Ας παραθέσουμε ξερά, κάποιες τιμές αγροτικών προϊόντων - από την αρχή της καλλιεργητικής χρονιάς - και ειδικότερα πώς έφυγαν από τον παραγωγό και πώς τις βρήκαν στα ράφια των σούπερ - μάρκετ οι εργαζόμενοι. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι: Η ντομάτα από 15 - 20 λεπτά το κιλό που πουλήθηκε στον έμπορα, έφτασε στην αγορά και το 1 ευρώ, οι πατάτες από 10 λεπτά το κιλό (έπεσε και στα 7 λεπτά) μέχρι και 70 λεπτά το κιλό. Τώρα, το ρύζι από 15 - 20 λεπτά, αγγίζει και τα 3 ευρώ, τα ακτινίδια από 15 - 30 λεπτά φτάνουν μέχρι και 3 ευρώ κ.ο.κ. Οπως γίνεται αντιληπτό, η ψαλίδα μεταξύ της τιμής παράδοσης του προϊόντος από τον αγρότη - παραγωγό και της τιμής στην αγορά από την οποία ψωνίζει ο εργαζόμενος - καταναλωτής είναι... χαοτική.

Η λύση βρίσκεται στην «ελεύθερη αγορά» διατείνονται τα στελέχη της κυβέρνησης της ΝΔ. Οπως ακριβώς λέει και το ΠΑΣΟΚ. «Ανταγωνιστικότητα», προσθέτουν. Με αυτή τη λέξη ολοκλήρωσε την πρωθυπουργική του θητεία ο Κώστας Σημίτης, με την ίδια συνεχίζει ο Κ. Καραμανλής, προβάλλοντάς την ως πανάκεια για την αγροτιά. Σε ό,τι αφορά την «ελεύθερη αγορά», η παραπάνω εικόνα για τη διαμόρφωση των τιμών είναι αποκαλυπτική. Για την «ανταγωνιστικότητα» απλά σημειώνουμε πως προϊόντα όπως το περίφημο κρασοστάφυλο «Αγιωργίτικο», Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης (μόνο στη Νεμέα παράγεται), δηλαδή άκρως ανταγωνιστικό, πρόπερσι πουλήθηκε από τον παραγωγό περίπου στα 70 λεπτά, πέρσι έπεσε στα 44 λεπτά και φέτος δεν έχει ακόμα δοθεί τιμή ενώ τα ίδια ισχύουν περίπου και για την κορινθιακή σταφίδα. Η ασυδοσία των μεγαλεμπόρων και των μεγαλοϊδιοκτητών σούπερ - μάρκετ και η μαφιόζικη αντίληψη που καλλιεργείται, με τις ευλογίες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, στο χώρο του εμπορίου, έχει οδηγήσει σε ξεκλήρισμα χιλιάδες αγρότες, ενώ παράλληλα προκαλεί οικονομικό έμφραγμα σε χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά.

Και εξηγούμαστε: Η μαφιόζικη αντίληψη συνίσταται στο εξής: Οι μεγαλέμποροι, επισείοντας την απειλή των εισαγωγών, εκβιάζοντας δηλαδή, αποσπούν την παραγωγή από τον αγρότη, είτε με ανοιχτή τιμή, είτε σε εξευτελιστική. Επιπλέον δεν πληρώνουν - σχεδόν ποτέ - προκαταβολή, πληρώνουν όποτε θέλουν και στο τέλος το υπόλοιπο, η εξόφληση, πάει κατά κανόνα «υπέρ πίστεως», ενώ δε λείπουν και οι «ομοβροντίες» από...«κανόνια», που και πάλι σε βάρος των αγροτών λειτουργούν. Δύσκολα θα βρει κανείς αγροτικό νοικοκυριό που να μην έχει, τουλάχιστον μια φορά, πέσει θύμα από τέτοιο έμπορο. Η αποθράσυνση ξεπερνά κάθε όριο όταν αγρότης - και δεν είναι ο μόνος - από την Ηλεία, αφού είχε στείλει 2 φορές οπωροκηπευτικά προϊόντα σε έμπορα στην Πάτρα χωρίς να έχει λάβει δεκάρα, την τρίτη φορά που έστειλε και ζήτησε συνάμα να του δώσει, τουλάχιστον, κάτι έναντι, ο τελευταίος απάντησε: «Στείλε μου 20 ευρώ για τα μεταφορικά».

Οι κυρίες από την Εκάλη, μένουν παγερά αδιάφορες σε ποιο ύψος θα βρουν την τιμή των οπωροκηπευτικών. Δε συμβαίνει το ίδιο όμως και για τη λαϊκή οικογένεια η οποία πνίγεται στη θηλιά των μεγαλοκαρχαριών. Είκοσι τέσσερα χρόνια στην ΕΟΚ και την ΕΕ και η εποχή των «χρυσών κουταλιών» δεν ήρθε και ούτε θά 'ρθει, φυσικά. Σε αυτό τον τομέα οι όποιες αυταπάτες υπήρχαν έχουν πλέον διαλυθεί. Τελείωσαν οι ψευδαισθήσεις του ατομισμού και της ελεύθερης αγοράς. Η λύση είναι ο κοινός και συντονισμένος αγώνας της μικρομεσαίας αγροτιάς και της εργατικής τάξης, ο οποίος πρέπει να πάρει μόνιμα χαρακτηριστικά για να είναι ακόμα πιο αποτελεσματικός. Η επιτυχία των συλλαλητηρίων των αγροτών που έχουν προκηρυχτεί από την ΠΑΣΥ στις 13 Νοέμβρη, αποτελούν μια καλή ευκαιρία ώστε να αρχίσουν να γίνονται πράξη τα λόγια του συγγραφέα, Τζον Στάινμπεκ: «Μεσ' την ψυχή των ανθρώπων φουρκώνουνε κι ωριμάζουνε τα σταφύλια της οργής και προαναγγέλλουνε σύντομους τρυγητούς».