Ο Βασίλης Αλεξάκης, υπεράξιος πεζογράφος, χειριστής μιας ακριβόλογης κοινής γλώσσας, η οποία ξέρει να αφομοιώνει ξένες ρίζες και δάνεια και αναπλάθοντάς τα να συνεχίζει τη δική του περιπέτεια στη γλώσσα, παρουσιάζοντας πέρσι στο Γαλλικό Ινστιτούτο το εξαιρετικό - γλωσσολογικού περιεχομένου - μυθιστόρημά του «Οι ξένες λέξεις», αποκάλυψε την ύπαρξη ενός σύντομου, ανοιχτού σε πολλές ερμηνείες, μονολόγου, όπου ένας άνδρας υπονοεί και εξομολογείται πολλά, χωρίς να λέει, σχεδόν, τίποτα ουσιαστικό και ολοκληρωμένο. Αφήνει τις φράσεις του μισές, εκεί ακριβώς όπου θα άρχιζε το «ψαχνό» τους και διαφεύγει, επαναλαμβάνοντας αμέτρητες φορές τις λέξεις «εγώ δε», υποκρύπτοντας με αυτές, ένα διαφορετικό, κάθε φορά που τις προφέρει, νόημα, γεγονός ή συναίσθημα. Ο συγγραφέας με αυτές τις δυο λέξεις σηματοδοτεί πολλά. Την αδυναμία της γλώσσας να εκφράσει όλη την ψυχοδιανοητική λειτουργία του ανθρώπου. Την παρακμή, αν όχι το θάνατο της γλώσσας, σήμερα, καθώς σήμερα έχει χαθεί ή αλλοιωθεί το αρχικό και αληθινό νόημα αμέτρητων λέξεων. Την ανημπόρια του σύγχρονου ανθρώπου να επικοινωνήσει, τη γλωσσική του φτώχεια, την ανειλικρίνεια ή την πονηριά του, το φόβο του να πει τη σκάφη σκάφη, την υπεκφυγή του από την αλήθεια. Απολαυστικός ερμηνευτής αυτού του μονολόγου στο Γαλλικό Ινστιτούτο ήταν ο Κωνσταντίνος Τζούμας.

Εκείνη η παρουσίαση γέννησε την ιδέα για τη θεατρική πλέον παρουσίαση, στο θέατρο «Προσκήνιο», εκτός από αυτόν και άλλων τριών μονολόγων του Βασίλη Αλεξάκη, υπό τον ενιαίο τίτλο «Εγώ δε». Τέσσερις ανδρικοί μονόλογοι, παίγνια ενός λόγου χυμώδους, άμεσου, πικρόγευστα χιουμοριστικού, εύγλωττου παρά την υπομνηματικότητα, την αποσπασματικότητα, τα σκόπιμα κενά του. Λόγος, που εμμέσως αφορά στη γλώσσα, αν και «ενδύεται» τα πρόσωπα ενός δασκάλου και τριών «ηθοποιών», οι οποίοι υποδύονται τρεις ακόμη ανθρώπινους χαρακτήρες. Οι μονόλογοι, σκηνοθετημένοι με απλότητα και μέτρο από τον Γιώργο Οικονόμου, σκηνικό και κοστούμια του Κώστα Βελινόπουλου, ευτύχησαν με την πνευματώδη, αμφίσημη, χιουμοριστική και εύπλαστη υποκριτική στόφα του Κωνσταντίνου Τζούμα.