Τι πρέπει ν' αλλάξει στην Ιστορία μας στην Παιδεία μας, στα σχολεία μας; | ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ο ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΜΥΘΟΣ

Τι πρέπει ν' αλλάξει στην Ιστορία μας στην Παιδεία μας, στα σχολεία μας;

Β' Μέρος

Ο δίσκος της Φαιστού

Στο προηγούμενο σημείωμά μας τονίσαμε ότι οι τρεις ανακαλύψεις που έγιναν στη χώρα μας κατά τη δεύτερη πεντηκονταετία του 20ού αιώνα (αποκρυπτογράφηση της Β΄ και της Α΄ γραμμικής γραφής και της γραφής στην ξύλινη πινακίδα του Δισπηλιού Καστοριάς) διαλύουν αυτόματα τον Ινδοευρωπαϊκό μύθο ότι οι Ελληνες δεν είναι αυτόχθονες αλλά ετερόχθονες.

Το «αυτόματα» αυτό είναι αυθαίρετο και δεν έχει καμία αξία αν δεν εξηγηθεί ικανοποιητικά. Ο μύθος πρώτα πρώτα, αν τον δεχτούμε, οδηγεί στον ακόλουθο συλλογισμό: Εφόσον οι Ελληνες ήρθαν απ' έξω, ό,τι βρήκαν στην Ελλάδα ήταν γι' αυτούς ξένο, μη ελληνικό. Επομένως, ξένοι ήταν και οι δύο πολιτισμοί που βρήκαν εδώ. Ξένη βέβαια και η γλώσσα που εκφράζανε στις γραμμικές γραφές Β΄ και Α΄. Ετσι ο μύθος των Ινδοευρωπαίων έκλεινε μέσα του ένα αξεπέραστο εμπόδιο στην αποκρυπτογράφηση των γραφών. Γιατί προσανατόλιζε τους ερευνητές στο να ψάχνουν να βρουν κάποια άλλη γλώσσα.

Ετσι, πολλά χρόνια πέρασαν άκαρπα. Γι' αυτό κι ο Βέντρις παιδεύτηκε πολύ, όταν καταπιάστηκε με την αποκρυπτογράφηση. Γιατί περίμενε να βρει την ετρουσκική και κάθε τόσο συναντούσε την ελληνική. Τελικά κατέληξε να στηριχτεί στην ελληνική, για να κατορθώσει το ακατόρθωτο. Ετσι πείστηκαν και οι Ινδοευρωπαϊστές ότι οι άνθρωποι της εποχής του 1500 π.Χ. οπότε εμφανίστηκε η γραμμική Β΄ γράφαν και μιλούσαν ελληνικά. Ετσι η Ιστορία μας προχώρησε σε βάθος πέντε αιώνων. Εμενε βέβαια αίνιγμα ανεξήγητο η γραμμική Α΄, που είχε πολλά συλλαβογράμματα όμοια με τη γραμμική Β΄. Γιατί η πρώτη πρόληψη ότι μπορεί να εκφράζει άλλη γλώσσα έμενε και μένει ακόμα πανίσχυρη. Κάθε τόσο που σκόνταφταν οι απόπειρες στην αποκρυπτογράφηση έμενε η υποψία ότι πρόκειται για άλλη, ξένη γλώσσα. Οι συντονισμένες όμως προσπάθειες πολλών μέσα σε 50 χρόνια σημείωσαν σημαντικές προόδους. Σχηματίστηκε τελικά η βεβαιότητα ότι πρόκειται μάλλον για ελληνική. Κι αν ολοκληρωθεί η αποκρυπτογράφηση με επιτυχία κι αποδειχθεί ότι οι άνθρωποι της γραμμικής Α΄ μιλούσαν ελληνικά, τότε θα αναθεωρηθεί όλη η ελληνική Ιστορία.

Πήλινη πινακίδα γραμμικής γραφής Β' από την Κνωσσό

Αυτή τη σκέψη τη διατύπωσε και την υποστήριξε πρώτος ο διαπρεπής Γάλλος γλωσσολόγος και ιστορικός Georges Jean στο πολύκροτο βιβλίο του «Γραφή η μνήμη των ανθρώπων». Στο κεφάλαιο «Ελληνικά ντοκουμέντα», όπου ερευνά εκτεταμένα το πρόβλημα της ελληνικής γραφής, έχει κι ένα υποκεφάλαιο με το ενδεικτικό ερώτημα: «Ελληνική γλώσσα 4691 ετών;» Στο σημείο αυτό αναφέρεται πρώτα σ' ένα δημοσίευμα του γνωστού αρχαιολόγου και ιστορικού Πολ Φορ, στο αμερικανικό αρχαιολογικό περιοδικό «Νέστωρ», όπου δηλώνει ότι ανέγνωσε επιγραφές σε γραμμική γραφή Α΄ σε όστρακα από τα Πηλικάτα της Ιθάκης, ηλικίας 2700 ετών π.Χ. Το ένα από τα όστρακα λέει «η Νύμφη με έσωσε». Και το άλλο «Ιδού εγώ ο Ανδρεάδης δίνω στην Ανασσα, τη Ρέα 100 κατσίκες και 10 πρόβατα και γουρούνια». Κι έπειτα καταλήγει: «Αν τελικά αποδειχτεί η ύπαρξη ελληνικής γραφής το 2700 π.Χ., η ιστορία της γραφής θα ...γραφεί από την αρχή, αλλά και της Ελλάδας! Οι Ιωνες οι Αχαιοί και οι Δωριείς δεν ήρθαν το 2000, το 1600 και το 1200 π.Χ., αλλά βρίσκονταν στην ελληνική γη το 2700 π.Χ.».⁽¹⁾

Από το τσιτάτο αυτό καταλαβαίνει κανείς τον προβληματισμό του Γάλλου επιστήμονα. Διαβλέπει το παραμύθι που κατασκεύασαν οι Ινδοευρωπαϊστές και προειδοποιεί ότι αν αποδειχθεί ότι οι κάτοικοι της Ιθάκης γράφαν και μιλούσαν ελληνικά πριν 2700 χρόνια π.Χ. τότε το παραμύθι της ετεροχθονίας των Ελλήνων διαλύεται και η ιστορία ξαναγράφεται. Απλή και τετράγωνη λογική.

