Δεν πρόκειται για είδηση. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν την ίδια πολιτική, γιατί εξυπηρετούν τα ίδια - μεγάλα - συμφέροντα, αποδέχονται τους σχεδιασμούς των επιτελείων της ΕΕ, στηρίζονται από τις ίδιες δυνάμεις. Τα παραπάνω αποσπάσματα δεν είναι σημαντικά, επειδή αναδεικνύουν ταυτόσημες θέσεις όσον αφορά στο θέμα της τουριστικής περιόδου, αλλά κυρίως επειδή αποκαλύπτουν την κοινή αντιμετώπιση του τουρισμού αυστηρά σαν ένα «προϊόν» προς «πώληση». Κι αυτή η σύμπτωση απόψεων έχει τη δική της αξία, καθορίζοντας τις κοινές επιδιώξεις και θέσεις τους γενικότερα, αλλά και σε σχέση με το ξεπούλημα της δημόσιας τουριστικής περιουσίας. Στην «απέναντι όχθη», το ΚΚΕ δε σταματά να τονίζει «κάτω τα χέρια από τη δημόσια περιουσία» και να απαιτεί διακοπές φθηνές και καλές για όλο το λαό.

Είναι αλήθεια πως ο τουρισμός προσφέρει πολλά, αφού εκατομμύρια αλλοδαποί τουρίστες επισκέπτονται την Ελλάδα κάθε χρόνο. Ωστόσο, δεν ωφελούνται όλοι από την εισροή χρημάτων. Ειδικά για τους εργαζόμενους σε αυτόν τον τομέα η κατάσταση είναι κάθε άλλο από ρόδινη. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ διαγκωνίζονται για την καλύτερη εξυπηρέτηση του μεγάλου ξενοδοχειακού κεφαλαίου. Παράλληλα, αποδίδουν την ίδια σημασία στο ρόλο του τουρισμού στην οικονομία της χώρας, κάνοντας τα «στραβά μάτια» για την ασταθή φύση αυτής της οικονομικής δραστηριότητας που είναι ευάλωτη σε φυσικές καταστροφές, πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες, την ιμπεριαλιστική πολιτική που γεννά και αναγεννά συγκρούσεις, την επιρροή των ισχυρών «τουρ οπερέιτορς».

Οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά και άλλων κομμάτων, μιλούν για εναλλακτικές μορφές τουρισμού, προσέλκυση μεγάλων ξένων επενδύσεων, επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, αγροτουρισμό, παραθεριστικό «real estate», αύξηση της μέσης κατά κεφαλήν δαπάνης. Δε μιλούν, όμως, για τις δυνατότητες που έχουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι οικογένειές τους να κάνουν διακοπές. Αδιαφορούν για το σίγουρο αποκλεισμό τους από τις τεράστιες πολυμορφικές ξενοδοχειακές μονάδες, οι οποίες θα λυμαίνονται παραλίες, βουνά, δάση, ποτάμια, ώστε να αναπτύξουν τις προσοδοφόρες δραστηριότητές τους. Δε μιλούν για τις μικρές επιχειρήσεις του τουρισμού και της εστίασης, οι οποίες θα κληθούν είτε να κλείσουν, είτε να διαχειρίζονται την «υπερχείλιση» των μεγάλων μονάδων. Με λίγα λόγια, τα κόμματα του δικομματισμού επιδίδονται σε μια πολιτική που θα στερήσει τον παραθερισμό από περισσότερους ακόμη εργαζόμενους, χωρίς να έχουν καμιά τύψη και δισταγμό.