Θεμελιώνει την συνεχή επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα
Πρακτικά το «ευρωσύνταγμα» σημαίνει ότι περιστέλλονται παραπέρα τα ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προωθούν την επικύρωση από την Ελληνική Βουλή του λεγόμενου ευρωσυντάγματος. Η κυβέρνηση, για να επικυρώσει το «ευρωσύνταγμα» μέσα από δικομματικές συναινετικές διαδικασίες, στήνει διακομματική επιτροπή στη Βουλή που θα συζητήσει το κείμενο μέσα σε τέσσερις ή πέντε συνεδριάσεις(!). Αλλες τόσες συνεδριάσεις θα γίνουν και στην Ολομέλεια της Βουλής, όπου σχεδιάζουν το σχετικό νομοσχέδιο να ψηφιστεί το Μάρτη.
Σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ, πολύτιμος βοηθός και σύμμαχος της κυβέρνησης σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα, ο Γ. Παπανδρέου δήλωνε στις 14/2: «... θεωρώ ότι το ευρωσύνταγμα είναι μια διασφάλιση των συμφερόντων των πολιτών και των εργαζομένων, και άρα έχει και αυτή την ιδεολογική χροιά». Μάλιστα, συνέχισε να διαστρεβλώνει βάναυσα την αλήθεια: «Μιλάει για την πλήρη απασχόληση, μιλάει για θέματα οικολογίας, την ισότητα μεταξύ των φύλων, δηλαδή έννοιες οι οποίες είναι πολύ κοντά στην καρδιά, αν θέλετε, των αξιών της αριστεράς».
Σε ό,τι αφορά το ΣΥΝ, συνεχίζει τη γνωστή πολιτική του, να ψαρεύει δηλαδή σε θολά νερά. Στα λόγια να καταγγέλλει το «ευρωσύνταγμα» - όχι όλα τα στελέχη του είναι η αλήθεια, καθώς κάποιοι σε κάποιες από τις περιώνυμες «τάσεις» του γκρινιάζουν για επίδειξη «αντιευρωπαϊσμού» - ενώ έχει υπερψηφίσει π.χ. τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, έχει ανεχτεί την εφαρμογή αυτής του Αμστερνταμ και έχει ταχθεί υπέρ της πολιτικής ενοποίησης, του «Ευρωστρατού» κλπ. Ο,τι, δηλαδή, κατοχυρώνει και «συνταγματικά» αυτή η «Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη». Παράλληλα υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να διαμορφωθεί μια άλλη Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη, δημοκρατική, προοδευτική, την οποία ασφαλώς θα μπορούσαν να την αποδεχτούν και να την ψηφίσουν. Σπέρνουν έτσι αυταπάτες πως είναι δυνατόν η Ευρωπαϊκή Ενωση των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστών να επεξεργαστεί και να εφαρμόσει μια φιλολαϊκή Συνταγματική Συνθήκη!
Η αλήθεια σημείο προς σημείο
Τι ακριβώς ισχύει τελικά γι' αυτό το κείμενο; Κατ' αρχάς δεν πρόκειται ούτε για Σύνταγμα, ούτε υπάρχει κάποια Συντακτική Συνέλευση που το σχεδιάζει. Τέτοιοι όροι χρησιμοποιούνται αποπροσανατολιστικά, προκειμένου να «ντύσουν» εύηχα, με κύρος και νομιμότητα, ένα κατεβατό το οποίο εμπεριέχει ό,τι αντιδραστικότερο (ό,τι Συνθήκη, Σώμα, Οργανο και Συμφωνία) έχει αποφασιστεί και δρομολογηθεί μέχρι σήμερα στην ΕΕ. Αλλωστε εδώ και πολύ καιρό μαζικοί φορείς όπως η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη» έχουν υπογραμμίσει σχετικά:
1. Με την υιοθέτηση του «Ευρωπαϊκού Συντάγματος» περιορίζεται παραπέρα η εθνική κυριαρχία των κρατών. Αυτό επιτυγχάνεται ιδιαίτερα με την υιοθέτηση νομικής προσωπικότητας της ΕΕ και ιθαγένειας (άρθρα 6 και 8). Ετσι, διεθνείς συμφωνίες (π.χ. Συμφωνία έκδοσης με ΗΠΑ) δε θα κυρώνονται από Εθνικά Κοινοβούλια καθώς τώρα η ΕΕ θα έχει νομική προσωπικότητα. Καθόλου τυχαία το άρθρο 11 του «ευρωσυντάγματος» προβλέπει την υπεροχή του έναντι κάθε Εθνικού Δικαίου (και Συντάγματος).
2. Αποδυναμώνονται ακόμη παραπέρα τα Εθνικά Κοινοβούλια. Η κατανομή αρμοδιοτήτων και εξουσιών ανάμεσα στα κράτη και στην ΕΕ καθορίζεται με τρόπο που ευνοεί ολοένα και περισσότερο τη συγκέντρωση αρμοδιοτήτων στην ΕΕ, δηλαδή παραχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων στα όργανά της, που απαρτίζονται βεβαίως από εκπροσώπους των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της.
