Με τον παραπάνω τίτλο η εφημερίδα «Πράβντα» (4 Μάη 2000) δημοσίευσε απάντηση του Νικολάι Μπιντιούκοφ, γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΡΟ για τις διεθνείς σχέσεις, ενός από τους πρωταγωνιστές της δημιουργίας του ΚΚ ΣΟΣΔ Ρωσίας, μέλους του Συμβουλίου της Ενωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων-ΚΚΣΕ, σε συνέντευξη του προέδρου του Συμβουλίου της ΕΚΚ-ΚΚΣΕ Ολέγκ Σένιν.

Η συνέντευξη του προέδρου του Συμβουλίου της ΕΚΚ-ΚΚΣΕ Ολέγκ Σένιν στην εφημερίδα «Γκλάσνοστ» (Νο 3/2000), ακόμα και στο φόντο του πολύφωνου θορύβου των κακόβουλων, απ' αφορμή τις αποτυχίες του ΚΚΡΟ στις εκλογές για την Κρατική Δούμα (Δεκέμβρης 1999) και στις προεδρικές εκλογές (Μάρτης 2000) προκάλεσε μια αρκετά ηχηρή, κραυγαλέα αίσθηση.

Φυσικά, το ίδιο το γεγονός της συνέντευξης γνωστού πολιτικού ηγέτη για τα αποτελέσματα των εκλογών είναι γεγονός φυσιολογικό και η ανησυχία για τις αιτίες των αποτυχιών στις εκλογές του ΚΚΡΟ, της κύριας αντιπολιτευόμενης δύναμης της Ρωσίας, είναι μάλιστα δικαιολογημένη. Αυτή η ανησυχία είναι σημαντική ιδιαίτερα για τους κομμουνιστές, οι οποίοι αντιμετωπίζουν πάντα πολύ σοβαρά τα διδάγματα τέτοιων γεγονότων, ζυγίζουν αυστηρά και απαιτητικά τις ενέργειές τους και αποκαλύπτουν τις ελλείψεις και τα λάθη τους. Από την άποψη αυτή την παρέμβαση ενός ηγέτη των κομμουνιστών μπορεί μόνο να τη χαιρετίσει κανείς. Πράγματι, γιατί οι εγκάθετοι του αντιλαϊκού καθεστώτος, που έχουν οδηγήσει τη χώρα στην πλήρη καταστροφή και το λαό σε απελπιστική κατάσταση, δεν κατόρθωσαν απλώς να διατηρήσουν τις θέσεις τους στην εξουσία, αλλά και να συμπιέσουν το ΚΚΡΟ, όλη την αριστερή αντιπολίτευση, να της αφαιρέσουν τα κύρια φρούρια και στη Δούμα, και στην κυβέρνηση, και στις περιοχές; Φταίει άραγε το ίδιο το κόμμα, οι ηγέτες του, η στρατηγική και η τακτική του επιτελείου του κόμματος; Τι λάθη έγιναν και πώς θα διορθωθούν, τι διορθώσεις θα γίνουν στη δραστηριότητα των κομμουνιστών;

Η ειλικρινής και αυστηρή συζήτηση πάνω σ' αυτά τα θέματα είναι, οπωσδήποτε, απαραίτητη και το ΚΚΡΟ, ως γνωστόν, σχεδιάζει να την κάνει, ειδικότερα, στην επικείμενη Ολομέλεια της ΚΕ του. Και αυτή η συζήτηση γίνεται ήδη στις κομματικές οργανώσεις και από τις σελίδες του αριστερού Τύπου. Κι αν εσείς, Ολέγκ Σεμιόνοβιτς, εμφανιζόσασταν σ' αυτό το επίπεδο (στον Τύπο ή σε Ολομέλεια, συνέδριο του κόμματος), καλούσατε σε συντροφική συζήτηση των προβλημάτων που έχουν προκύψει και σε συλλογική αναζήτηση απαντήσεων σ' αυτά, αν κάνατε συγκεκριμένες προτάσεις για την ουσία της συζήτησης, η παρέμβασή σας, έστω και αιχμηρή, θα εκλαμβανόταν ως σήμα ανησυχίας, έκκληση για αποφασιστικές και συγκεκριμένες ενέργειες.

