Ρώτησα πολλούς από τους ψηφοφόρους των δυο μονομάχων, τι περίμεναν από αυτούς και η απάντηση ήταν: «τίποτα, πάλι οι φτωχοί θα την πληρώσουν και όχι οι πλούσιοι». Γιατί όμως τότε δεν ψηφίστηκαν τα μικρότερα κόμματα; Τα αίτια - πιστεύω - διαφέρουν ανάμεσά τους, και να πώς: Το ΔΗΚΚΙ τον τελευταίο καιρό επικαλούνταν συνέχεια, το «παλιό» ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη, οι ψηφοφόροι που δεν πίστευαν σ' αυτή τη διαφορά, ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ της εξουσίας, ξεχνώντας πως με την ψήφο τους επιβράβευσαν την αντιλαϊκή του πολιτική.

Ο ΣΥΝ, στα λόγια, προσπαθεί να πείσει το λαό πως είναι κόμμα της Αριστεράς και δε συμβιβάζεται με την πολιτική των δυο μονομάχων. Στην πράξη όμως δεν απέχει πολύ από την πολιτική των δύο «μεγάλων» και έχουμε και πολλά αρραβωνιάσματα με το ΠΑΣΟΚ...

Το ΚΚΕ δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική όλων αυτών των κομμάτων. Είναι το κόμμα της εμπιστοσύνης και της εμπροσθοφυλακής του καταπιεζόμενου λαού. Μιας εμπροσθοφυλακής που δίνει συνεχείς μάχες, γι' αυτό και έχει και τις περισσότερες απώλειες.

Σ' αυτές τις εκλογές το ΚΚΕ είχε να παλέψει με έναν ολόκληρο κρατικό μηχανισμό, ο οποίος είναι υπερασπιστής των συμφερόντων της αστικής τάξης. Ακόμα, είχε να αντιμετωπίσει το μούδιασμα των φτωχών στρωμάτων της κοινωνίας, που έχει προέλθει από την κατάρρευση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Αυτό το μούδιασμα, που ακόμα δεν έχει ξεπεραστεί, εκφράζεται με τη δυσπιστία του ψηφοφόρου μπροστά στην κάλπη.

Δεν πρέπει εξάλλου να θεωρούμε καθόλου ασήμαντο, το ότι η κυβέρνηση χρησιμοποίησε τη φτώχεια και την ανεργία μεγάλου μέρους του λαού, σαν όπλο, ώστε με τις ψεύτικες υποσχέσεις της για δουλιά, να του αποσπάσει την ψήφο.

Σημαντικό επίσης ρόλο εναντίον του ΚΚΕ έπαιξαν και τα ΜΜΕ, καθώς και η μεθοδευμένη από την κυβέρνηση κατά του ΚΚΕ τακτική της, όπως οι διώξεις του «Ριζοσπάστη», ξυλοδαρμοί στελεχών του. Εκτοξεύτηκε επίσης η απειλή, πως το ΚΚΕ βρίσκεται στα όρια της νομιμότητας. Φυσικά πολύ καλά καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνει η απειλή αυτή, που προέρχεται από άρρωστα μυαλά Πασοκικών.

Ομως το ΚΚΕ, μπροστά στην παντοδυναμία του καπιταλισμού, όχι μόνο μπόρεσε να σταθεί όρθιο, αλλά κέρδισε νέες προσβάσεις μέσα στο λαό. Οι προσβάσεις αυτές, αργά ή γρήγορα, θα φανούν στον αγώνα του μετώπου.

Η ηγεσία του ΚΚΕ στάθηκε άξια μπροστάρης, στον άνισο αγώνα που έδωσε και δίνει το Κόμμα μας.

Αντιστασιακός, Λοχαγός του ΔΣΕ

Μπραχάμι