Δυστυχώς, αυτή η τετράγωνη λογική λείπει από το ακαδημαϊκό μας κατεστημένο, που έγραψε την «Ιστορία του Ελληνικού Εθνους, Εκδοτική Αθηνών ΑΕ, Αθήνα 1978». Στο έργο αυτό βλέπουμε τους Ινδοευρωπαίους να κατοικούν όλοι μαζί στην πρώτη περίοδο της Νεολιθικής Εποχής, από το 6000 έως το 3000 π.Χ., στα Κουργκάν⁽²⁾ της Ουκρανίας. Μετά όμως, το 3000 π.Χ., αποφασίζουν να διασπαρούν και μερικές ορδές τους οι Ιωνες, οι Αχαιοί και οι Δωριείς να κατέβουν και να εγκατασταθούν στην Ελλάδα. Αλλά όταν φτάνουν, ή όταν τους φέρνουν οι ιστορικοί μας εδώ, βλέπουν τους ντόπιους που δεν πήγαν πουθενά, να μιλούν την ίδια γλώσσα με τους νεοφερμένους από τις ουκρανικές στέππες «Ελληνοϊνδο - Ευρωπαίους! Το ομολογούν κιόλας ότι οι Τέμμικες, οι Αόνες, οι Υάντες, οι Πελασγοί, οι Κάδμειοι, οι Δρύοπες και λοιποί μιλούν μια γλώσσα που έχει αρκετά στοιχεία για να «υποστηρίξουν την υπόθεση για την παρουσία στην Ελλάδα Ινδοευρωπαίων πριν από την άφιξη των Πρωτοελλήνων».

Και δεν προβληματίζεται κανείς από τη διαπίστωση. Από ποιον έμαθαν οι αυτόχθονες την ίδια γλώσσα; Αντίθετα, προσπαθούν απεγνωσμένα ν' αποδείξουν ότι και οι Δαναοί ήρθαν από έξω από τα περιβόητα Κουργκάν.⁽²⁾Δε διστάζουν να αυτοδιασύρονται γιατί κρύβουν τα ιστορικά ή μυθικά στοιχεία που αφορούν τη δράση των Δαναών στη Δύση, από τα οποία φαίνεται καθαρά ότι οι Δαναοί με κέντρο τον Αιγαιακό χώρο κινούνται, σκορπούν σ' Ανατολή και Δύση.

Ποια είναι λοιπόν η ιστορική αλήθεια, που πρέπει ν' αποκατασταθεί; Η ανοχή του ινδοευρωπαϊκού μύθου ή η ανυπέρθετη απόρριψή του; Κοντά σε πολλά άλλα έχουμε και τον όρο του Γάλλου επιστήμονα: Αν αποδειχθεί η ύπαρξη ελληνικής γραφής το 2700 π.Χ. τότε ο μύθος απορρίπτεται και η ιστορία της Ελλάδας ξαναγράφεται.

Είμαστε σήμερα στην ευχάριστη θέση να διαπιστώσουμε ότι ο όρος αυτός εκπληρώθηκε. Οι επιφυλάξεις του Γάλλου επιστήμονα διατυπώθηκαν το 1987. Από τότε έγιναν πολλά. Το 1998 κυκλοφόρησε κιόλας στην Ελλάδα ένα βιβλίο με τον τίτλο «Ο Δίσκος της Φαιστού έλυσε τη σιωπή του». Κι ο συγγραφέας τούτη τη φορά δεν είναι κάποιος μεγάλος ξένος, αλλά ένας ταπεινός αυτόχθονας, είναι ο Γιώργος Πολύμερος, ο άγνωστος στρατιώτης ενός οράματος: Να διαβάσει το Δίσκο! Και νομίζουμε ότι το πέτυχε. Κι επομένως μπορεί πια να ξαναγραφεί η Ιστορία. Γεννιέται βέβαια εύλογα το ερώτημα: Πώς ένα τόσο μεγάλο γεγονός όπως είναι η αποκρυπτογράφηση του Δίσκου της Φαιστού μια τέτοια είδηση κυκλοφορεί επί έξι τώρα χρόνια και κανένας Τύπος, κανένας τηλεπομπός, κανένας κήρυκας δεν το διαλάλησε, καμιά χαρμόσυνη καμπάνα δεν το εξάγγειλε; Αυτό είναι από τα σημεία των καιρών για το οποίο θα γίνει λόγος στο επόμενο.

1.Georges Jean, «Γραφή η μνήμη των ανθρώπων», ελλ. μετ. σελ. 217.

2. Κούργκαν, λέξη σλάβικη, τύμβος στα ελληνικά, με αρχαιολογικά ευρήματα.

(Συνεχίζεται)

Νίκος ΚΥΤΟΠΟΥΛΟΣ