Τη βδομάδα που πέρασε, ο εικονιζόμενος Χαμίντ Καρζάι, πρώην (;) πράκτορας της CIA, διανομέας χρημάτων προς τους μουτζαχεντίν τη δεκαετία του '80, ορκίστηκε «πρόεδρος» του Αφγανιστάν, παρόντων δύο εκ των σημαντικότερων εντολέων του: Του Αμερικανού υπουργού Αμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης των ΗΠΑ, Ντικ Τσένι. Κάπου 8.000 άνδρες του ΝΑΤΟ έθεσαν την πρωτεύουσα του Αφγανιστάν υπό «ατσαλένιο κλοιό», για την τελετή, που έγινε στο παλάτι του παριστάμενου πρώην βασιλιά, Ζάχερ Σαχ. Ο «πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος» της χώρας, κατά το γλοιώδη χαρακτηρισμό δυτικών ΜΜΕ, επανέλαβε τις καθ' υπαγόρευση «σταθερές» της διακυβέρνησής του: «Ασφάλεια, σταθερότητα σε όλη τη χώρα, εξάλειψη της καλλιέργειας παπαρούνας, μάχη εναντίον της παρασκευής και διακίνησης ναρκωτικών».

Κανένας από αυτούς τους «στόχους» δεν είναι άμεσα υλοποιήσιμος, και, πάντως, όχι από τον Καρζάι, που παραμένει απόλυτα εξαρτημένος. Οι «νοικιασμένοι» από τους Αμερικανούς πολέμαρχοι είναι που κάνουν το εμπόριο ναρκωτικών, μετατρέποντας τη χώρα στο αδιαμφισβήτητο μονοπώλιο της παγκόσμιας αγοράς οπίου και ηρωίνης (87% και 90%, αντίστοιχα). Οι ισχυρότεροι είναι στην κυβέρνησή του. Οι Ταλιμπάν εξακολουθούν να διεξάγουν πόλεμο εναντίον του - και τους ανέχονται κύκλοι του εποικοδομήματος της χούντας με δημοκρατικό μανδύα του Περβέζ Μουσάραφ στο Πακιστάν, παρά την ταυτόχρονη (!) εκστρατεία εναντίον τους. Και, τέλος, οι δυτικές δυνάμεις συνεχίζουν να μην τα «βρίσκουν» για το Αφγανιστάν, παρά τις νέες δεσμεύσεις στις Βρυξέλλες από τους υπουργούς Εξωτερικών του ΝΑΤΟ για αποστολή και νέων στρατευμάτων προσεχώς για ενίσχυση της κατοχής ενόψει των «βουλευτικών εκλογών» του Απρίλη.