Εσείς, λοιπόν, αν μιλήσουμε σύντομα και ευθέως, προτιμήσατε να διαγράψετε μονομιάς τη δραστηριότητα του ΚΚΡΟ (αν και προσποιείστε ότι κριτικάρετε μόνο την «ηγεσία του κόμματος»), και μάλιστα το κάνατε με δολιότητα, όχι συντροφικά, αλλά, ας πούμε, «αλά τουλεγεφικά» (για να μη χρησιμοποιήσω τον όρο «ιησουιτικά»). (Σημ. «Ρ»: Αμάν Τουλέγεφ, πρώην ανώτατο στέλεχος του ΚΚΡΟ, κυβερνήτης του Κέμεροβο, υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές). Δεν προέκυψε μια ανησυχητική έκκληση για συλλογικές ενέργειες ενάντια στον κοινό αντίπαλο, το αντιλαϊκό καθεστώς, αλλά μια ομοβροντία ενάντια στους δικούς σας, σ' εκείνους με τους οποίους εσείς, όπως φάνηκε, βρισκόσασταν όλα αυτά τα χρόνια στην ίδια πλευρά των οδοφραγμάτων. Θα είμαι συγκεκριμένος.

Πρώτο. Δηλώνετε ευθέως ότι η ίδια η δημιουργία του ΚΚΡΟ υπήρξε «τεράστιο λάθος», «η μεγαλύτερη πολιτική προβοκάτσια που μπορούσε να γίνει». Ηχηρή, ταυτόχρονα όμως δηλητηριώδης φράση. Και πώς θα δουν το νόημά τους οι εκατοντάδες και χιλιάδες ενθουσιώδεις κομμουνιστές, οι οποίοι στις δύσκολες συνθήκες του 1990-1991 δημιουργούσαν και κατόπιν στις ακόμα πιο δύσκολές εποχές του 1992-1993 υπερασπίζονταν και αναγεννούσαν το κόμμα των κομμουνιστών της Ρωσίας; Σε ποια θέση θα είχαν βρεθεί οι κομμουνιστές της Ρωσίας μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, αν δεν είχε δημιουργηθεί το ΚΚΡΟ; Ημουν στις γραμμές αυτών των ενθουσιωδών μαχητών και είμαι περήφανος γι' αυτό. Μα σκεφτήκατε, άραγε, τις εκατοντάδες χιλιάδες μέλη του ΚΚΡΟ και τα εκατομμύρια απλούς πολίτες της Ρωσίας, οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια κάθε μέρα και κάθε ώρα υπερασπίζονταν τα ιδανικά του σοσιαλισμού, υποστήριζαν το ΚΚΡΟ τόσο στις εκλογές, όσο και σε άλλες πολιτικές εκδηλώσεις, βρίσκοντας το στήριγμά τους στο πρόσωπο αυτού του κόμματος; Είναι όλοι επίσης «προβοκάτορες» ή «οπαδοί των προβοκατόρων»;

Δεύτερο. Καταδικάζετε αβάσιμα τις ιδεολογικές αναζητήσεις των δημιουργικών στελεχών του ΚΚΡΟ, αποκαλώντας τις προσπάθειές τους άρνηση του μαρξισμού-λενινισμού, σοσιαλδημοκρατισμό, «μόλυνση με τον οπορτουνισμό». Ναι, αυτές οι αναζητήσεις δεν ήταν πάντα καρποφόρες, αλλά σε ορισμένες εργασίες αντηχούν πράγματι νότες και αναθεωρητισμού, και εθνικισμού. Ιδεολογική όμως σημαία του κόμματος είναι το Πρόγραμμά του, που έχει συνταχθεί και υιοθετηθεί συλλογικά και όχι οι εργασίες ξεχωριστών συγγραφέων, ας είναι και κομματικοί ηγέτες. `Η θεωρείτε ότι οι προσπάθειες για ιδεολογική καινοτομία πρέπει να σταματήσουν, παγώνοντας για πάντα τις διαμορφωμένες αντιλήψεις και διδασκαλίες; Θα πάμε μακριά πολύ στον θυελλώδικα μεταβαλλόμενο 21ο αιώνα με τέτοιες προσεγγίσεις του ιδεολογικού όπλου του κόμματος!

