Νόμιζε η κυβέρνηση ότι οι αγρότες θα έδειχναν μεγάλη ανοχή και δε θα στρέφονταν γρήγορα εναντίον της, επειδή ήταν απογοητευμένοι από το ΠΑΣΟΚ και είχαν εναποθέσει ελπίδες στη ΝΔ. «Πόνταρε», βέβαια, και στη σχετική βοήθεια των δικών της αγροτοσυνδικαλιστών. Βλέπει, όμως, πως, δέκα μήνες μετά την κυβερνητική εναλλαγή, εκδηλώνονται δυναμικές αγροτικές κινητοποιήσεις, που στρέφονται κατά της αντιαγροτικής πολιτικής.

Ο αγρότης, που αδυνατεί να πουλήσει τα προϊόντα του, ή τα πουλάει σε εξευτελιστικές τιμές, δεν μπορεί να περιμένει πολύ, ούτε ο συνταξιούχος του ΟΓΑ, τον οποίο συνεχίζουν να κοροϊδεύουν, δίνοντάς του 200 ευρώ το μήνα «σύνταξη». Απαιτούν λύση, εδώ και τώρα, με τον ίδιο αγωνιστικό τρόπο που απαιτούσαν επί ΠΑΣΟΚ, γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να τους ακούσει κανείς.

Ομως, πρέπει ν' αντιληφθεί ο αγροτικός κόσμος ότι ο αγώνας του χρειάζεται να πολιτικοποιηθεί για να έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Θα πρέπει, δηλαδή, με την αγωνιστική δράση του να θέτει «επί τάπητος» την ανάγκη αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών, ούτως ώστε ν' ανοίξει ο δρόμος για την ανάδειξη μιας άλλης κυβερνητικής εξουσίας - έξω από το δικομματισμό ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και πέραν του διπόλου «Κεντροαριστερά - Κεντροδεξιά» - η οποία θα εφαρμόσει μιαν άλλη πολιτική υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών, των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.