Πράγματι, ένα μεγάλο, ένα τεράστιο Κύμα Οργής σε πιάνει, σε κυριεύει καλύτερα, μετά το μισάωρο της ταινίας. Γιατί νιώθεις να σε έχουν εξαπατήσει. Αφού το ξεκίνημα άλλα έδειχνε και άλλα συνέβησαν στη συνέχεια.

Σε μια αγροικία, κάπου στον αμερικάνικο νότο, ένας «σκεπτικός» (όχι σκεπτόμενος, όπως αποδείχτηκε) πατέρας ζει με τα δυο παιδιά του (ο ένας έφηβος ο άλλος παιδί ακόμα). Κάποια μέρα φτάνει στο κτήμα ο μόλις απολυθείς από τη φυλακή θείος (αδερφός του πατέρα). Και ενώ πιστεύεις πως η οικογένεια θα βοηθήσει το θείο να ξαναφτιάξει τη ζωή του, γίνεται το έλα να δεις. Ο θείος, μετά από κάποιες μέρες γαλήνης και ησυχίας, ρίχνεται και σκοτώνει τον αδερφό του και στη συνέχεια παίρνει στο κυνήγι τα ανίψια του, τα οποία φεύγοντας για να γλιτώσουν, παίρνουν μαζί τους το θησαυρό με τα χρυσά νομίσματα που είχε καταχραστεί ο δολοφονημένος αδερφός (και πατέρας τους)! Ο οποίος, επιπροσθέτως, πέρα από τα χρυσά νομίσματα είχε κλέψει από τον αδερφό-δολοφόνο του και την έγκυο -τότε - κοπέλα του, την οποία κάνει γυναίκα του και γεννάει το δεύτερο παιδί τους. Μύλος!

Ενας μύλος γεμάτος βία και ανοησία. Βία γιατί η άγρια δολοφονία του πατέρα γίνεται μπροστά στα παιδιά του. Ανοησία γιατί μετά τη δολοφονία ο σκηνοθέτης έχασε κάθε προσανατολισμό. Ο,τι του ερχόταν στο μυαλό το έβαζε στην ιστορία του. Ετσι το κύριο θέμα γινόταν δευτερεύον και το δευτερεύον κύριο. Μπέρδεμα, δηλαδή, άνευ προηγουμένου. Μακριά, μέρες που είναι!

Παίζουν: Τζέιμι Μπελ, Ντέβον Αλαν, Τζος Λούκας, Ντέρμοτ Μαλρόουνι.