Ευτυχώς, κάποιοι, μπορεί να 'ναι οι περισσότεροι, δε συμμερίζονται το κλίμα ευφορίας και ομοψυχίας που διακατέχει τους μεγαλοεργολάβους και την εγχώρια ολιγαρχία για την ολοκλήρωση των Ολυμπιακών έργων. Αυτά τα έργα θεμελιώθηκαν πάνω σε ποτάμια αίματος εργατών, κυρίως των ξένων «συντρόφων» μας. Κατέστρεψαν δεκάδες ελεύθερους χώρους και χώρους πρασίνου. Αποτέλεσαν μοχλό για την «αποδιάρθρωση» των εργασιακών σχέσεων. Πληρώθηκαν τουλάχιστον τρεις φορές πάνω από τον αρχικό προϋπολογισμό. Κι όμως, αυτά τα έργα δεν πρόκειται να τα χαρεί ο ελληνικός λαός ούτε στη διάρκεια των Αγώνων ούτε, πολύ περισσότερο, στη συνέχεια.

Σε καμία περίπτωση οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν πρόκειται να είναι γιορτή του αθλητισμού και της ειρήνης. Είναι το ατέλειωτο «πάρτι» των χορηγών και των πολυεθνικών. Είναι το πανηγύρι των εμπόρων τρόμου και - ταυτόχρονα -«συστημάτων ασφαλείας». Είναι πεδίον δόξης λαμπρόν για τους πολεμοκάπηλους του ΝΑΤΟ και του «αντιτρομοκρατικού αγώνα». Αντίθετα, οι κάτοικοι της πρωτεύουσας, ο ελληνικός λαός συνολικά, βρίσκονται στο περιθώριο και «εκτός»... Αλήθεια, ποιον σημαδεύουν οι «Πάτριοτ», ποιον παρακολουθούν οι εκατοντάδες κάμερες-χαφιέδες, ποιον θέλουν να τρομοκρατήσουν οι Αμερικανοί κομάντος και οι χιλιάδες εγχώριοι ομοιότυποι «συνάδελφοί» τους; Τελικά, ποιον εξυπηρετεί η υποδαυλιζόμενη τρομοϋστερία και η μετατροπή των Αγώνων σε «πεδίο μάχης»;

Ο ρόλος που από την πρώτη στιγμή επιφύλασσαν στον ελληνικό λαό ήταν αυτός του υποζυγίου των Ολυμπιακών βαρών, του εθελοντή-θύματος και κορόιδου. Τον παρακολουθούν στις πλατείες, στις γειτονιές και στα σπίτια, τον στριμώχνουν «εφ' ενός ζυγού» στο λιοπύρι και στην άσφαλτο που βράζει, περιφρονούν και καταπατούν επιδεικτικά τα δημοκρατικά του δικαιώματα... Τέτοιους αγώνες ας τους χαίρονται μόνοι τους.