ΟΣΛΟ.-

«Βρισκόμαστε μπροστά στη μεγαλύτερη εργατική σύγκρουση στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας», δήλωσε χτες ο ηγέτης της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατικών Ενώσεων της Νορβηγίας, Ινγκβε Χάαγκσεν, ανακοινώνοντας, παράλληλα, ότι από την Τετάρτη, που ξεκίνησε η επ' αόριστο γενική απεργία με 84.600 απεργούς, τη Δευτέρα αυτός ο αριθμός θα ανέλθει σε 102.119, καθώς ακόμη περισσότερες κατά κλάδο εργατικές ενώσεις ενώνουν τις δυνάμεις τους, σχηματίζοντας το μεγαλύτερο απεργιακό κύμα, ξεπερνώντας και αυτό του 1986 όπου 102.000 εργαζόμενοι απήργησαν διαμαρτυρόμενοι για την περικοπή των ωρών εργασίας, με παράλληλη μείωση των αποδοχών τους.

Μέχρι στιγμής, οι τομείς που δείχνουν να έχουν ήδη προβλήματα είναι οι δημόσιες συγκοινωνίες, οι μεταφορές, τα λιμάνια, οι εφημερίδες, τα ξενοδοχεία. Παράλληλα, άρχισαν τα πρώτα δείγματα έλλειψης τροφίμων στα μεγάλα σούπερ μάρκετ της χώρας, καθώς υπάρχουν προβλήματα στην τροφοδοσία, επίσης στην αυτοκινητοβιομηχανία, ενώ στο απεργιακό κύμα αρχίζουν να συμμετέχουν και οι εργαζόμενοι στην πετρελαϊκή και παραγωγής φυσικού αερίου βιομηχανία, τον κλάδο - μαμούθ της νορβηγικής οικονομίας. Ολα αυτά σε μία χώρα με πέντε εκατομμύρια κατοίκους, που είναι παράλληλα και μία από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγές χώρες του πλανήτη.

Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατικών Ενώσεων, μία ομπρέλα συνδικαλιστικών οργανώσεων που αντιπροσωπεύει περίπου 27 ενώσεις και 800.000 εργαζόμενους, δεν έχει ακόμη σχηματίσει μία συγκεκριμένη πρόταση για τη νέα συλλογική σύμβαση εργασίας, καθώς η ηγεσία της είχε συμφωνήσει με την εργοδοσία στην πρόταση που περιελάμβανε αυξήσεις 3,5% έως 4% στις ετήσιες αποδοχές των εργαζομένων και μια ακόμη πέμπτη εβδομάδα διακοπών επί πληρωμή, αρχής γενομένης από το 2001. Ωστόσο, αυτή η πρόταση απορρίφθηκε από το συντριπτικό ποσοστό των εργαζομένων, κατά τις γενικές συνελεύσεις των συνδικάτων την περασμένη Παρασκευή σε πανορβηγικό επίπεδο, αποφασίζοντας παράλληλα την κάθοδο σε απεργιακή κινητοποίηση. Επί της ουσίας, η απόρριψη δεν αφορά μόνο το ποσοστό των αυξήσεων στις αποδοχές των εργαζομένων, τη στιγμή που ο πληθωρισμός κυμαίνεται περίπου στο 2,5%, αλλά αντιτίθεται συνολικά στην ασκούμενη πολιτική και μία οικονομία «ανθίζουσα» που οδηγεί στο περιθώριο το μεγαλύτερο ποσοστό των εργαζομένων και στον πλουτισμό μίας μερικής μερίδας του πληθυσμού, κυρίως μεγάλα στελέχη επιχειρήσεων ακόμη και συνδικαλιστικά στελέχη.

Οι αντιδράσεις είναι πηγαίες, τα αιτήματα δίκαια και στο πλευρό των Νορβηγών έχουν ταχθεί και οι γείτονές τους Σουηδοί, που αντιμετωπίζουν μια παρόμοια κατάσταση κατά αναλογία στο δικό τους και παντελώς ιδιότυπο σκανδιναβικό μοντέλο.