Το Εθνικό Θέατρο, ανέβασε στο «Κοτοπούλη - Ρεξ» σε μια θεαματική υπερπαραγωγή, το έργο των Θανάση Παπαθανασίου - Μιχάλη Ρέππα «Ποια Ελένη;». Το κωμωδιογραφικό δίδυμο είχε μια έξυπνη ιδέα. Να παρωδήσει το μύθο που θεωρεί ότι για την ωραία Ελένη που «ξεμυάλισε» και «έκλεψε» ο Πάρις έγινε ο Τρωικός Πόλεμος, ώστε να υπογραμμίσει ότι για τη δικαιολόγηση των πολέμων εφευρίσκονται διάφορα σαθρά αίτια και προσχήματα. Το εύρημα των συγγραφέων ήταν εύστοχο. Μια άσχημη δασκάλα, η οποία μιλά στους μαθητές της για τον Τρωικό Πόλεμο, αμφισβητεί την ομορφιά της μυθικής Ελένης και θεωρεί ως υποκειμενική υπόθεση την ομορφιά και την ασχήμια, φαντασιώνεται ότι είναι Πευκίδα, η οποία παρότι άσχημη και γεροντοκόρη, αντί της Ελένης, στέλνεται από τις αντίπαλες της Αφροδίτης και ραδιούργες θεές, Ηρα και Αθηνά, στην Τροία και ξετρελαίνει όχι μόνο τον Πάρι, αλλά και όλους τους άλλους Τρώες, που βλέπουν την ασχήμια της για ομορφιά, τόση που κι όταν η Ελένη καταφέρνει να φθάσει στην Τροία για να σμίξει με τον Πάρι, δεν καταφέρνει να αναγνωρίσουν την ομορφιά της.

Η δραματουργική ιδέα και το εύρημα των συγγραφέων, όμως, δεν ευτύχησαν στην υλοποίησή τους, καθώς από μια μετ' ασμάτων και χορογραφιών επιθεωρίζουσα παρωδία -όχι πάντα κωμωδιογραφικά και γλωσσικά επιτυχή- οι συγγραφείς, ως να ζήλωσαν τον Ευριπίδη, γλίστρησαν σε μια παράταιρη σοβαροφάνεια και στο χοντροκομμένο μελοδραματισμό, εμφανίζοντας την Εκάβη να θρηνεί για το χαμό των παιδιών της και της Τροίας, για να ξαναπεράσουν και πάλι στην παρωδία και σε ένα επιθεωρησιακού τύπου φινάλε.

Καθώς η δραματουργική ιδέα των συγγραφέων δεν ήξερε προς τα πού να βαρύνει, επέδρασε και στη σκηνοθεσία τους, η οποία επίσης «σοβάρεψε» στη σκηνή της Εκάβης (παρασύροντας και τη Νατάσα Μανίσαλη να υποδυθεί το ρόλο ως να έπαιζε την τραγική Εκάβη στην Επίδαυρο). Και «σοβάρεψε», κόντρα στο επιθεωρησιακό ήθος του σκηνικού (Αντώνης Δαγκλίδης - Σωτήρης Στέλιος), των κοστουμιών (Εβελυν Σιούπη), της χορογραφίας (Φωκάς Ευαγγελινός) και στην ταλαντευόμενη, επίσης, μουσική της Αφροδίτης Μάνου.

Με τα μέτρα του δραματουργικού προβλήματος του έργου και της σκηνοθεσίας επιβάλλεται να κριθούν και οι ερμηνείες των γενικά καλών ηθοποιών, από τις οποίες ως παρωδίες ευστοχούν της Τζέσης Παπουτσή, της Τάνιας Τρίπη, της Χριστίνας Τσάφου, της Τζίνης Παπαδοπούλου και του Γιώργου Καραμίχου.