Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν είναι λίγοι (και δικαίωμά τους) από το στελεχικό δυναμικό της ΝΔ, που αυτοαποκαλούνται ότι εκπροσωπούν το ρεύμα της «λαϊκής δεξιάς». Και ως προς το δεύτερο συνθετικό της ταμπέλας ουδεμία αντίρρηση, αν και η μακρόχρονη διακυβέρνηση από το ΠΑΣΟΚ μάλλον δημιουργεί συγχύσεις για το ποιο από τα δύο κόμματα εξουσίας εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο τη δεξιά στη χώρα μας. Αλλά αυτό είναι δικό τους ζήτημα και ας το επιλύσουν, όπως αυτοί νομίζουν καλύτερα. Το πρόθεμα «λαϊκή» όμως χρειάζεται συζήτηση και συγκεκριμένα παραδείγματα, έτσι ώστε να γίνει κατανοητό, αν είναι της ίδιας ...βαρύτητας με το ΣΟΚ (σ.σ. σοσιαλιστικό κίνημα) που χρησιμοποιεί η δίδυμη εκδοχή του δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ).

Πολλές οι αφορμές για το πόσο λαϊκή είναι η ΝΔ, τις οποίες θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε στο άμεσο μέλλον, σε θέματα που άπτονται τα του περιβάλλοντος. Αφορμή για το σημερινό σημείωμα η «είδηση» για τον προσανατολισμό του υπουργείου Συγκοινωνιών στη θέσπιση εισιτηρίου ενός ευρώ, για πολλαπλές διαδρομές διάρκειας 1,5 ώρας! Τα έντυπα που πρόσκεινται στη ΝΔ εμφάνισαν την είδηση ως κάτι το πολύ σημαντικό. Μόνο που πρακτικά πρόκειται για την οικονομία περίπου 0.05 ευρώ. Ακόμα και οι πιο σύντομες διαδρομές, όταν αφορούν το κέντρο της Αθήνας και γίνονται με μέσα εκτός μετρό απαιτούν μεγάλους χρόνους. Από την άλλη, ένα εισιτήριο τρένου κοστίζει 0,60 ευρώ και του λεωφορείου 0,45. Αρα το κέρδος είναι ασήμαντο.

Στο διάστημα της 1,5 ώρας είναι αδύνατο κάποιος να διεκπεραιώσει μια εργασία και να επιστρέψει με το ένα εισιτήριο. Αν ανήκει σ' αυτούς που έχουν άμεση πρόσβαση στο τρένο ή τον ηλεκτρικό μπορεί και να καταφέρει, αν δεν έχει κάποια ιδιαίτερη συναλλαγή, να εξοικονομήσει 0,20 - 0,40 λεπτά. Ομως, σε ποια δημόσια υπηρεσία μπορεί να εξυπηρετηθεί σε μισή ώρα και να προλάβει να πάρει κάποιο μέσο, για να επιστρέψει στο σπίτι ή το γραφείο του; Το μέτρο γίνεται για το θεαθήναι και αφορά από λίγους έως ελάχιστους επιβάτες. Ισως θα ήταν λαϊκό το μέτρο, αν με ένα ευρώ το εισιτήριο είχε διάρκεια όλο το εικοσιτετράωρο και ακόμα λαϊκότερο, αν οι μετακινήσεις των εργαζόμενων, έστω και ειδικών κατηγοριών σε πρώτη φάση, γίνονταν δωρεάν.

Ας μην ξεχνάμε ότι αναφερόμαστε σε δημόσιο αγαθό και όχι για ιδιωτικές εταιρίες. Αλλά, ο δημόσιος χαρακτήρας έχει απολεσθεί προ καιρού, με πρωτομάστορες τους «σοσιαλιστές» του ΠΑΣΟΚ. Κλασικό παράδειγμα της θατσερικής οπτικής τους και η άμεση επιδότηση στην Αττική Οδό ο προαστιακός σιδηρόδρομος. Η εξωφρενική τιμή των 8 ευρώ προς το αεροδρόμιο έχει ως αποτέλεσμα οι περισσότερες μετακινήσεις να γίνονται με ΙΧ και τα τρένα να μετακινούνται μισοάδεια. Σε λίγο, θα βγει προβληματική η γραμμή και ή θα σταματήσει ή θα ιδιωτικοποιηθεί. Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Πόσο λαϊκή είναι λοιπόν η δεξιά στην πολιτική των μετακινήσεων με τα μέσα μαζικής μεταφοράς;