Εργατική διαδήλωση στην Πράγα

Η κυβέρνηση στην Τσεχία είχε προβλήματα από την πρώτη στιγμή που σχηματίστηκε αφού ήταν φανερό ότι ήταν προϊόν πολιτικών σκοπιμοτήτων και συνδιαλλαγών προκειμένου να εφαρμοστούν όσο το δυνατόν αυστηρότερα οι νεο-φιλελεύθερες πολιτικές που απαιτεί η ΕΕ. Το μεγαλύτερο κόμμα ήταν οι Σοσιαλδημοκράτες (CSSD), ενώ στην κυβέρνηση συμμετείχαν και οι Χριστιανοδημοκράτες (KDU-CSL) και το φιλελεύθερο κόμμα της Ενωσης Ελευθέρων (US-DEU). Από την άλλη βρίσκεται το συντηρητικό Δημοκρατικό Κόμμα των Πολιτών (ODS) από το οποίο προέρχεται και ο πρόεδρος της χώρας Βάτσλαβ Κλάους ενώ η πραγματική αντιπολίτευση είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας Μοραβίας (KSCM). Με τη μικρότερη δυνατή πλειοψηφία ο ετερογενής κυβερνητικός συνασπισμός έφτασε πολλές φορές στα πρόθυρα της κατάρρευσης, κυρίως έπειτα από τις δυναμικές εργατικές κινητοποιήσεις του περασμένου φθινοπώρου. Ωστόσο ως διά μαγείας πάντοτε οι 101 ψήφιζαν υπέρ των αντιλαϊκών προγραμμάτων παρά τις περί του αντιθέτου κορόνες ορισμένων. Τελικά αυτό που δεν έκαναν οι ίδιοι (δηλαδή να βάλουν τέλος στις αντιλαϊκές πολιτικές) επιχείρησε να το κάνει ο ίδιος ο λαός στις ευρω-εκλογές. Αν και η συμμετοχή ήταν πολύ χαμηλή (προϊόν και αυτό της γενικότερης δυσαρέσκειας) το μήνυμα ήταν σαφές. Τα κυβερνητικά κόμματα καταδικάστηκαν, νικήτρια ήταν η συντηρητική αντιπολίτευση ενώ το Κομμουνιστικό Κόμμα αναδείχτηκε σε δεύτερη πολιτική δύναμη με ποσοστό 20,7%. Οι Χριστιανοδημοκράτες μάλιστα με λίγο πάνω από 9% κατάφεραν να ξεπεράσουν τους Σοσιαλδημοκράτες, ενώ οι Φιλελεύθεροι καταποντίστηκαν.

Ο πρώτος που αναμένεται να λάβει την εντολή για το σχηματισμό κυβέρνησης είναι ο πρώην υπουργός Εσωτερικών, ο μόλις 34 χρονών Στάνισλαβ Γκρος, επονομαζόμενος από το φιλικό Τύπο και «πρίγκιπας» των Σοσιαλδημοκρατών. Ο Γκρος ξεκίνησε ήδη συνομιλίες με τους προηγούμενους κυβερνητικούς εταίρους αλλά τα πράγματα αυτή τη φορά δε θα είναι καθόλου απλά, διότι ήδη δύο βουλευτές των Φιλελευθέρων διαχώρισαν τη θέση τους από την ηγεσία και ανακοίνωσαν ότι δε θα ψηφίσουν υπέρ της ανανέωσης του τριπλού κυβερνητικού σχήματος. Η συντηρητική αντιπολίτευση από την πλευρά της έχει κάνει ήδη σαφές ότι επιθυμεί τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών προκειμένου προφανώς να αναρριχηθεί στην εξουσία. Τελικά καθόλου σίγουρο δεν είναι ότι ο Γκρος θα καταφέρει να γίνει ο νεότερος πρωθυπουργός της Ευρωπαϊκής Ενωσης αν και μάλλον αυτό δε θα πρέπει να ενδιαφέρει και πάρα πολύ. Αντίθετα εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και αποκαλυπτικές είναι οι δηλώσεις και η συμπεριφορά των πολιτικών πρωταγωνιστών και άλλων παραγόντων σε σχέση με το ΚΚΒΜ σ' αυτή την περίοδο πολιτικού αναβρασμού.

Ο Γκρος έχει ήδη κάνει σαφές ότι δε θα σχηματίσει κυβέρνηση με την υποστήριξη του Κομμουνιστικού Κόμματος (πράγμα που υποτίθεται ότι αναγράφεται και σε κάποια από τις βασικές διακηρύξεις του κόμματος των Σοσιαλδημοκρατών), ενώ ο αστικός Τύπος επαναλαμβάνει με «ανακούφιση» ότι ούτε ο πρόεδρος Βάτσλαβ Κλάους θα διόριζε ποτέ μια τέτοια κυβέρνηση. Από την άλλη στο προσκήνιο έχουν βγει διάφοροι οικονομικοί αναλυτές και παράγοντες από μεγάλες επιχειρήσεις και τράπεζες που κάνουν λόγο για τον «κίνδυνο» που υπάρχει να μην «ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις» (όπως για παράδειγμα να παγώσουν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, να μειωθούν οι φόροι για τις επιχειρήσεις και το κυριότερο να περιοριστούν δραματικά τα κρατικά έξοδα προκειμένου η χώρα να γίνει κάποια στιγμή μέλος της ΟΝΕ) μετά την παραίτηση Σπίντλα (σχετικό δημοσίευμα υπήρξε και στους βρετανικούς Financial Times) αλλά και για τον κίνδυνο που υπάρχει γι' αυτές τις «μεταρρυθμίσεις» από μια ενδεχόμενη συμμετοχή των κομμουνιστών στην κυβέρνηση. Το σίγουρο πάντως είναι ότι οι Σοσιαλδημοκράτες θα σημειώσουν μεγάλες απώλειες αν τελικά αναγκαστούν να «πάνε» σε εκλογές και ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση χωρίς τους Συντηρητικούς δε θα είναι λειτουργική για τους σκοπούς της αστικής τάξης...