Ενα από τα πιο γνωστά σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ είναι και η περίπτωση των μεταλλείων στη Στρατονίκη Χαλκιδικής, απ' όπου (φωτογραφία) απολύθηκαν και οι 471 εργάτες

Υπό το άγχος της ψηφοθηρικής κυβερνητικής πολιτικής και της εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων, τον περασμένο Δεκέμβρη ο πρώην υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών - ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης και του κεφαλαίου - παρέδωσε λοιπόν και τα χρυσοφόρα μεταλλεία της Χαλκιδικής σε επιχειρηματικό σχήμα, αποτελούμενο από τη European Golfild και ελληνικές κατασκευαστικές εταιρίες, μεταξύ των οποίων η «Ακτωρ» συμφερόντων Μπόμπολα και η «Τεχνική Ολυμπιακή» του κ. Στέγγου. Η παράδοση δεν αφορά μόνο στο σύνολο των μεταλλείων. Αφορά και τεράστιες εκτάσεις που για τους ιδιώτες «επενδυτές» θα αποδειχτούν «χρυσοφόρες».

Χειριζόμενος το θέμα, από ...προσωπικό ενδιαφέρον, αφού είναι η εκλογική του περιφέρεια, ο Χρ. Πάχτας και η κυβέρνησή του - η σύμβαση ψηφίστηκε από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ - πέτυχαν με μια (ν)τροπολογία να παραδώσουν τα εξής:

Τριάντα τέσσερις (34) οριστικές παραχωρήσεις μεταλλείων σε έκταση 314.000 στρεμμάτων (με δασοκάλυψη 90%), στα οποία, σύμφωνα με μελέτες του ΙΓΜΕ περιέχεται ορυκτός πλούτος, σημερινής αξίας 16 δισεκατομμυρίων ευρώ. Εκταση 1.900 στρεμμάτων παραλιακής γης. Αστικά οικόπεδα 21.000 τ.μ. στη Στρατονίκη. Στο Στρατώνι 320 σπίτια και 11 στρέμματα εντός σχεδίου. Βιομηχανικά κτίρια 24 στρεμμάτων. Πρώτες ύλες και ανταλλακτικά. Μεταλλευτικά φρέατα και στοές. Στοκ 300.000 τόνοι αρσενοπυρίτη, (Ολυμπιάδα) με περιεκτικότητα 21 γραμ. χρυσού ανά τόνο και 700.000 τόνους σιδηροπυρίτη (Μάντεμ Λάκκο) με περιεκτικότητα 15 γραμ. χρυσού ανά τόνο. Αν λάβουμε υπόψη πως η τιμή του χρυσού υπολογίζεται σε 400 δολ. η 1 ουγκιά, τότε μόνο η αξία των παραπάνω συμπυκνωμάτων ανέρχεται σε 126 εκ. ευρώ.

Επίσης, παραδίδει 5.500.000 τόνους ασβεστόλιθου και δημόσια λατομεία.

«...Η κυβέρνηση για μια ακόμα φορά αποδεικνύει πόσο, πώς και για ποιους εργάζεται, ποιες υποχρεώσεις συναισθάνεται και ποια κοινωνικά συμβόλαια τιμά. Διαπράξαμε το πολιτικό και κοινωνικό μας καθήκον. Διαχειριζόμαστε τα κρίσιμα ζητήματα του τόπου μας με μέριμνα και αίσθημα ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον άνθρωπο, το περιβάλλον, την ανάπτυξη της χώρας»! Το απόσπασμα περιέχεται σε δήλωση του Χρ. Πάχτα και έγινε αμέσως μετά την υπογραφή του σκανδάλου και αποτυπώνει επακριβώς τους στόχους της κυβερνητικής πολιτικής, για περισσότερες παροχές και χάρες στο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο.

Οσο για την τύχη των εργαζομένων, σ' αυτούς που, αν σήμερα τα πράγματα ήταν διαφορετικά, ο Χρ. Πάχτας θα ζητούσε την ψήφο τους για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ, αλλά και για μια νέα θητεία του στο Κοινοβούλιο, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Απολύθηκαν και οι 471 εργάτες.

Με το πιστόλι στον κρόταφο, οι μεταλλωρύχοι αναγκάστηκαν να αποδεχτούν την απόλυσή τους. Και ως «αντιστάθμισμα» η κυβέρνηση τους υποσχέθηκε πως θα εισπράξουν αποζημιώσεις και μισθούς υπερημερίας που τους όφειλε η προηγούμενη ιδιοκτήτρια TVX και στη συνέχεια θα ενταχθούν σε προγράμματα απασχόλησης.

Για να έχει ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία στα εκβιαστικά ψηφοθηρικά του παιχνίδια, ο Χρ. Πάχτας συνέχισε το δούλεμα προς τους εργαζόμενους, προβάλλοντας ως κατάκτηση την πρόβλεψη στη σύμβαση με την «Ελληνικός Χρυσός» που αναφέρει πως «στο πλαίσιο της σταδιακής επαναλειτουργίας των Μεταλλείων της Κασσάνδρας θα προσλαμβάνεται το αναγκαίο κάθε φορά προσωπικό, μεταξύ του οποίου και πρώην απασχολούμενοι στα μεταλλεία»!

Με βάση τα συμφωνηθέντα, για να προχωρήσει η κύρωση της σύμβασης, και να ανοίξει ο δρόμος για τα προγράμματα, οι εργαζόμενοι φορώντας τη θηλιά που τους έβαλε η κυβέρνηση στο λαιμό, υπέγραψαν πως παραιτούνται από τις διεκδικήσεις που έγειραν έναντι της TVX με αγωγές τις οποίες κατέθεσαν διεκδικώντας τα δεδουλευμένα και τις αποζημιώσεις τους. Με βάση πάλι τα συμφωνηθέντα, θα εισέπρατταν τα λεφτά τους μέχρι το τέλος Γενάρη.

Ομως ο Γενάρης φεύγει και ακόμη δεν είδαν φράγκο στους λογαριασμούς τους. Και είναι αμφίβολο αν τελικά θα πάρουν τις αποζημιώσεις της απόλυσης και τα δεδουλευμένα τους. Γιατί και πάλι ο κ. Πάχτας φρόντισε να καλύψει τους φίλους του επιχειρηματίες, απαλλάσσοντάς τους - με τη σύμβαση εξωδικαστικού συμβιβασμού που υπέγραψε - από κάθε υποχρέωση προς το Δημόσιο και προς κάθε άλλο διεκδικητή.

Καμία αμφιβολία δεν υπάρχει για ποια συμφέροντα αγωνίζεται η κυβέρνηση. Σίγουρα όχι για την ανάπτυξη της χώρας, και ξεκάθαρα όχι για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και των εργαζομένων. Αφού αυτοί πετιούνται στο δρόμο της ανεργίας και της φτώχειας, την ώρα που χαρίζεται απλόχερα ο εθνικός πλούτος στα χέρια των επιχειρηματιών.