Κυριακή 12 Δεκέμβρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 7
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΝΔ, διαχωριστικές γραμμές και ταξική πάλη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών (η υποτιθέμενη) έχει γίνει πια σλόγκαν της ΝΔ. Ο Κ. Καραμανλής ιδιαίτερα την υπογραμμίζει σε κάθε ευκαιρία, προκειμένου να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους στόχους:

  • Να δείξει ότι η ΝΔ δεν είναι πια η παλιά Δεξιά, όπως έχει καταγραφεί, αλλά ένα κόμμα σύγχρονο, ένα κόμμα που άφησε πίσω του την πόλωση ανάμεσα στη «Δεξιά και στις προοδευτικές δυνάμεις», και κοιτάζει μπροστά
  • Αρα, να αντιστρέψει το παραπάνω όπλο του ΠΑΣΟΚ, υπογραμμίζοντας ότι εκείνο και όχι η ΝΔ επιδιώκει την πόλωση, που ζημιώνει το λαό, ώστε η ΝΔ να διεισδύσει στον λεγόμενο κεντροαριστερό χώρο, κατά συνέπεια να διευρύνει τις κοινωνικές συμμαχίες της
  • Ετσι, στον μεταξύ τους καυγά (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) η ΝΔ να έχει συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που θα της δίνει τη δυνατότητα να διεκδικεί και να διατηρεί την κυβερνητική εξουσία με καλύτερους όρους.

Ωστόσο, όλα τα προηγούμενα αποτελούν μια ουσιαστική, αλλά ταυτοχρόνως και μια πρώτη ανάγνωση της πραγματικότητας. Γιατί υπάρχει κάτι πιο κύριο, πιο ουσιαστικό που υπηρετεί, μέσα από τα παραπάνω, η δήθεν «κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών». Αυτό το κύριο συνδέεται με την πολιτική της επιδιωκόμενης κοινωνικής συναίνεσης. Και η λογική του έχει να κάνει με τα εξής: Οι ταξικές (κοινωνικοπολιτικές) διαιρέσεις του παρελθόντος, ενώ από τη μια πήγαν πίσω την Ελλάδα, από την άλλη έχουν πια ξεπεραστεί, όπως αποδείχτηκε, μετά το 1989-1991. Επομένως, για να προοδεύσουμε ως λαός, πρέπει αυτά που ξέραμε να τα ξεχάσουμε, αφού οι Ελληνες, όταν είναι ενωμένοι, μεγαλουργούν! Να κοιτάξουμε όλοι μαζί τις νέες προκλήσεις...

Εννοείται, φυσικά, πως ο Κ. Καραμανλής δεν πιστεύει τίποτα από αυτά. Και ότι δεν τα λέει για όσους γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται, αλλά για εκείνους που εύκολα παρασύρονται από τα λόγια. Οπως εννοείται, ότι την ίδια στιγμή που θεωρεί (δεν είναι ο μόνος) ξεπερασμένες τις αντιθέσεις, ο ίδιος και το κόμμα του παραμένουν βαθύτατα ταξικοί, συνεπέστατοι εκφραστές των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Τα άλλα, είναι για άλλους...

1. Από την άποψη της ταξικής ουσίας, ασφαλώς η ΝΔ δεν έχει την παραμικρή διαφορά από τα παλιά αστικά κόμματα. Εκείνο που φαίνεται ως διαφορά, είναι η προσαρμογή της στις νεότερες συνθήκες, κάτι που η ΝΔ ξεκίνησε από το 1974, υλοποιώντας τον αναγκαίο εκσυγχρονισμό, και που ο νεότερος Καραμανλής τον συνεχίζει, όσο μπορεί. Αν δεν τον έκαναν, δε θα διακινδύνευαν μόνο και κυρίως τα κομματικά τους συμφέροντα. Θα έθεταν σε κίνδυνο τα γενικότερα ταξικά τους συμφέροντα.

2. Για την επιχειρούμενη διείσδυσή της στον λεγόμενο κεντροαριστερό χώρο, η ΝΔ αξιοποιεί με τέχνη το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ταυτιστεί απολύτως με τη δική της πολιτική εδώ και πολλά χρόνια. Επομένως, αφού το πάλαι ποτέ σύνθημα «των προοδευτικών δυνάμεων, που μάχονται το σκότος», έχει τελείως εξευτελιστεί (γελάει ακόμη και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με αυτό), στη ΝΔ δίνεται τούτη η δυνατότητα: Να εμφανίζεται σε πολιτικά ανώριμα λαϊκά στρώματα πιο ...προοδευτική από το ΠΑΣΟΚ (Αν μπορεί κανείς βεβαίως να χρησιμοποιεί τη λέξη προοδευτικά, όταν αναφέρεται σε δύο εξίσου αντιλαϊκά κόμματα, όπου το μόνο που μπορείς να δεις είναι ο μεταξύ τους συναγωνισμός για το ποιο είναι χρησιμότερο στο κεφάλαιο).

3. Η ΝΔ προσπαθεί εδώ και πολύ καιρό να εξουδετερώσει, και να κερδίσει η ίδια, «εφεδρείες» που είχε το ΠΑΣΟΚ από στρώματα αριστερής προέλευσης, που παράδερναν ανάμεσα στο αντίθετο με τα συμφέροντά τους και πλαστό δίλημμα «δεξιά-αντιδεξιά». Προσπαθεί, δηλαδή, η ΝΔ, να κάνει αντιπερισπασμό στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο δυνάμεις του ΣΥΝ ενισχύουν με προσχωρήσεις και γενικώς ο ΣΥΝ με την πολιτική του τροφοδοτεί από τα «αριστερά». Λογικός ο αντιπερισπασμός, από τη στιγμή που η ΝΔ δε διαθέτει δίπλα της πολιτικούς συμμάχους ή και δυνάμει πολιτικούς συμμάχους κεντροαριστερού χρώματος.

