δυο σχηματισμούς σε συμπεριφορές και στάσεις που συναντώνται μόνο στο ποδόσφαιρο.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων τους δεν έχει την παραμικρή σχέση με το σκεπτόμενο πολίτη, που διαχειρίζεται την ψήφο του ανάλογα με τα ταξικά του συμφέροντα. Εχει οπαδοποιηθεί πλήρως και σε κατάσταση ολικής τύφλωσης αδυνατεί να αντιληφθεί τα τεκταινόμενα. Οπως οι χούλιγκαν, αρκούνται με την παροχή ενός δωρεάν εισιτηρίου κι είναι έτοιμοι να τα κάνουν λαμπόγυαλο στο γήπεδο, αρκεί να το επιθυμεί ο Πρόεδρος, έτσι και οι οπαδοί - ψηφοφόροι μ' ένα μικρορουσφέτι είναι έτοιμοι να γίνουν ...θυσία για τον αρχηγό και την ομάδα κόμμα.

Το προφίλ του Προέδρου, των παρατρεχάμενων και των ποδοσφαιριστών είναι βγαλμένο από το σύγχρονο life-style, γιατί η εικόνα τους πουλά. Ετσι και οι εταίροι του δικομματισμού είναι προϊόντα κλωνοποίησης made in USA. Μόνο που στην περίπτωσή τους η επιστήμη έχει κάνει περισσότερα άλματα, μια και έχει προχωρήσει, εκτός της εξωτερικής μορφής, και στο περιεχόμενο. Αν τους ακούσεις μια φορά είναι υπέρ αρκετή. Λένε ακριβώς τα ίδια πράγματα, χωρίς να λένε το παραμικρό.

Οι εφημερίδες που τους υποστηρίζουν είναι πιστό αντίγραφο του αθλητικού Τύπου. Κραυγαλέοι τίτλοι και έτοιμες να κάνουν το άσπρο μαύρο χάριν της ομάδας (κόμμα). Τα υπόλοιπα κόμματα στα ψιλά και με πλήρη απαξίωση των απόψεων - θέσεών τους. Σε σημαντικά, μάλιστα, ζητήματα κυρίαρχο στοιχείο αποτελεί η κατακρεούργηση του διαφορετικού και επικίνδυνου για τα συμφέροντά τους, που σαφώς ταυτίζονται ποικιλοτρόπως με το κόμμα εξουσίας.

Η διαπλοκή μεγάλων οικονομικών συμφερόντων με το σύστημα είναι ίδιον του καπιταλισμού, που το στηρίζει και στηρίζεται, το τροφοδοτεί και τροφοδοτείται. Μήπως αυτό δε γίνεται και στο ποδόσφαιρο; Δυο ομάδες, μόνιμοι διεκδικητές του τίτλου και παράλληλα ΕΠΑΕ - ΕΠΟ - ΓΓΑ να καθοδηγούν - ελέγχουν - διαχειρίζονται το πρωτάθλημα, αποκλείοντας απροκάλυπτα ν' ανθίσει οτιδήποτε άλλο στη χέρσα γη του εν λόγω αθλήματος.

Οι μεταγραφές των ποδοσφαιρικών ομάδων είναι ένα εργαλείο των σωματείων, που κρατά σε μόνιμο ενδιαφέρον τους οπαδούς. Ο μύθος πλάθεται από τα φιλικά ΜΜΕ και εμφανίζονται «Μεσσίες» που στις περισσότερες των περιπτώσεων αποδεικνύονται «μούφες». Τον τελευταίο καιρό, το κακό έχει γίνει με τους καθεστωτικούς σοσιαλφιλελεύθερους. Λεηλατώντας άλλους χώρους, όχι με πολιτικές, αλλά αντί αργυρίων (που μεταφράζονται με βουλευτικές πολυθρόνες, υφυπουργεία, προεδριλίκια σε οργανισμούς υπαρκτούς κι ανύπαρκτους), απευθύνονται σε άτομα που επιζητούν μονίμως «λάμψη και δύναμη». Μια μακιαβελική πολιτική που ναρκοθετεί το δημοκρατικό πολίτευμα.

