Σαράντα πέντε μάστορες κι εξήντα μαθητάδες

τρεις χρόνους εδουλεύανε στης Αρτας το γιοφύρι!

................

Αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, τοίχος δε θεμελιώνει.

Και μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη,

παρά του πρωτομάστορα την όργια τη γυναίκα..!

(Δημοτικό)

Δεκατρείς νέοι - στην πλειοψηφία τους - άνθρωποι, δεν ξαναγύρισαν στο σπίτι τους. Θυσιάστηκαν, πλήρωσαν με το αίμα της καρδιάς τους, το μεροκάματο του τρόμου, της ζωής και του θανάτου.

Ετσι, η κατάρα παρέμεινε ανεφάρμοστη, χωρίς το μούγκρισμα του θυμού και το αχ της αδικίας, χωρίς ανάθεμα και συμφορά. Να τρέμει, να βογκά το γιοφύρι. Ενα τίποτα ήταν. Οπως ένα τίποτα είμαστε όλοι μας, παρακολουθώντας από τις TV τη χλιδή και την πολυτέλεια κάποιων υψηλά ισταμένων να μας φτύνουν κατάμουτρα και να μας λένε: Εσείς, η πλέμπα, είστε ένα τίποτα, ένα μεγάλο μηδενικό..!

Είναι μεγάλη τιμή για το ΠΑΜΕ, που με μια σεμνή τελετή τίμησε τους 13 νεκρούς και τους εκατοντάδες σακατεμένους εργάτες στα Ολυμπιακά έργα - μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη - πικρή ανάμνηση μιας Ολυμπιάδας των πολυεθνικών, κτισμένης με τον κόπο, τον ιδρώτα και το αίμα τους.

Δεκατρείς σταυροί και δεκατρία στεφάνια από ελιά, στεφάνωσαν συμβολικά τους πρώτους άγνωστους Ολυμπιονίκες της εργοδοτικής ασυδοσίας.

Εμείς σεμνοί και ταπεινοί ολόγυρα προσκυνητές και υμνολάτες, στεκόμαστε με το Αχ της καταφρόνιας και την υπόσχεση της αιώνιας μνήμης.

Ας υμνήσουμε εκείνους που με τη θυσία τους παρέδωσαν στην ιστορία την πανανθρώπινη συνείδηση και την προσφορά του άδολου μόχθου τους.

Αφθαρτοι και Αιώνιοι. Αγια λείψανα πανάρχαιης Ιδέας. Κτίστες του κόσμου! Ας τους θυμόμαστε για πάντα. Συνδέσμους της Ειρήνης, της Φιλίας και της Αδελφοσύνης των Λαών όλου του κόσμου.

Μνήμη που θέριεψε σ' αυτόν τον τόπο. Πως η αγάπη και η δικαιοσύνη είναι δικαίωμα και χρέος του κάθε ανθρώπου. Από τη μια άκρη του πλανήτη στην άλλη που τα εργατικά χέρια δημιουργούν τον πλούτο για να τον εκμεταλλευτούν κάποιοι άλλοι.

Για όλους τους Λαούς του κόσμου, μια κι αυτές τις μέρες ζούμε την πανδαισία των Ολυμπιακών Αγώνων, ας ανεμίσουμε τις ψυχές μας!

Ας σταθούμε προσοχή με όλο το σεβασμό και την οργή μας, να ψάλλουμε χωρίς δάκρυ: «Επέσατε θύματα Αδέλφια Εσείς σ' άνιση μάχη κι Αγώνα...»!