Θυμάστε τη σερβική φοιτητική οργάνωση ΟΤΠΟΡ («Αντίσταση»); Μία από τις οργανώσεις «βιτρίνα» που συμμετείχαν στην ανατροπή της κυβέρνησης του τότε προέδρου της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, τον Οκτώβρη του 2000; Ε, λοιπόν, εξακολουθεί να επιβιώνει! Οχι ως πολιτικό κόμμα (παρά τις προσπάθειες... διαλύθηκε πέρσι). Αλλά ως «αντιπολιτευτική» «εκπαιδευτική» εταιρία! Η καλύτερα, ως παρακλάδι μεγάλης «εταιρίας» και άλλων ευαγών πολιτικών «ιδρυμάτων» με έδρα τις ΗΠΑ που έχουν βαλθεί να «προωθήσουν» τη δυτική «δημοκρατία» και τις εκάστοτε «μεταρρυθμιστικές» δυνάμεις σε (κατά... «σύμπτωση») γεωστρατηγικές περιοχές υψίστης σημασίας για τα αμερικάνικα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα... Οπως, στην ανατολική και κεντρική Ευρώπη, χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, Μ. Ανατολή, Κούβα, Κίνα, Ν.Α. Ασία...

Τα στελέχη της ΟΤΠΟΡ, σήμερα «εξάγουν» τη θεωρητική και πρακτική εμπειρία τους για την προώθηση «μη βίαιης» πολιτικής δράσης και ανατροπή κυβερνήσεων στο εξωτερικό.

«Χρειάζεστε επανάσταση; Φωνάξτε την Οτπόρ!» Ηταν ο σαρκαστικός τίτλος άρθρου της «ΠΟΛΙΤΙΚΑ» του Βελιγραδίου που αναδημοσιεύτηκε μεταφρασμένο στη γαλλόφωνη ηλεκτρονική εφημερίδα «Le courrier des Balkans» στις 14/10/04. Αυτό το δημοσίευμα, λοιπόν, μας θύμισε σήμερα πως τα παλικάρια της ΟΤΠΟΡ «θριαμβεύουν» στο εξωτερικό! Και ειδικότερα; Σε Γεωργία (όπου όπως αναγράφεται συμμετείχαν ενεργά στη στρατολόγηση Γεωργιανών σε φιλοδυτικά κόμματα, που συμμετείχαν στην... «επανάσταση των ρόδων» του Σαακασβίλι...), Ουκρανία (που σήμερα ζει «ανάλογες» καταστάσεις) και Λευκορωσία (να περιμένουμε άραγε και εκεί «τέτοιες» εξελίξεις;)...

«Ξέραμε πως θα υπάρχει για μας πολλή δουλιά και μετά τον Μιλόσεβιτς!» κόμπαζε τότε στην «ΠΟΛΙΤΙΚΑ» ο Ντ. Νέναντιτς, ένα από τα στελέχη της πρώην ΟΤΠΟΡ, που σήμερα μετασχηματίστηκε σε «Κέντρο Μη Βίαιης Αντίστασης» με έδρα το Βελιγράδι. Και όπως φαίνεται, αυτό το «ιδιότυπο» (λίγο νεαρότερο από το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου...) είδος «επιχείρησης» έχει «ζήτηση»... Το πιο ενδιαφέρον; Βρίσκουν γόνιμο έδαφος οι σπόροι τέτοιων «εξαγωγέων» αντιπολίτευσης, με σκοπό τη μελλοντική αναρρίχηση χειραγωγούμενων ηγετών στην εξουσία προς εξυπηρέτηση ιμπεριαλιστικών συμφερόντων...

Με δεδομένες τις εξελίξεις στο Κίεβο, έχει σημασία να θυμηθούμε τη Γιουγκοσλαβία μετά τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς του '99. Γιατί, ουσιαστικά οι σημερινοί πλασιέ «αντιπολίτευσης» τύπου ΟΤΠΟΡ που (μεταξύ άλλων) στρατολόγησαν και εκπαίδευσαν υποστηριχτές και ηγετικά στελέχη π.χ. της αντιπολιτευόμενης παράταξης του Βίκτορ Γιούστσενκο στην Ουκρανία, ήταν προϊόν τέτοιων γεγονότων...

Μετά τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, οι ΗΠΑ «προέβλεπαν» πως η κυβέρνηση Μιλόσεβιτς θα έπεφτε σαν ώριμο φρούτο (λόγω και της μετατροπής του Κοσσυφοπεδίου σε προτεκτοράτο). Παρά τις προσδοκίες, οι Σέρβοι «δεν ξεσηκώθηκαν μαζικά αμέσως μετά το τέλος» των βομβαρδισμών. Γι' αυτό και το αμερικανικό πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο έβαλε το «χεράκι» του. «Εκπαιδεύοντας» στο Χίλτον της Βουδαπέστης, μεταξύ άλλων, και τους νεαρούς της ΟΤΠΟΡ με αποτέλεσμα το «μέτωπο αντιπολίτευσης», DOS, που το φθινόπωρο του 2000 ανέτρεψε το Μιλόσεβιτς και σχημάτισε την κυβέρνηση του δολοφονηθέντος πρωθυπουργού Ζ.Τζίντζιτς.

