Η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της οφείλουν να είναι μόνιμα προσανατολισμένοι σε αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Να αντιστέκονται, να διεκδικούν και να διαμορφώνουν προοπτικές ουσιαστικών αλλαγών στην κατεύθυνση ανατροπής του εκμεταλλευτικού συστήματος που ζούμε, στη λογική κατάργησης των σχέσεων εξάρτησης που αναπτύσσει το κεφάλαιο, γιατί το εξυπηρετούν, για την αποδέσμευση της κάθε χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς για την αποδυνάμωση και παραπέρα την καταστροφή τους.

Σ' αυτή τη βάση είναι φανερό πως όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά θα πρέπει να δρούμε με συνέπεια και επιμονή ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, που σαν οικονομικο-πολιτικές πιέσεις ή σαν πολέμους συναντάμε καθημερινά μπροστά μας.

Οι εξελίξεις στο Κυπριακό, το Παλαιστινιακό, η συνεχιζόμενη κατοχή του Ιράκ, τα εκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν στην πείνα και την εξαθλίωση, η συνεχιζόμενη και συνεχώς αυξανόμενη εκμετάλλευση των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο είναι μερικές μόνο από τις πολλές συνέπειες της ιμπεριαλιστικής δράσης, που πρέπει να συσπειρώνουν και να κινητοποιούν.

Σε κάθε περίπτωση η αντιιμπεριαλιστική πάλη είναι συστατικό στοιχείο της πάλης για το σοσιαλισμό, αλλά και συστατικό στοιχείο κάθε προσπάθειας να βελτιώσει ο λαός τη ζωή του, αφού ο ιμπεριαλισμός είναι καπιταλισμός στο ανώτατο στάδιό του. Αντίστοιχα, πρέπει να θεωρούμε την αντιιμπεριαλιστική δράση σαν οργανικό μέρος της ταξικής πάλης και την αντιιμπεριαλιστική συνείδηση σαν κομμάτι της ταξικής, σαν ουσιαστικοποίηση και συγκεκριμενοποίηση της διεθνιστικής μας αλληλεγγύης.

Πρόθεσή μου είναι να σταθώ ιδιαίτερα στην αντιιμπεριαλιστική συνείδηση, που διαμορφώνεται στη βάση των εμπειριών και της γνώσης της ιστορίας και σφυρηλατείται στη διάρκεια της συμμετοχής στους αγώνες που αναπτύσσονται. Κατά τη γνώμη μας η ώριμη αντιιμπεριαλιστική συνείδηση δεν εκφράζεται απλά με τη συμμετοχή στις διάφορες κινητοποιήσεις. Μπορεί και πρέπει να εκφράζεται σαν τρόπος ζωής, μέσα από τον οποίο ο εργαζόμενος αντιπαρατίθεται και αντιστέκεται σε όλες τις μορφές ιμπεριαλιστικής διείσδυσης, σε κάθε προσπάθεια του ιμπεριαλισμού να διαφθείρει συνειδήσεις και να διαμορφώσει συνθήκες ενσωμάτωσης στο σύστημα. Η σύγκρουσή μας μαζί του, κοντά στα άλλα, είναι και ιδεολογικο-πολιτική, που φυσικά δεν πρέπει να υποτιμάται.

• Ενδιαφέρονται και επεμβαίνουν στην παιδεία, επιδιώκοντας, εκτός των άλλων, τον προσανατολισμό του συστήματος στην κατάργηση της γνώσης (αντί ολόπλευρης σφαιρικής) και προσδοκώντας υποταγμένους πολίτες, χωρίς κριτικό πνεύμα και δυνατότητα ανάπτυξης πρωτοβουλιών. Χωρίς αντιστάσεις και θέληση για αναζήτηση - αμφισβήτηση και διεκδικήσεις.

Παρεμβαίνουν στο νομοθετικό πλαίσιο που προσδιορίζει το σύστημα εκπαίδευσης διασφαλίζοντας τους ταξικούς φραγμούς.Επόμενο, φυσικά, τα δικά τους ταξικά συμφέροντα παρεμβαίνουν στο περιεχόμενο και την οργάνωση των σπουδών, χωρίς να λησμονούν την καλλιέργεια αυταπατών και προσανατολισμού ανώδυνου γι' αυτούς.

