Ενα έργο βουτηγμένο στα σκάνδαλα και τη διαπλοκή εγκαινιάζει σήμερα ο Κ. Σημίτης. Εγκαινιάζοντας την πολυθρύλητη, για το κόστος της, μονάδα ηλεκτροπαραγωγής στη Φλώρινα, επιζητεί - ταυτόχρονα με το ψηφοθηρικό του παιχνίδι - να αμβλύνει τις διαστάσεις ενός σκανδάλου, του οποίου η εκκόλαψη πραγματοποιήθηκε επί της θητείας του στο υπουργείο Βιομηχανίας, με το περιβόητο «πρωτόκολλο Σημίτη» (19/12/94) επί της διακρατικής συμφωνίας Ελλάδας - Ρωσίας και υλοποιήθηκε με την ανάληψη της πρωθυπουργίας. Με το πρωτόκολλο αυτό, που κυρώθηκε στο νόμο 2299/95, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πέτυχε να παραδώσει το έργο κατασκευής ατμοηλεκτρικής μονάδας, ισχύος περίπου 330 MW, με απευθείας ανάθεση στην «Προμηθέας Γκαζ» (εταιρία συμφερόντων της ρωσικής «Gazexport» και του Κοπελούζου). Η απευθείας ανάθεση αποτελεί ένα μόνο μέρος του σκανδάλου. Το μείζον θέμα είναι η υπερκοστολόγηση του έργου, που υπολογίζεται σε περίπου 100 δισεκατομμύρια δραχμές. Το έργο δεν είναι ακόμα πλήρως έτοιμο, αφού δεν έχει κατασκευαστεί το, απαραίτητο για τη λειτουργία του, φράγμα της Παπαδιάς.

Το σκάνδαλο, το οποίο σήμερα θα παρουσιαστεί «ως επίτευγμα και μεγάλο έργο για την περιοχή και την επάρκεια ηλεκτρικής ενέργειας», είναι βουτηγμένο στις ύποπτες συναλλαγές της κυβέρνησης με τον Κοπελούζο, ο οποίος, τότε, αποτελούσε βασικό συνεταίρο της κυβέρνησης. Επισήμως, ο προϋπολογισμός του έργου ήταν 179,5 δισεκατομμύρια δραχμές, χωρίς να υπολογίζεται το κόστος κατασκευής της αυλής λιγνίτη και του φράγματος της Παπαδιάς. Τα έργα αυτά, αν και εντάσσονταν στην κατασκευή του σταθμού, δεν εντάχθηκαν στη σύμβαση. Οι επιπλέον συμβάσεις εκτόξευσαν το κόστος - πάντα επισήμως - στα 215 δισ. δραχμές.

Ο «Ρ» ήταν ο πρώτος, που έφερε στο φως της δημοσιότητας τεράστιες διαστάσεις του σκανδάλου. Στις 26/10/97 δημοσίευσε πίνακα με το κόστος που είχαν 23 αντίστοιχοι σταθμοί ανά τον κόσμο, σύμφωνα με τον οποίο προέκυπτε πως: Το κόστος της μονάδας της Φλώρινας ανά παραγόμενο μεγαβάτ ήταν 2.413 δολάρια, όταν ανάλογοι σταθμοί σε διάφορα μήκη και πλάτη του κόσμου δεν ξεπερνούσαν τα 1.600 δολάρια ανά μεγαβάτ. Μόνο σε μια περίπτωση, στη Γερμανία, το κόστος καταγράφηκε στα 1.875 δολάρια. Μάλιστα, σε 9 περιπτώσεις, το κόστος της Φλώρινας ήταν υπερδιπλάσιο από εκείνο των αντίστοιχων μονάδων.

Η σχετική σύμβαση δεν κυρώθηκε ποτέ από τη ΔΕΗ και για άλλοθι η κυβέρνηση προσέλαβε ως ανεξάρτητο εκτιμητή τη γερμανική «Λαχμάγερ», η οποία έκρινε το τίμημα ως ...εύλογο. Για να καλύψει όμως τα νώτα της, στο σχετικό πόρισμα, ανέφερε: «Ολα τα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για τη μελέτη προέρχονται από τη σύμβαση και θεωρούνται δεδομένα»! Σύμφωνα με στοιχεία που τότε είδαν το φως της δημοσιότητας, η εταιρία, που κατασκεύασε τη μονάδα της Φλώρινας, πρότεινε την κατασκευή ίδιου σταθμού στην Τουρκία, φθηνότερου κατά 70 δισ. δραχμές... Βεβαίως, το ερώτημα για το πόσο πραγματικά κόστισε αυτό το έργο, δεν έχει απαντηθεί.