Μέντορες της ΟΤΠΟΡ ήταν ο Αμερικανός ε.α. συνταγματάρχης Robert (Bob) Helvey (πρώην πράκτορας της CIA, μετέπειτα στέλεχος του «International Republican Institute») και ο Δρ. Gene Sharp του «Albert Einstein Institute».

Αυτοί (μεταξύ άλλων) τους έμαθαν πώς να καθορίζουν «πολιτικώς εφικτούς» στόχους, πρώτα σε τοπικό, μετά σε περιφερειακό και έπειτα σε εθνικό επίπεδο. Τους εκπαίδευσαν θεωρητικά και πρακτικά σε «τουλάχιστον 198 μεθόδους μη βίαιης πολιτικής δράσης» ώστε να πετύχουν την ανατροπή της κυβέρνησης Μιλόσεβιτς στρατολογώντας ανθρώπους - κλειδιά σε κάθε έναν απ' τους «πυλώνες εξουσίας»: στρατό, δημόσια και κρατική διοίκηση, Εκπαίδευση, Εκκλησία, Ευτοδιοίκηση κλπ. Ετσι, εν συντομία, οργανώσεις τύπου ΟΤΠΟΡ μπόρεσαν να προωθήσουν τη συνέχιση του ΑμερικανοΝΑΤΟικού πολέμου στο Βελιγράδι με «μη βίαια» μέσα... Κάπως έτσι, στελέχη της πρώην ΟΤΠΟΡ δρουν σε Γεωργία, Ουκρανία, Λευκορωσία...

Ομως, η βιτρίνα «εξαγωγέων αντιπολίτευσης» τύπου ΟΤΠΟΡ αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου. Ψάχνοντας κανείς το «βιογραφικό» δύο εκ των «μεντόρων» τους, δηλαδή του συνταγματάρχη Μπομπ Ελβι και του Δρ. Τζιν Σαρπ, μπορεί να πιάσει το «μίτο της Αριάδνης» που θα τον οδηγήσει στους (διεθνούς επιπέδου!) μηχανισμούς της αμερικανικής ελίτ εξουσίας.

Ο Ελβι για παράδειγμα, ήταν ένα απ' τα στελέχη του «International Republican Institute» (IRI, Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο, ιδρύθηκε το 1983 στην Ουάσιγκτον) με τον Μπομπ Μακ Κέιν (Ρεπουμπλικανό γερουσιαστή απ' την Αριζόνα) να προεδρεύει ενός ΔΣ που απαρτίζεται, μεταξύ άλλων, απ' τους: Λόρενς Ιγκλιμπέργκερ (πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ), την Τζιν Κερκπάτρικ (πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ), τον Μπρεντ Σκόουκροφτ (πρώην σύμβουλος της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας, NSA) και τον Αλισον Φόρτιερ (δ/ντής πυραυλικών αμυντικών προγραμμάτων της «Lockheed Martin»).

Παρά το όνομά του, δε σχετίζεται με κάποιο κόμμα των ΗΠΑ αλλά με τα οικονομικά συμφέροντα... Οπως συμβαίνει επίσης και με ένα ανάλογο ίδρυμα, το «Freedom House», που ιδρύθηκε προ 60ετίας απ' την Ε.Ρούζβελτ και έδρασε σε δεκάδες χώρες, ανάμεσά τους και η Πολωνία, όπου «τη δεκαετία του '70 βοήθησε το κίνημα Αλληλεγγύης του Λεχ Βαλέσα» (όπως διαλαλεί!).

Ας επιστρέψουμε στο IRI. Επισήμως διακηρύσσει πως δρα σε περίπου 100 χώρες και «βοηθά ενεργά τη δημοκρατία» σε τουλάχιστον 60, όπως: Αλβανία, ΦΥΡΟΜ, Τουρκία, Αφγανιστάν, Ουκρανία, Γεωργία, Βενεζουέλα, Κούβα, Δυτική Οχθη, Κίνα...

Μόνον στη λεγόμενη Ευρασία, το IRI έχει προγράμματα σε Ρωσία, Γεωργία, Ουκρανία, Αζερμπαϊτζάν, Λευκορωσία, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργιζία, Μολδαβία. Επίσημα παρέχει υπηρεσίες όπως:

-- Ιδρυση, στελέχωση αντιπολιτευόμενων κομμάτων

-- Εκπαίδευση στελεχών σε προεκλογικές εκστρατείες τοπικού, περιφερειακού και εθνικού επιπέδου.

-- «Ανάπτυξη» Μη Κυβερνητικών Οργανισμών

-- «Ειδική εκπαίδευση» γυναικών, νεολαίας, νεοεκλεγμένων αξιωματούχων...