• Επιβάλλουν αλλαγές στο σύστημα οργάνωσης της εργασίας για μεγαλύτερα κέρδη. Η θέλησή τους για φτηνό, χαμηλών απαιτήσεων και μικρών αντιστάσεων εργατικό δυναμικό επεκτείνεται μεθοδευμένα στην παραπέρα αποξένωση του εργάτη από τα μέσα παραγωγής και το τελικό προϊόν. Επιδιώκουν το «φτήναιμα» του εργάτη. Οπως και να μην ξέρει ο εργάτης την αξία του, την πραγματική διάσταση του ρόλου του στην παραγωγική διαδικασία, τη δύναμη και τη δυναμική του στην κοινωνία που ζούμε. Τους ενδιαφέρει η ολόπλευρη υποταγή του.

Στην ίδια λογική οι ιμπεριαλιστές εμποδίζουν την καλή επικοινωνία και την ανάπτυξη βαθύτερης αξίας σχέσεων μεταξύ των εργαζομένων, καλλιεργώντας ποικίλων μορφών αντιθέσεις ή απαγορεύοντας ακόμη και το διάλογο.

• Επεμβαίνουν στη διαμόρφωση του βιοτικού επιπέδου του λαού, χρησιμοποιώντας ακόμη και τις ανάγκες του σε όφελός τους.

Τον εκμεταλλεύονται σαν εργαζόμενο, όταν καρπώνονται την υπεραξία που δημιουργεί παράγοντας το κάθε είδους αγαθό και σε δεύτερο επίπεδο τον εκμεταλλεύονται σαν αγοραστή αγαθών και υπηρεσιών αναγκαίων για τη ζωή του, που οι ίδιοι πωλούν. Μέσα από το ταξικό κράτος που τους εκπροσωπεί διαμορφώνουν, επιβάλλουν και ελέγχουν τους όρους της ζωής μας. Καθορίζουν μονομερώς και άδικα την αξία της εργατικής δύναμης, διαμορφώνουν τις τιμές των αγαθών σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα και παρεμβαίνοντας στη λειτουργία του ταξικού κράτους ρυθμίζουν τη νομοθετική και εκτελεστική του δραστηριότητα σύμφωνα με τις δικές τους επιδιώξεις και στόχους. Την υποχρέωσή του για κοινωνική προστασία και παροχές τη διαμορφώνουν πάντα στα μέτρα τους. Επιβάλλουν την εμπορευματοποίηση βασικών κοινωνικών αγαθών, που θα έπρεπε να είναι υποχρέωση του κράτους (υγεία, παιδεία, πρόνοια, ασφάλιση), καλλιεργούν τη λογική της ανταποδοτικότητας και ιδιωτικοποιούν τις υπηρεσίες του σύμφωνα με τους δικούς τους σχεδιασμούς, χάριν της αύξησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου που διαθέτουν.

Συγκεκριμένα το κεφάλαιο και τα μονοπώλια έχοντας την εξουσία και κυριαρχώντας σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο έχουν το πάνω χέρι και στο επίπεδο των ιδεών και των αντιλήψεων.

Προσδοκούν και επιδιώκουν να εξασφαλίσουν τις επιδράσεις τους στην αντίληψη που έχει ο λαός για τις ανάγκες του, την ιεράρχησή τους και την απαίτηση για ικανοποίησή τους. Ζητούν να ελέγχουν τις ανάγκες, τη θέληση και τη δυνατότητα των εργαζομένων, αφού έτσι μπορούν να διασφαλίσουν την υποταγή τους και οι ίδιοι τη διαιώνιση του καθεστώτος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Επειδή, μάλιστα, η πορεία μας είναι ενιαία και η αντιλαϊκή παρέμβαση του ιμπεριαλισμού εκτεταμένη, πολύπλευρη και σχετιζόμενη με όλες τις πτυχές της κοινωνικής μας ζωής... η αντιιμπεριαλιστική μας στάση και δράση πρέπει να μας χαρακτηρίζει συνεχώς, σε κάθε τόπο και κατάσταση και σ' όλους τους χρόνους.

Σε αυτή τη βάση θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε με συνέπεια:

-- Το ψεύτικο επιχείρημα πως ο ιμπεριαλισμός είναι πανίσχυρος και ανίκητος, όταν η τύχη του είναι επισφαλής μπροστά στην αποφασιστική, συντονισμένη δράση των λαών.

