Στην τελική ευθεία βρίσκονται οι εργασίες του νέου Μουσείου της Ισλαμικής Τέχνης - παραρτήματος του Μουσείου Μπενάκη. Στα τέλη του Ιούνη, το νεοκλασικό κτίριο του Κεραμεικού (Αγίων Ασωμάτων 22 και Διπύλου 12), θα ανοίξει τις πύλες του στο κοινό. Οι συλλογές της ισλαμικής τέχνης του Μουσείου Μπενάκη συγκαταλέγονται στις σημαντικότερες, διεθνώς, καλύπτοντας δεκατρείς αιώνες καλλιτεχνικής δημιουργίας, με πολλά αντιπροσωπευτικά έργα εξαιρετικής ποιότητας και ιστορικής σημασίας.

Η μετατροπή του πολυτελούς νεοκλασικού (δωρεά του Λάμπρου Ευταξία), σε σύγχρονο μουσείο, σε Κέντρο Μελέτης και Ισλαμικών Σπουδών, έγινε βάσει των μελετών του αρχιτέκτονα Πέτρου Καλλιγά. Στη διάρκεια των εργασιών βρέθηκε ένα μεγάλο, καλοδιατηρημένο τμήμα του αρχαίου τείχους της Αθήνας. Την ανασκαφή του ανέλαβε η Ιωάννα Δρακωτού της Γ΄ Ευφορίας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, με την εποπτεία της Λιάνας Παρλαμά. Προκειμένου να παραμείνει το εύρημα στη θέση του και να διαμορφωθεί κατάλληλα το υπόγειο, ώστε να είναι επισκέψιμο το αρχαίο τείχος, τροποποιήθηκε η αρχική αρχιτεκτονική και στατική μελέτη. Το συνολικό κόστος (μελέτες, οικοδομικές εργασίες, αρχαιολογικές έρευνες, βιτρίνες κ.ά.) ανέρχεται στα 4.359.000 ευρώ, εκ των οποίων 2.597.000 έδωσε το ΠΕΧΩΔΕ και από 300.000 ευρώ το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και η «Πολιτιστική Ολυμπιάδα».

Στον εκτεταμένο ισόγειο χώρο υποδοχής των επισκεπτών, προβλέπεται διοργάνωση ποικίλων εκδηλώσεων, ενώ στο δώμα λειτουργία κυλικείο. Οι πολύτιμες συλλογές της κεραμικής, μεταλλοτεχνίας, χρυσοχοΐας, ξυλογλυπτικής, υαλουργίας και υφαντικής, καθώς και μικρότερες ενότητες με οστέινα ανάγλυφα, επιτύμβιες στήλες και όπλα, κατανέμονται σε τέσσερις μεγάλες αίθουσες 1.000 τ.μ. Συγκεκριμένα, στην πρώτη αίθουσα εκτίθενται έργα της πρώτης ισλαμικής εποχής, από τον 7ο - 12ο αιώνα. Η δεύτερη είναι αφιερωμένη στην κλασική εποχή της ισλαμικής τέχνης (12ος - 16ος αιώνας), ενώ η τρίτη στεγάζει τον περίφημο μαρμαροθετημένο διάκοσμο ενός αρχοντικού του 17ου αιώνα από το Κάιρο, με σιντριβάνι και θησαυρούς από την Τουρκία και το Ιράν. Για την τελευταία αίθουσα έχουν επιλεγεί έργα χρονολογημένα από τον 16ο - 19ο αιώνα. Στη συμπλήρωση ορισμένων κενών συνέτεινε ο εμπλουτισμός της έκθεσης με μόνιμα δάνεια ή αγορά αντικειμένων από μουσεία του εξωτερικού, καθώς και αρκετές σημαντικές δωρεές.