«

Υπάρχουν πολλές γυναίκες, που ακριβώς θέλουν τη μερική απασχόληση, δε θέλουν αναγκαστικά τη μόνιμη, το πλήρες ωράριο, διότι θέλουν να έχουν κάποια ελευθερία. Αρα, λοιπόν, να τους δώσουμε το δικαίωμα της επιλογής...» Τάδε έφη Γιώργος Παπανδρέου.

Και συνέχισε: Ανεργες μανάδες θα έχουν το «δικαίωμα», ή να παραμείνουν άνεργες, ή να διπλοπληρώνουν την ασφάλισή τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν δουλιά για ένα ή δυο χρόνια. Εργαζόμενες θα πληρώνουν αδρά ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, ή θα γίνονται μάρτυρες νέων φοροαπαλλαγών για επιχειρήσεις. Σπίτια γυναικών που θέλουν να συμπληρώσουν το εισόδημά τους θα μεταλλαχτούν σε «ευέλικτους παιδικούς σταθμούς». Σπίτια γυναικών χωρίς δουλιά, ή γυναικών που εξαιτίας των «ευέλικτων μορφών απασχόλησης» αναγκάζονται να δουλεύουν μέχρι τα 70 τους για να μαζέψουν ένσημα.

«

Ανταποκρίνεται (το όραμά μας) στις ανάγκες και στις προσδοκίες κάθε Ελληνα, της κάθε Ελληνίδας. Απαντά στα δικά σας αιτήματα, στα αιτήματα της σύγχρονης γυναίκας. Ικανοποιεί τις ελπίδες και τις απαιτήσεις της ελληνικής οικογένειας». Τάδε έφη έτερος «μονομάχος», Κ. Καραμανλής.

Και εξήγησε: Οι άνεργες θα «απασχολούνται». Δε θα εργάζονται. Οπως «απασχολούνται» ήδη, με τις ατομικές συμβάσεις, με μεροκάματα «αραιά και πού», με την εργοδοσία να αυθαιρετεί και τη γαλάζια αντιπολίτευση να σφυρίζει εξίσου αδιάφορα με την κυβέρνηση. Οι επιχειρήσεις για να παίρνουν στη δούλεψή τους γυναίκες, θα τσεπώνουν ...«κίνητρα». Απαλλαγές από φόρους, από ασφαλιστικές εισφορές από ό,τι «φωτιστεί» η πειθήνια στο κεφάλαιο κυβέρνηση της ΝΔ.

Δεν υποκρίνονται. Ομολογούν πως όλα τα περί «αλλαγής» είναι για κατανάλωση... Καταναγκαστική για τις εργαζόμενες δεν είναι η σταθερή δουλιά, με πλήρη ασφαλιστικά, μισθολογικά, συνδικαλιστικά δικαιώματα. Είναι η μιζέρια της «απασχόλησης», της «μερικής» και της «ευέλικτης», δηλαδή της ανεργίας με διαλείμματα. Είναι η παντελής έλλειψη παροχής δημοσίων δωρεάν υπηρεσιών Πρόνοιας, π.χ. παιδικοί σταθμοί. Μήπως η απροκάλυπτη παραβίαση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η τρομοκρατία του «συμμορφώνεσαι ή απολύεσαι», το να περιμένεις παιδί ή να παντρεύεσαι και να το κρύβεις, επειδή γίνεσαι «υψηλό εργατικό κόστος», όλα δηλαδή τα φαινόμενα που ευνοούνται από τις νέες εργασιακές σχέσεις, είναι η ευρεία γκάμα, από την οποία οι εργαζόμενες έχουν δικαίωμα να επιλέξουν; Ετσι εννοεί την ελευθερία η «μεγάλη δημοκρατική παράταξη»;

Οι «δυο μονομάχοι» δεν ενδιαφέρονται για τα πραγματικά αιτήματα της εργαζόμενης. Εκείνα που, χρόνια τώρα, διεκδικεί μέσα από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, για μείωση εργάσιμου χρόνου, αύξηση των αποδοχών, δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες Πρόνοιας κλπ. Ποτέ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν πρόκειται να βάλουν τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας πάνω από τα συμφέροντα των επιχειρήσεων.

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων πουλούν προεκλογικά ψεύτικες ελπίδες, οικοδομώντας με την πολιτική τους, ζωή μιζέριας για τους εργαζόμενους. Δεν έκαναν τίποτα άλλο απ' το να δίνουν τροφή στο πλουτισμό των εταιριών, και τώρα πουλώντας προεκλογικά ψέματα παρηγοριάς υπόσχονται ότι θα προσπαθήσουν για το καλύτερο. Τις ελπίδες της, η εργαζόμενη δεν πρέπει να τις χαραμίσει σ' εκείνους. Να τις πολλαπλασιάζει πρέπει με τη συμμετοχή της στο λαϊκό κίνημα, διεκδικώντας όλα όσα της ανήκουν και, επιλέγοντας την ενίσχυση της πολιτικής που απαντά στα δικά της συμφέροντα. Να το πράξει δε και εκλογικά, ενισχύοντας το ΚΚΕ.