Το πρόγραμμά στη Λευκορωσία αφορά την «υποστήριξη μεταρρυθμιστικών κινημάτων», «ενίσχυση πολιτικών δυνατοτήτων δημοκρατικών κομμάτων» σε επίπεδο ηγετών, στελεχών, ακτιβιστών. Στη Γεωργία άνοιξε γραφεία το 1998 «δουλεύοντας απευθείας με γεωργιανά αντιπολιτευόμενα κόμματα». Στη Ρωσία εκπαιδεύει απ' το 1991 (όπως αναφέρεται επί λέξει στον κόμβο του!) «χιλιάδες Ρώσους πολιτικούς ακτιβιστές... εκ των οποίων πολλοί εκλέχτηκαν σε αξιώματα ή έγιναν ηγέτες κομμάτων». Εως σήμερα, «εκπαιδεύει μέλη δημοκρατικών κομματικών οργανισμών σε εθνικό, τοπικό επίπεδο». Στην Ουκρανία, δρα απ' το 1993. Ομως, λόγω ιδιαίτερων εξελίξεων, χρειάζεται ειδική μνεία...

Η δράση του IRI στην Ουκρανία είναι βαθύτερη από εκείνην του πρώην ΟΤΠΟΡ, καθώς δρα 11 χρόνια με επαγγελματική μεθοδικότητα! Το σημερινό πρόγραμμα δράσης του IRI στην Ουκρανία έχει χρονοδιάγραμμα το Σεπτέμβρη '01 ως το Δεκέμβρη 2005. Με χρηματοδότηση εκατομμυρίων δολαρίων «βοηθά» στην εκεί:

Ανάπτυξη πολιτικών κομμάτων - συγκρότηση αντιπολιτευτικών συνασπισμών - ανάπτυξη γυναικείων και νεολαιίστικων κινημάτων - εκπαίδευση πολιτικών στελεχών και ακτιβιστών σε θέση εκλογικού παρατηρητή.

Τα «μεταρρυθμιστικά κόμματα» (που δημιούργησε και ενισχύει, μεταξύ άλλων, το IRI) ενθαρρύνθηκαν μετά την υιοθέτηση του πρώτου συντάγματος (1996) και έκτοτε «κινήθηκαν προς τη συγκρότηση αντιπολιτευτικών συνασπισμών ενόψει κάθε εκλογικής αναμέτρησης σε τοπικό και εθνικό επίπεδο»... Είναι αξιοσημείωτο πως το προκείμενο «Ινστιτούτο» επικαλείται (χάρη στρατολόγησης...) δηλώσεις Ουκρανών που παρακολούθησαν τα προγράμματά του και «εκλέχτηκαν χάρη σ' αυτά»!

Οπως του Ihor Banakh, σήμερα στελέχους του «Ρεπουμπλικανικού Χριστιανικού Κόμματος», που φέρεται να δηλώνει: «Το 1996 με βάσει τα σεμινάρια του IRI για τη συγκρότηση αντιπολιτευόμενων συνασπισμών... καταφέραμε να εκλέξουμε τον υποψήφιό μας στην τοπική αυτοδιοίκηση χρησιμοποιώντας στην πράξη τα εγχειρίδιά του!» 'Η η Valery Tkatchuk, του Πράσινου Κόμματος, που δηλώνει: «Χρησιμοποίησα τα υλικά του IRI... Το γεγονός πως σήμερα είμαι βουλευτής το οφείλω στην πολιτική εκπαίδευση που πήρα το 1995». Δύσμοιροι ψηφοφόροι...

Ομως, μη γελιέστε. Το IRI ξεκινά απ' τα χαμηλά (εκλογή «δικών του» ανθρώπων σε δημοτικά συμβούλια) για να φθάσει στα υψηλότερα κλιμάκια εξουσίας (σήμερα Βουλή, αύριο κυβέρνηση...). Γι' αυτό και τα πλοκάμια του IRI βρίσκονται έως και πίσω απ' τον Ουκρανό φιλοδυτικό «μεταρρυθμιστή», Βίκτορ Γιούστσενκο...

Σε πρόσφατο δελτίο Τύπου, μαθαίνουμε πως, για παράδειγμα, ο Γιούστσενκο επισκέφθηκε το Φλεβάρη του 2003 την Ουάσιγκτον για να (ανανεώσει το «πολιτικό» του «οπλοστάσιο»...) μιλώντας σε σεμινάριο του IRI, με αφορμή την περσινή «επιτυχή πορεία του κόμματος Nasha Ukraina στη Βουλή»... «Το IRI βοήθησε τον Γιούστσενκο να έχει επαφές υψηλού επιπέδου με ανώτατους Αμερικανούς αξιωματούχους όπως ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Ντικ Τσένεϊ, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Ρίτσαρντ Αρμιτάζ» κλπ... Να υποθέσουμε πως «χάρη» και «στις υπηρεσίες του IRI», εάν και εφ' όσον ο Γιούστσενκο «τα καταφέρει», θα δηλώνει αύριο πως του οφείλει την πολιτική του καριέρα;