4. Η ΝΔ εφαρμόζει πολιτική υπέρ του κεφαλαίου. Συνεχίζει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, τόσο με νέους νόμους όσο και με τους προηγούμενους που το ΠΑΣΟΚ είχε ψηφίσει και η ΝΔ είχε δημαγωγικώς καταψηφίσει, παρότι δε διαφωνούσε επί της ουσίας. Εξάλλου, το γεγονός ότι δεν καταργεί αυτούς τους νόμους, τα λέει όλα...

Η πολιτική της ΝΔ δεν είναι ήπια, όπως η ίδια ισχυρίζεται, αλλά πολύ σκληρή. Αν όντως θεωρεί ότι ισχύει το αντίθετο, θα έπρεπε να ονοματίσει ήπια και την πολιτική του προκατόχου της στην κυβέρνηση, αφού τη συνεχίζει...

Εκείνο που η ΝΔ αποκαλεί «ήπια προσαρμογή» έχει άλλο νόημα: Οτι δε θέλει να πάρει μονομιάς όλα τα μέτρα που έχει ετοιμάσει, ώστε να μην υποστεί τόσο γρήγορα τις πολιτικές συνέπειες που αυτά θα δημιουργήσουν. Ωστόσο, τέτοια μέτρα ήδη παίρνει:

  • Μειώνει σταδιακά το ποσοστό φορολογίας των επιχειρήσεων από 35% σε 25%
  • Συνεχίζει την προώθηση αντιασφαλιστικών μέτρων (τράπεζες) και καλλιεργεί το έδαφος για μια ακόμη μεγαλύτερη επίθεση συνολικά στο ασφαλιστικό σύστημα, για να το αποτελειώσει
  • Το επιχείρημα του ΠΑΣΟΚ «δεν αντέχει η οικονομία» το χρησιμοποιεί ως πρόφαση για την πολιτική λιτότητας που συνεχίζει, τη στιγμή που προστατεύει τα κέρδη του κεφαλαίου, για ν' αυξάνονται
  • Μέτρα κατά της ανεργίας και της ακρίβειας, όχι μόνο δεν παίρνει, αλλά πυροδοτεί και τα δύο με την πολιτική της
  • Ετοιμάζει νέο πακέτο ιδιωτικοποιήσεων
  • Παραδίδει τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις στους ιδιώτες, με αποτέλεσμα ο λαός να ξαναπληρώσει τα ήδη πανάκριβα πληρωμένα Ολυμπιακά έργα
  • Το πιο σημαντικό: Η ΝΔ κρύβει από το λαό το τι έρχεται. Φυσικό. Γιατί την οικονομική κρίση, που θα ενσκήψει και στην Ελλάδα, πρόκειται να την αντιμετωπίσει με την εξαπόλυση νέας επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα.

5. Συμπέρασμα: Το ιδεολόγημα της «κατάργησης των διαχωριστικών γραμμών» αποτελεί βασικό στοιχείο μιας γενικής ιδεολογικοπολιτικής εφόδου κατά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Οι κοινωνικές αντιθέσεις θα οξυνθούν ακόμη περισσότερο, το ίδιο και η ταξική πάλη. Και παίρνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα, για να χτυπηθεί, για να μη βρει συνειδητή διέξοδο η λαϊκή αγανάκτηση.

Στην εποχή του ιμπεριαλισμού, δηλαδή στην εποχή του περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, στο στάδιο που ο καπιταλισμός κοινωνικοποιεί με τεράστιους ρυθμούς και σε γιγάντια βάση την παραγωγή, το αποτέλεσμα είναι: Να οξύνεται η βασική του αντίθεση, η αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην ατομική καπιταλιστική μορφή ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της. Αυτό, με άλλα λόγια, σημαίνει ότι ο κοινωνικός πλούτος που παράγουν οι πολλοί, πηγαίνει στα χέρια μιας πολύ μικρής μειοψηφίας του πληθυσμού. Για την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τη μικρομεσαία αγροτιά, απομένουν η ανέχεια, η ανεργία, η ανασφάλεια, οι πόλεμοι.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια περιοχή όπου εκδηλώνονται οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις: ΗΠΑ-ΕΕ, Ελλάδας-Τουρκίας, αλλαγές συνόρων, προτεκτοράτα, σφαγή λαών Παλαιστίνης, Ιράκ, νέοι σχεδιασμοί για τον «εκδημοκρατισμό των αραβικών χωρών».

Εκείνο, λοιπόν, που απαιτείται, για το λαό, είναι η επαγρύπνηση, η συσπείρωση και η δράση για την αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων σε βάρος της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της, η προώθηση της λαϊκής αντιιμπεριαλιστικής συμμαχίας, που θα έχει έκβαση την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας.

Η πάλη κατά του κεφαλαίου είναι (και πρέπει να γίνει πολύ περισσότερο) ανειρήνευτη, γιατί είναι ανειρήνευτη η επίθεσή του κατά της εργατικής τάξης, του λαού, γιατί είναι τα ταξικά συμφέροντα διαμετρικά αντίθετα.


Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να κρύψει ότι έχει κοινό αντιλαϊκό πρόγραμμα με ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ (2023-04-27 00:00:00.0)
ΑΤΙΤΛΟ (2004-02-18 00:00:00.0)
ΑΤΙΤΛΟ (2004-01-27 00:00:00.0)
ΑΤΙΤΛΟ (2003-10-23 00:00:00.0)
Σε όλα ίδιοι... (2003-05-30 00:00:00.0)
Οι «νονοί» της Αριστεράς (2002-11-07 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