Παράξενη ασθένεια η νοσταλγία, σε κυριεύει εκεί που δεν το περιμένεις. Τη στιγμή που ο νους σου είναι δοσμένος σε άλλα, σε επαγγελματικά, αισθηματικά, οικογενειακά, αλλά και οικονομικά προβλήματα, σε μια άβολη θέση, διασχίζοντας φέρ' ειπείν την Πλατεία Ομονοίας στις 12 το μεσημέρι, ξαφνικά και απροειδοποίητα εμφανίζεται και πλημμυρίζει όλο σου το είναι ο Νόστος. Εχουνε περάσει δεκαετίες από την τελευταία φορά που αφήσαμε το βλέμμα μας να περιπλανηθεί πάνω από την αιώνια πόλη. Και έτσι χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε βρεθήκαμε από τη μια στιγμή στην άλλη στη Ρώμη. Στη Ρώμη των φοιτητικών μας χρόνων, της εποχής της αθωότητάς μας.

Προσγειωνόμαστε στο αεροδρόμιο Λεονάρντο ντα Βίντσι, το γνωστό και ως Φιουμιτσίνο Μι και παίρνουμε το λεωφορείο που θα μας αφήσει στο Στατσιόνε Τέρμινι. Από εκεί, με μοναδική αποσκευή την επιθυμία να ξαναπερπατήσουμε σε γνώριμους δρόμους, θα βρεθούμε στην Πιάτσα Μπαρμπερίνι και θα διασχίσουμε την πασίγνωστη Βία Βένετο, αφού φυσικά πιούμε έναν καπουτσίνο στο καφέ «Ντονέι». Τελικά, όλο ευθεία, θα φτάσουμε στην πανέμορφη βίλα Μποργκέζε. Μόλις περάσουμε μέσα στη βίλα θα θαυμάσουμε το γυμνό άγαλμα της Πολίνα Μποναπάρτε, της πανέμορφης αλλά «άτακτης», της ζωηρής αδελφής του Μεγάλου Ναπολέοντα, που του είχε προκαλέσει πολλούς πονοκεφάλους. Στις αίθουσες του ισογείου στεγάζονται γλυπτά από την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη και μερικά από τα πρώτα αριστουργήματα του Μπερνίνι, όπως ο Δαβίδ. Τα μάτια μας δε χορταίνουν την ομορφιά και ίσως δεν αντέχουν να τη χωρέσουν όλη, να την αφομοιώσουν, να την κάνουν κτήμα τους.

Σταματάμε ένα ταξί και του ζητάμε να μας πάει στην Πιάτσα Ναβόνα, αλλά και σε όλες τις πλατείες που θέλουμε να ξαναδούμε. Το τρομερό είναι πως η κυκλοφορία στη Ρώμη είναι χειρότερη από της Αθήνας, η πόλη παθαίνει κυκλοφοριακά «εμφράγματα» συνεχή. Μα παρά ταύτα επιζεί. Πότε θα πάθει ανακοπή; Ισως ποτέ. Καμιά πλατεία της Ρώμης δεν μπορεί να συναγωνιστεί σε θεατρικότητα την Πιάτσα Ναβόνα. Μέρα και νύχτα, πάντα κάτι συμβαίνει στην πεζοδρομημένη περιοχή γύρω από τις τρεις εντυπωσιακές κρήνες. Εμείς θα περπατήσουμε στη Βία ντελ Γκοβέρνο Βέκιο, για να θαυμάσουμε τις προσόψεις των αναγεννησιακών κτιρίων και να ρίξουμε μια ματιά στα παλαιοπωλεία.

Πιάτσα ντι Σπάνια είναι η προσωποποίηση της υπαίθριας γοητείας. Δεν είναι τυχαίο που ο σκηνοθέτης της ταινίας «Διακοπές στη Ρώμη» διάλεξε τη συγκεκριμένη τοποθεσία, τα συγκεκριμένα σκαλοπάτια, για να τα κατέβει με χάρη η αξέχαστη Οντρεϊ Χέμπουρν. Η υπέροχη πλατεία με τα πολύχρωμα άνθη περιβάλλεται από ψηλά κτίρια με παραθυρόφυλλα βαμμένα σε αποχρώσεις της ώχρας, του κρεμ και του πορφυρού. Κατά τον 17ο αιώνα ο πρεσβευτής της Ισπανίας στην Αγία Εδρα είχε το ορμητήριό του σε εκείνη την περιοχή και οι περισσότεροι νόμιζαν ότι ήταν ισπανικό έδαφος, εξ ου και το όνομά της. Οσοι ξένοι καταπατούσαν την περιοχή γίνονταν αναγκαστικά μέλη του ισπανικού στρατού, τώρα τέτοιος φόβος δεν υπάρχει. Περπατούμε, καταπατούμε, θαυμάζουμε και συνεχίζουμε τη βόλτα μας στη Βία Κοντότι. Στο νούμερο 86 σταματούμε. Είναι το «Καφέ Γκρέκο», το οποίο άνοιξε ένας Ελληνας το 1760, και που θα πιούμε ακόμη έναν καφέ. Το καφέ αυτό υπήρχε ολόκληρο τον 18ο αιώνα το αγαπημένο στέκι των ξένων καλλιτεχνών. Συγγραφείς όπως ο Κιτς, ο Μπάιρον, ο Γκαίτε, αλλά και συνθέτες όπως ο Βάγκνερ και ο Μπιζέ, έπαιρναν εδώ το πρωινό τους. Το ίδιο έκανε και ο περίφημος Καζανόβα και ο τρελός βασιλιάς της Βαυαρίας ο Λουδοβίκος. Ξαναβγαίνουμε στο δρόμο που πήρε το όνομα του από τους αγωγούς που μετέφεραν νερό στις Θέρμες του Αγρίππα, δίπλα στο Πάνθεον, στο δρόμο που σήμερα είναι τα ακριβότερα καταστήματα με τα πιο όμορφα ρούχα για άνδρες και γυναίκες. Απλησίαστα είναι για να ψωνίσεις, αλλά προσιτά για λίγη οφθαλμαπάτη....

Στη γειτονική Βία ντελ Μπαμπουίνο δεσπόζουν οι διακριτικές αίθουσες τέχνης και τα ακριβά παλαιοπωλεία. Κάπου εκεί μια μικρή γραφική κάθετος, ένας τοσοδά γοητευτικός δρομάκος, ονομάζεται Βία ντει Γρέτσι, (Οδός Ελλήνων), όπου υπάρχουν μερικά παλαιά τυπογραφεία που είχαν τότε οι Ελληνες. Περνά η ώρα και δεν προλαβαίνουμε να πάμε στην Πιάτσα Φαρνέεζε, στο Κάμπο ντει Φιόρι στο Τραστέβερε, στο Βατικανό. Δεν έχουμε χρόνο να επισκεφτούμε τα υπέροχα μουσεία όπως την Πινακοθήκη Σπάντα, το Παλάτσο Κορσίνι, το Εθνικό Ρωμαϊκό Μουσείο, το Παλάτσο Βενετσία, τα Μισεά Καπιτωλίου, Παλάτσο ντει Κονσερβατόρι, ούτε να διασχίσουμε τη Βία Απία Αντικα. Θα πάμε μονάχα στη Φοντάνα ντι Τρέβι, θα ρίξουμε μια δεκάρα κάνοντας μια ευχή. Στο επανιδείν. Την ερχόμενη Κυριακή ίσως...