Δεν είναι λίγοι αυτοί που διερωτώνται τι μπορεί να περιμένουμε από τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετά τη νίκη(;) της προηγούμενης Κυριακής. Πιστεύουμε ότι μόνο αφελής πρέπει να είναι κάποιος που θα αναμένει μια διαφορετική πολιτική από τον κ. Σημίτη. Και στα θέματα περιβάλλοντος θα συνεχίσει στο δρόμο που έχει χαράξει, πιστός στο δόγμα, όλα για την αγορά και τους καπιταλιστές. Οσο για το περιβάλλον τσιμέντο (στην κυριολεξία) να γίνει. Το είπε εξάλλου σε μια από τις ομιλίες του φωτογραφίζοντας το Βάι στην Κρήτη που το ζητούν επιμόνως Αγγλοι επιχειρηματίες, οι οποίοι βρίσκουν την ένθερμη υποστήριξη των μοναχών που το κατέχουν. Το Ολυμπιακό χωριό θα γίνει κι ας απαγορεύεται από την κείμενη νομοθεσία. Τα οικοσαΐνια της «αλλαγής» θα βρουν τον τρόπο. Προεδρικό Διάταγμα στην ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας μια και το Πέμπτο Τμήμα δεν είναι δεδομένο. Το ίδιο ισχύει και με το Σχοινιά, τη Ριζάριο, τον Ελαιώνα, τον Ιππόδρομο, το Ελληνικό. Αυτή τη φορά θα έχει παρά τω πλευρώ του και μερικούς «οικολόγους» που βιάστηκαν να (ξανα)προσχωρήσουν στο Κίνημα, για να «πρασινίσουν » ακόμα περισσότερο το κυβερνητικό έργο του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα ένας εξ αυτών διορίστηκε υφυπουργός! Για ένα, όμως, μπορεί να είναι βέβαιοι. Θα μας βρουν απέναντι, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.

{ΟΙΚΟΑΛΙΕΥΜΑΤΑ}

Παραμονές εκλογών και οι υπεύθυνοι του υπουργείου Γεωργίας έδωσαν άδεια για κυνήγι στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας. Για του λόγου το αληθές, σάς αναφέρουμε ότι η απόφαση έχει αριθμό πρωτοκόλλου 3638/99 και ημερομηνία 14-1-2000. Πάντως μην ανησυχείτε. Το επίσημο χρώμα του ΠΑΣΟΚ παραμένει το πράσινο!

Ομως το υπουργείο Γεωργίας δυο βδομάδες πριν τις εκλογές στα μουλωχτά διέπραξε και δεύτερο ατόπημα, ακόμα πιο σημαντικό. Ζήτησε με επιστολή του, όπως καταγγέλλει η οργάνωση «Γκρίνπις», από συναρμόδιο υπουργείο, να ανακαλέσει τον έλεγχο για σπόρο βαμβακιού από την Ισπανία που υπάρχει η υπόνοια ότι προέρχεται από γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς. Η μετάλλαξη της πολιτικής.

{ΚΑΙ ΟΙΚΟΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ}

Μεσούσης της προεκλογικής περιόδου κυκλοφόρησε η παραπάνω εργασία του πανεπιστημιακού κ. Νίκου Ράπτη από τις εκδόσεις «τυπωθήτω». Μια εργασία που είναι βέβαιο ότι θ' ανοίξει συζητήσεις στο χώρο της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης με τα θέματα που βάζει στο τραπέζι και τον τρόπο που τα θίγει. Για πρώτη φορά έρχονται στην επιφάνεια ορισμένες όψεις του πεδίου αυτού, χωρίς το συχνό μακιγιάζ που γίνεται. Δε συμφωνούμε με το σύνολο των απόψεων του συγγραφέα. Ομως ο Ν.Ρ. έχει το θάρρος της γνώμης του και εκτίθεται σ' ένα χώρο που συνηθίζει την τελευταία δεκαετία να αυτολιβανίζεται και να ευλογεί τα γένια του. Εμείς από την πλευρά μας υποσχόμαστε να επανέλθουμε στη συγκεκριμένη εργασία σύντομα, με ουσιαστικές παρατηρήσεις, στα πλαίσια ενός διαλόγου που ποτέ δεν έγινε επί της ουσίας για την περιβαλλοντική εκπαίδευση και αγωγή στην Ελλάδα και γενικότερα.