Κλινική περίπτωση συμβιβασμένου! | Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ | ΔΙΕΘΝΗ

ΔΙΕΘΝΗ

Κλινική περίπτωση συμβιβασμένου!

Είχα το θέμα έτοιμο. Θα έγραφα για την περίπτωση του λεωφορείου και τον τρόπο που τα ΜΜΕ αντιμετώπισαν το ζήτημα. Στήθηκα, λοιπόν, μπροστά στο κομπιούτερ. Κοίταξα την οθόνη. Μετά το πληκτρολόγιο (κινήσεις που ο καθένας κάνει πριν αρχίσει να γράφει). Εκεί πάνω χτυπάει το τηλέφωνο. Με το «εμπρός», αρχίζει να μου μιλάει. Για την ακρίβεια, δε μου μιλάει, με κατακλύζει. Μου αναφέρει για το κράτος, για το σωματείο, για την ακρίβεια, για τις «λαδιές» μικρών και μεγάλων, για χίλια δυο πράγματα. Και μου μιλάει με οργή και πάθος. Το μόνο που προλαβαίνω να λέω κάθε τόσο είναι: σε παρακαλώ, δε θέλω άλλες διαπιστώσεις. Συμφωνούμε στις περιγραφές, πάμε παρακάτω!

Καθώς αντιλαμβάνεστε, πάει, το λεωφορείο, ο Κακαουνάκης, ο Ευαγγελάτος, ο «σοβαρός» Χατζηνικολάου, ο «χαριτωμένος» Αυτιάς και ο κοσμικός Κουίκ. Και καλώς, πάνε! Γιατί, τελικά, η κρίση γι' αυτούς τους ανθρώπους, και άλλους σχετικούς, έχει διατυπωθεί. Δεν έχει νόημα η επανάληψη. Ο καθένας, πια, ξέρει πως ετούτοι οι άνθρωποι όταν μυρίσουν αίμα ζουμάρουν με μανία και σαδιστική ευχαρίστηση στις πληγές. Ο φακός τους χώνεται βίαια στις ανοιγμένες φλέβες και η οθόνη τους γίνεται κατακόκκινη. Ομως δε σταματάνε! Λαίμαργοι και ανικανοποίητα διψασμένοι προχωράνε ακόμα περισσότερο. Ανοίγουν, όπως ο μετροπόντικας, διαδρόμους και στοές στις πληγωμένες φλέβες των θυμάτων και προχωράνε κατευθείαν στην καρδιά. Εκεί, πια, καρφώνουν περήφανα τη σημαία τους, μιμούμενοι τον Αμερικανό φαντάρο, που κάρφωσε την αμερικανική σημαία στο ιρακινό Προεδρικό Μέγαρο! Κατέκτησαν τον απόλυτο πόνο!

Αυτή είναι η πραγματικότητα και είναι - πολυποίκιλα - διαπιστωμένη! Τι νόημα έχει η επανάληψη της διαπίστωσης; Εκείνο που έχει αξία είναι να βρεθεί ο τρόπος να γκρεμιστεί αυτό το αιμοδιψές και αιμοσταγές οικοδόμημα. Τι νόημα έχει να μιλάς για την ακρίβεια, να διαπιστώσεις τις απάτες και τις λοβιτούρες; Το ζητούμενο είναι το πέρασμα από τη διαπίστωση και την καταγγελία στη δράση. Γνωστό είναι πως διάφοροι «αριστεροί» έπαψαν να είναι αριστεροί. Γνωστό, επίσης, είναι πως διάφοροι συνδικαλιστές την «έκαναν» για απέναντι! Γνωστό, ακόμα, είναι πως αρκετοί, καθαροί κατά τα άλλα, στην πορεία λιποψυχούν. Αλλοι αλλάζουν συνειδητά και άλλοι ασυνείδητα στρατόπεδο. Αλλοι συμβιβάζονται από φόβο. Και άλλοι από συμφέρον.

Ολα αυτά είναι γνωστά και διαπιστωμένα. Ομως η ζωή απαιτεί, παρ' όλα αυτά, να πάμε παρακάτω! Να περάσουμε από τις διαπιστώσεις στην ανατροπή αυτής της πολλαπλώς διαπιστωμένης θλιβερής και άθλιας πραγματικότητας. Και αυτό δε θα συμβεί όταν επαναλαμβάνουμε - και κολλάμε - στις διαπιστώσεις. Αλλο πράγμα να μελετάμε, να εμβαθύνουμε στα πράγματα και στις πολιτικές και άλλο να βουλιάζουμε στην περιπτωσιολογία! «Τελικά», κατόρθωσα να πω στο συνομιλητή μου «πρέπει αυτό το υλικό της γνώσης, που αποκτήσαμε μελετώντας, κάποια στιγμή να το "δοκιμάσουμε" στην εφαρμογή. Διαφορετικά θα γίνουμε "λέσχη" συζητήσεων».

Πού να ακούσει! Η ανατροπή απαιτεί πιο σύνθετη σκέψη. Οι προτάσεις για μια άλλη πραγματικότητα απαιτούν κόπο, επιμονή, υπομονή, αποφασιστικότητα και πειθαρχία. Απαιτούν ολοκληρωτικό δόσιμο στην υπόθεση. Το «πάμε παρακάτω» σε φέρνει αντιμέτωπο με νέες υποχρεώσεις. Σου ζητάει να βρεις καινούριες λύσεις για να ξεπεράσεις τα νέα προβλήματα που δημιουργούνται. Η «παραμονή» στο στάδιο και στο χώρο των διαπιστώσεων βολεύει. Γιατί δεν κάνεις βήματα που κουράζουν. Σημειωτόν κάνεις, που διευκολύνει.

«Σε παρακαλώ, δε θέλω άλλες διαπιστώσεις», του ξανάπα για εκατοστή, τουλάχιστον, φορά. «Μιλήσαμε και θα συνεχίσουμε να μιλάμε για τα στραβά και τα ανάποδα. Ομως καιρός, πια, είναι να ξεφύγουμε από τις διαπιστώσεις και να κάνουμε κάτι για τον κόσμο. Να τον αλλάξουμε, επιτέλους, τον κόσμο». «Αυτό θέλω και εγώ και το ξέρεις! Ομως...». Και αρχίζει πάλι να μου αναφέρει τα ίδια γνωστά γεγονότα. «Αριστερούς» που έπαψαν να είναι αριστεροί, «δικοί μας» που έπαψαν να είναι δικοί μας. Σωματεία που έπαψαν να είναι ταξικά σωματεία. Ανθρώπους που άλλα λένε και άλλα κάνουν. Μπλοκαρισμένος - και βολεμένος; - στα αδιέξοδά του δεν άκουγε τα δικά μου παραδείγματα, που ήταν βέβαια αντίθετα από τα δικά του. Πρόκειται για μια ειδική «κλινική» περίπτωση συμβιβασμένου!

Του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