-- Τη σοβαρά λαθεμένη αντίληψη πως υπάρχουν καλοί και κακοί ιμπεριαλιστές, όταν σε κάθε περίπτωση η επιβίωσή τους στηρίζεται στην εκμετάλλευση των λαών. Αντίληψη που μπορεί να οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα, σε λάθος στόχους και δράση ακίνδυνη για τον πραγματικό μας αντίπαλο... άρα ανώφελη ή επιβλαβή για το λαό.

-- Τις επικίνδυνες λογικές ηττοπάθειας και συμβιβασμών, που ακυρώνουν τη δυνατότητα των λαών να αλλάξουν τα πράγματα.

Στην ίδια κατεύθυνση θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε αποφασιστικά την αποπροσανατολιστική τους τακτική. Την προπαγάνδα τους, που παρουσιάζει το μαύρο άσπρο... Την απάνθρωπη εκμεταλλευτική τους πρακτική σαν σύγχρονη αντίληψη. Την επιθετικότητά τους απέναντι στους λαούς, σαν προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της ελευθερίας. Τη θωράκιση της εξουσίας τους, σαν δήθεν διασφάλιση της ησυχίας και της ευημερίας των εργαζομένων.

Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει η ευρεία έκταση των προσπαθειών τους, που είναι πολύμορφες και σε πολλά μέτωπα. Χρησιμοποιούν πολέμους, απειλές και κάθε είδους πολιτικο-οικονομικές πιέσεις. Αξιοποιούν κοινωνικά προβλήματα, που στην ουσία τους απορρέουν από την ίδια τους την πολιτική, όπως για παράδειγμα την κοινωνική ανισότητα, την ανεργία, τη φτώχεια, την εξάρτηση από τα ναρκωτικά, το χουλιγκανισμό.

Γι' αυτό, όπως προείπαμε, αξιοποιούν το εκπαιδευτικό σύστημα και παράλληλα φροντίζουν να διασπείρουν στο περιβάλλον των νέων λαθεμένες αντιλήψεις.

• Λάθος αντίληψη για την ελευθερία, που τους αποξενώνει από την ταξική πάλη και το λαϊκό κίνημα. Από τις αντίστοιχες μορφές οργάνωσης και δράσης.
• Λάθος αντίληψη για τη δυνατότητα του ανθρώπου να εξασφαλίσει το παρόν και το μέλλον του ξεκομμένος από την τάξη του και τους αγώνες της.
• Λάθος αντίληψη για την κυριαρχούσα αντίθεση στην κοινωνία μας, αφού η κύρια διαχωριστική γραμμή δεν είναι μεταξύ νέων και ηλικιωμένων όπως λένε, αλλά μεταξύ εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων, πλούσιων και φτωχών.
• Για τη συλλογική προσπάθεια και τους αγώνες, που υποτίθεται πως είναι μόνο για τα κορόιδα και χαμένος χρόνος.
• Για την τύχη, τις ευκαιρίες και τις ξεχωριστές δυνατότητες - ικανότητες που τάχα έχει ο καθένας και έτσι θα τα καταφέρει ή θα τα κουτσοβολέψει.

Σ' αυτή τη λογική κινούνται το marketing των πολυεθνικών και η κατά καιρούς μόδα που δημιουργούν. Το life style που προβάλλουν.

Στην προέκταση αυτής της πολιτικής κινούνται οι μονοπωλιακές επιχειρήσεις θεάματος - ακροάματος που, πέραν των κερδών τους, επιδιώκουν να διαμορφώνουν αντιλήψεις, ιδεολογία και πρότυπα τα οποία, όπως είναι φυσικό, ενισχύουν τη δική τους λογική, τους δικούς τους σκοπούς.

Κατά τη γνώμη μας η αντιιμπεριαλιστική πάλη επιβάλλει την ανάπτυξη αντιστάσεων και σ' αυτά τα ζητήματα. Προϋποθέτει τη ζωντανή αντιπαράθεσή μας σ' ό,τι αυτοί προβάλλουν. Απαιτεί την προβολή των δικών μας προτύπων, που η νεολαία μας είναι σε θέση να διαμορφώσει, αξιοποιώντας τη συνεχώς αυξανόμενη αγωνιστική της εμπειρία, την ιστορία και τις παραδόσεις του λαϊκού μας κινήματος και φυσικά την ωριμότητά της, την οποία βήμα το βήμα κατακτά, παράλληλα με τη γνώση της ιδεολογίας μας.