Τρίτο. Θεωρείτε τον εαυτό σας σχεδόν ως τον μοναδικό μαρξιστή-λενινιστή, ο οποίος κράτησε μια συνεπή σωστή στάση και κατά την περίοδο 1990-1991, και τα επόμενα χρόνια, κατηγορώντας το ΚΚΡΟ και για σοσιαλδημοκρατικό εκφυλισμό, και για «ξιπασιά», «ηγεμονισμό», άρνηση των ενιαίων ενεργειών με τους άλλους κομμουνιστικούς σχηματισμούς στη Ρωσία. Το ΚΚΡΟ όμως όλα αυτά τα χρόνια καταγίνονταν και καταγίνεται με πραγματικά έργα, υπερασπιζόμενο στο μέτρο των δυνατοτήτων του τα συμφέροντα του άμοιρου λαού - τόσο στο Κοινοβούλιο, όσο και έξω απ' αυτό. Και τι το πραγματικό κάνατε και κάνετε εσείς, εκτός από τις από το γραφείο δηλώσεις, ηχηρά λόγια και κριτικισμό; Να, ο Γ. Κ. Λιγκατσόφ, άνθρωπος κατά πολύ μεγαλύτερός σας, δεν ξεκόπηκε όμως από τη ζωή, απέκτησε κύρος ανάμεσα στους ψηφοφόρους στην περιφέρειά του και σήμερα ως εκλεγμένος από το λαό βουλευτής της Κρατικής Δούμας εργάζεται καρποφόρα σε σημαντικό πολιτικό πεδίο. Δεν επικρίνετε άραγε πολύ εύκολα τους κομμουνιστές βουλευτές, συμπεριλαμβανομένων των γραμματέων επιτροπών περιοχών, επαρχιών και Δημοκρατιών για το γεγονός ότι εργάζονται στη Δούμα και όχι στην περιοχή, στην περιφέρεια, στην πόλη; (Αν και στην πραγματικότητα ο κάθε κομμουνιστής βουλευτής περνάει το σημαντικότερο μέρος της δράσης του τοπικά, μεταξύ των ψηφοφόρων). Δε γνωρίζετε τη δουλιά των κομματικών οργανώσεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας και των οργάνων τους, διότι δεν πάτε πουθενά. Δεν αντιφάσκει άραγε η θέση σας με τις θέσεις του Β. Ι. Λένιν, τις οποίες επικαλείστε τόσο συχνά; Ας φύγουμε όμως από τη «σφαγιαστική κριτική» του ΚΚΡΟ και των ηγετών του και ας δούμε τι το εποικοδομητικό προτείνετε στην εντυπωσιακή συνέντευξή σας.

Αποδεικνύεται ότι εσείς, χωρίς δισταγμό, ζητάτε να προχωρήσουμε στη δημιουργία «ενιαίου ενωσιακού κομμουνιστικού κόμματος». Κάτι περισσότερο, φαίνεται ότι «ήδη ξεκινήσατε αυτή τη δουλιά» και «έχετε την πολιτική βούληση, ώστε στο πρώτο εξάμηνο να διεξαχθεί το ιδρυτικό Συνέδριο του ενιαίου ενωσιακού κομμουνιστικού κόμματος»! Μα είστε στα καλά σας;, όπως έλεγε ο Β. Β. Μαγιακόφσκι. Μα αυτό σημαίνει ένα νέο κύμα χάους στο κομμουνιστικό κίνημα, ενθάρρυνση και, ας πούμε ευθέως, πρόκληση ενός τέτοιου χάους. Ποιον συμφέρει αυτό; Με τις σημερινές αποτυχίες των αριστερών στη Ρωσία, στην Ουκρανία, σε άλλες πρώην Δημοκρατίες, με την υπάρχουσα πολυμορφία των κομμουνιστικών σχηματισμών, το βήμα που σχεδιάζετε χωρίς την αντίστοιχη μακρά και επισταμένη πολιτική οργανωτική προετοιμασία, χωρίς τις απαραίτητες ιστορικές προϋποθέσεις (η ύπαρξη της Συμφωνίας Λευκορωσίας και Ρωσίας για τη δημιουργία ενωσιακού κράτους κάθε άλλο παρά είναι ένα αρκετό επιχείρημα) θα διασπούσε, θα κομμάτιαζε ακόμα περισσότερο τους κομμουνιστικούς σχηματισμούς στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, θα τους έβαζε τον έναν ενάντια στον άλλο, θα διπλασίαζε την έχθρα ανάμεσα σε ξεχωριστά στρώματα και τμήματα των κομμουνιστών. Στ' αλήθεια, αυτό δεν το καταλαβαίνετε; Οχι, δεν είναι σήμα συναγερμού η παρέμβασή σας, Ολέγκ Σεμιόνοβιτς. Είναι ομοβροντία κατά του ΚΚΡΟ.