Και δεν κάνουν μόνον αυτά. Διαστρεβλώνουν συνειδητά και κατάφωρα τις σχετικές θέσεις και τις προτάσεις του ΚΚΕ, μεταχειριζόμενοι ακόμη και χυδαίους αφορισμούς του αντικομμουνιστικού οπλοστασίου. Καλλιεργούν τη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια, φωνάζοντας προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν υπάρχει δήθεν τίποτε άλλο, έξω από τη στρούγκα της ευρωένωσης. Καλούν τους πάντες να προσαρμοστούν και, σε τελευταία ανάλυση, να υποταχθούν στη σημερινή πραγματικότητα, ενώ, την ίδια στιγμή, παριστάνουν τους αριστερούς και φωνάζουν για τα λαϊκά δικαιώματα.

Λες και δε χαρακτηριζόταν πάντα η αριστερά από τις ανατρεπτικές της ιδέες και προτάσεις, από τη θέλησή της να αλλάξει την πραγματικότητα, αρνούμενη να μοιράζει αυταπάτες για τη δήθεν επιδιόρθωση του συστήματος και να συμμετέχει στη γενικότερη επιχείρηση εγκλωβισμού των εργαζομένων και αλλοτρίωσης της συνείδησής τους.

Δεν είναι οι πρώτοι, βέβαια, ούτε οι δεύτεροι. Εχουν μακρόχρονη παράδοση οι «αριστεροί» ψάλτες στην «εκκλησία» του καπιταλισμού. Και είναι γνωστή η... προσφορά τους, ιδιαίτερα στις κρίσιμες καμπές του διεθνούς εργατικού κινήματος. Στον ίδιο δρόμο συνεχίζει και η ηγεσία του ΣΥΝ...