Χαρακτηριστικό πρόβλημα των ημερών η ναυσιπλοΐα του Αιγαίου, δηλ. η εξυπηρέτηση των ακριτικών κυρίως νησιών από την ελληνική ναυσιπλοΐα. Μετά την ολική εγκατάλειψη των νησιών του Αιγαίου στα συμφέροντα του πλοιοκτητικού κεφαλαίου, παρουσιάστηκε σε οξύτατη πλέον μορφή το παλιό πρόβλημα της θαλάσσιας εξυπηρέτησής τους, κυρίως κατά τη χειμερινή περίοδο της έλλειψης τουριστικού όγκου. Οι πλοιοκτητικές εταιρίες δηλώνουν χασούρα αυτή την περίοδο, αρνούμενες την τακτική εξυπηρέτηση των νησιών και ζητούν την κατάργηση εκπτώσεων στις τιμές εισιτηρίων σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.

Ωστόσο, εδώ παρουσιάζεται η αντίφαση του ρόλου της εθνικής αστικής τάξης ως η εθνικά ιθύνουσα τάξη της κοινωνίας. Αντί, δηλαδή, να προστατεύσει τα εθνικά συμφέροντα έστω και σε συνθήκες διεθνώς αρνητικές, αντίθετα γίνεται παράγων εθνικής ανωμαλίας. Εξηγούμαι: Είναι γνωστό ότι η διάσπαρτη παρουσία ελληνικών νησιών στο Αιγαίο από τα πανάρχαια χρόνια ήταν ζήτημα στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα. Τα νησιά του Αιγαίου αποτέλεσαν ιστορικό λίκνο της Ελλάδας, που επιβεβαιώνεται με τους γνωστούς αρχαίους πολιτισμούς Κυκλαδικός, Μινωικός, Ιωνικός κλπ.

Υιοθετώντας την τεχνοκρατική λογική του κέρδους, βάζουν τα νησιά της Ελλάδας στην κλίνη του Προκρούστη. Στην κλίνη, δηλαδή, όπου θα μετρηθούν οι ανάγκες των νησιών του Αιγαίου, σύμφωνα με τους κανόνες του κερδοφόρου Ερμή. Το λεγόμενο ισχυρό κράτος και η συνακόλουθη βία υποκλίνονται και γονατίζουν στον κερδοφόρο θεό και στρέφονται εναντίον των ανθρώπων που φυλάττουν νησιώτικες Θερμοπύλες.

Η ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι μεγίστη και χαρακτηρίζεται εθνικά επικίνδυνη. Υποχρεώνεται το ελληνικό κράτος να αναλάβει τις εθνικές του ευθύνες για την υπεράσπιση της ζωής των ακριτικών κυρίως νησιών. Ως μόνη λύση προτείνεται η δημιουργία ενιαίου κρατικού φορέα ναυσιπλοΐας, που θα ρυθμίζει και θα ελέγχει τη νησιωτική θαλάσσια συγκοινωνία. Το μείζονος σημασίας εθνικό κεφάλαιο των νησιών του Αιγαίου δεν μπορεί να αφήνεται στις κερδοσκοπικές διαθέσεις της εφοπλιστικής αστικής τάξης.