Τέλος, υπάρχουν οι παντός καιρού και καταστάσεων χορηγοί. Τουλάχιστον, στο ποδόσφαιρο αναγράφονται στις φανέλες των ποδοσφαιριστών. Στις ομάδες του δικομματισμού, αν και οι χορηγοί είναι γνωστοί παραμένουν (λέμε τώρα) πίσω από τη σκηνή, αρκούμενοι να χρήζουν αρχηγούς και κυρίως να τρυγούν τις κρατικές προμήθειες και τις εργολαβίες. Φυσικά, δίνουν και το κάτι τι τους, αλλά αυτά αναγράφονται στα διπλά βιβλία. Ο κόσμος το ονομάζει μίζες...

Οι πολίτες πρέπει να αφυπνιστούν, να γίνουν ενεργοί κι όχι (τηλε)θεατές των εξελίξεων, να διεκδικήσουν, να συγκρουστούν. Επιτέλους, ετούτος ο τόπος αξίζει καλύτερη μοίρα. Το ΚΚΕ με βαθιές ρίζες στο λαό, με συνεχή παρουσία σ' όλους τους αγώνες των εργαζομένων, χωρίς μισόλογα και λοξοκοιτάσματα από δω κι από κει αποτελεί τη μοναδική εγγύηση για την ανατροπή της πιο γκρίζας περιόδου από τη μεταπολίτευση και μετά.

Οι παλιότεροι θα θυμούνται και οι νεότεροι θα έχουν διαβάσει την εποχή που ο μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου έκανε τη ...ρήξη με τον καπιταλισμό και το κατεστημένο, φορώντας στη Βουλή ζιβάγκο και δερμάτινο σακάκι. Τότε το σύνολο της Αυλής (του) έσπευσε να τον μιμηθεί, καθιστώντας την εμφάνισή τους καταγέλαστη. Φυσικά, όλα αυτά πριν αναρριχηθούν και γαντζωθούν στην εξουσία, όπως οι καλοκαιριάτικες ακρίδες στα σπαρτά, που στο πέρασμά τους δεν αφήνουν τίποτα. Γιατί τότε ανακάλυψαν τα «Αρμάνι» και τα «Μπένετον» - μαζί με τα Βόρεια Προάστια - και τα άλλα συναφή του καπιταλισμού. Φυσικά, ως νεόπλουτοι άλλαξαν ρότα. Σήμερα που ο διά του αρραβώνος νέος αρχηγός πλασάρει το κασκόλ και τη λελογισμένη χρήση της γραβάτας, οι γνωστοί γυμνοσάλιαγκές του έσκασαν μύτη στο γυαλί άνευ γραβάτας και στις εξόδους τους με κασκόλ. Το ίδιο έπραξαν και οι χαμαιλέοντες του ΥΠΕΞ, όπως διαβάσαμε σε κυριακάτικο έντυπο. Θα συμφωνήσω πλήρως με τον εκδότη περιοδικού που πριν από χρόνια, όταν βρισκόταν σε ανθοφορία το σκάνδαλο Κοσκωτά, έγραφε ότι η εταιρία του ΠΑΣΟΚ δεν κατέστρεψε μόνο την οικονομία - καταβαραθρώνοντας τον παραγωγικό ιστό της χώρας - δεν κατέστησε μόνο το 1/5 των Ελλήνων σε νεόπτωχους, δεν αποσάθρωσε τα ψήγματα του κοινωνικού κράτους, αλλά επέφερε συντριπτικά πλήγματα στην αισθητική αυτού του τόπου. Και αυτό είναι ένα ζήτημα που δεν πρέπει να υποτιμούμε.