Με περιοδείες στις βιοτεχνίες ιματισμού και συζήτηση με τις εργάτριες στη βάση του αγωνιστικού πλαισίου της ΟΕΚΙΔΕ ξεκίνησε από χτες την προετοιμασία της 24ωρης απεργίας του κλάδου το Σωματείο Ιματισμού Αγρινίου. Το ΔΣ καλεί τις εργάτριες να συμμετέχουν μαζικά στην απεργία και στη σύσκεψη που διοργανώνει την ημέρα της απεργίας το Σωματείο, στις 10 το πρωί, στο Εργατικό Κέντρο Αγρινίου.

Ειδικά στο Αγρίνιο, στο γενικότερο πλαίσιο των αγωνιστικών διεργασιών στην κατεύθυνση της ΟΕΚΙΔΕ, εντάσσονται τα οξυμένα προβλήματα της ανεργίας, της ακρίβειας και της ανέχειας, της υποαπασχόλησης των εργατριών του κλάδου, η μη εφαρμογή της κλαδικής σύμβασης σε πολλές περιπτώσεις και η παντελής έλλειψη ελέγχου της εργοδοσίας από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του ΙΚΑ και της Επιθεώρησης Εργασίας.

Οπως μας είπε η Σοφία Πατούλα, μέλος της διοίκησης του Σωματείου, οι εργάτριες στο Αγρίνιο έρχονται αντιμέτωπες με την υποαπασχόληση. «Την τελευταία δεκαετία στο Αγρίνιο λειτουργούν περίπου 12-14 βιοτεχνίες, οι περισσότερες μικρές», μας λέει. «Από αυτές μόνο 4-5 δουλεύουν σταθερά σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Για παράδειγμα, αυτή την εβδομάδα δουλεύουν μόνο 5, ενώ την προηγούμενη 8 βιοτεχνίες» και εξηγεί: «Αυτό συμβαίνει όχι γιατί οι βιοτεχνίες δεν παίρνουν δουλιά, αλλά γιατί δίνουν μέρος της παραγωγής τους στα λεγόμενα φασονάδικα. Τα "φασονάδικα" είναι ή πολύ μικρές βιοτεχνίες μερικών μόνο εργατριών ή ατομική εργασία κατ' οίκον. Υπάρχουν φήμες ότι κάποιοι βιοτέχνες δίνουν δουλιά και σε Βουλγαρία ή Αλβανία, αλλά εδώ δουλεύουν κυρίως με τα "φασονάδικα"».

«Τα "φασονάδικα" - προσθέτει - είναι ένας άλλος τρόπος που βρήκαν οι εργοδότες για να εξασφαλίζουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος με το λιγότερο κόστος γι' αυτούς, αφού τους εξασφαλίζουν πάμφθηνη εργατική δύναμη χωρίς δικαιώματα. Ομως, και η γενικότερη κατάσταση των εργασιακών σχέσεων στις βιοτεχνίες της περιοχής δεν είναι η καλύτερη. Γιατί εκτός από τις μεγάλες, ας πούμε, βιοτεχνίες του Αγρινίου, που αναγκάζονται να τηρήσουν την κλαδική σύμβαση σε ένα σημαντικό μέρος των εργαζομένων, γενικότερα ισχύει ότι οι εργάτριες πληρώνονται με μεροκάματα πολύ κάτω από αυτό που υπαγορεύει η κλαδική σύμβαση ή με το κομμάτι, ενώ βρίσκονται "με το ένα πόδι στην ανεργία". Τα ωράρια και οι εργάσιμες μέρες προσαρμόζονται στις ανάγκες του εργοδότη που πατάει στην ανάγκη για το μεροκάματο». «Γι' αυτό λέμε ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο. Μόνο ένας δρόμος υπάρχει για την εργατική τάξη. Αυτός της διεκδίκησης και της συντονισμένης πάλης της με τα άλλα λαϊκά στρώματα για να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν με βάση τις σύγχρονες ανάγκες κόντρα στην αντεργατική -αντιλαϊκή πολιτική ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΕΕ» καταλήγει.