3. Ενισχύεται ακόμη παραπέρα θεσμικά ο ρόλος των ισχυρών κρατών. Επεκτείνεται η εφαρμογή της ειδικής πλειοψηφίας για τη λήψη αποφάσεων και χρειάζονται λιγότερες ψήφοι να αθροιστούν στις μεγάλες δυνάμεις για να επιτύχουν αυτήν ακριβώς την ειδική πλειοψηφία, προκειμένου να λαμβάνονται οι αποφάσεις που τις βολεύουν.
4. Καταργείται η εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα εκλέγεται για 2,5 χρόνια. Αλλάζει η σύνθεση της Κομισιόν σε βάρος της αντιπροσώπευσης των μικρότερων χωρών, καθώς 13 μόνο χώρες θα αντιπροσωπεύονται εκεί. Ο πρόεδρος της Κομισιόν θα επιλέγει τελικά τους επιτρόπους από κατάλογο που θα παρουσιάζει η κάθε χώρα. Βεβαίως, αυτό δε σημαίνει ότι χωρίς αυτή την αλλαγή η ΕΕ θα είναι λιγότερο αντιδραστική για τους λαούς.
5. Επαναβεβαιώνεται πολλαπλά με συνεχείς και ποικίλες αναφορές σε διάφορα άρθρα (ιδίως άρθρα 3, 4, 12) ότι θεμέλιο της ΕΕ είναι η ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου, η ελεύθερη αγορά, η ασυδοσία δηλαδή των πολυεθνικών και των μεγάλων συμφερόντων. Ενας δρόμος που άνοιξε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ συνεχίζεται ακόμα παραπέρα.
6. Υιοθετείται το λεγόμενο δόγμα Σολάνα, που διατύπωσε επίσημα τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις και βλέψεις της ΕΕ. Γίνεται ρητή αναφορά στο δόγμα του προληπτικού πολέμου, καθώς το σχέδιο «Ευρωπαϊκού Συντάγματος» αναφέρεται σε κινητοποίηση στρατιωτικών μέσων για την πρόληψη τρομοκρατικής απειλής (άρθρο 43). Υπάρχει δε και ρητή αναφορά σε στρατιωτικές αποστολές εκτός ΕΕ (άρθρο 41). Στο πλαίσιο αυτό γίνονται βήματα στην κατεύθυνση της κοινής εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, μέσα βέβαια από τις εσωτερικές αντιθέσεις. Καθιερώνεται θεσμός του υπουργού Εξωτερικών της ΕΕ.
7. Το άρθρο 43 δίνει τη δυνατότητα ακόμη και για χρήση στρατιωτικών δυνάμεων στο εσωτερικό της ΕΕ για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας». Το άρθρο αυτό προβλέπει τη στρατιωτική επέμβαση της ΕΕ σε κράτος - μέλος για την «πρόληψη τρομοκρατικής απειλής» ή για την «προστασία των δημοκρατικών θεσμών» ή μετά από «αίτημα των πολιτικών αρχών ενός κράτους σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης». Οταν γνωρίζουμε τι εννοούν «τρομοκρατία» και «προστασία των δημοκρατικών θεσμών», είναι φανερό ότι το άρθρο 43 μπορεί να στραφεί εναντίον των λαϊκών κινημάτων.
8. Υπάρχει αναφορά στα «ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα», τα οποία «συμβάλλουν στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής συνείδησης» (άρθρο 45). Η διατύπωση αυτή, σε συνδυασμό με το σχετικό σχέδιο Κανονισμού για το σχηματισμό αυτών των «ευρωπαϊκών κομμάτων», επιχειρεί ουσιαστικά να εξοβελίσει όποιες πολιτικές δυνάμεις αμφισβητούν το οικοδόμημα της ΕΕ. Επιχειρείται ενίσχυση του αστικού πολιτικού συστήματος σε κάθε χώρα - μέλος.
9. Το β΄ μέρος του σχεδίου «Συντάγματος» ενσωματώνει τη λεγόμενη Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, η οποία όμως βρίσκεται πίσω και από τη Διακήρυξη Δικαιωμάτων του ΟΗΕ του 1948. Ετσι, για παράδειγμα, απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στη λαϊκή κυριαρχία. Είναι προβληματική και ανεπαρκής η διατύπωση για το δικαίωμα στην απεργία, ενώ υπάρχει κατοχύρωση για πρώτη φορά της «επιχειρηματικής ελευθερίας». Εξάλλου, περιλαμβάνεται υποκριτικά μια «κατοχύρωση» του τεκμηρίου αθωότητας, το οποίο ωστόσο έχει πληγεί σοβαρά με τις Συνθήκες Σένγκεν και Ευρωπόλ και τους «τρομονόμους». Γενικότερα, περιστέλλονται παραπέρα τα ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Πρακτικά το «ευρωσύνταγμα» σημαίνει ένταση του αυταρχισμού και στρατιωτικοποίηση της ΕΕ. Η απαράδεκτη αυτή «συνταγματική συνθήκη» χτίζεται πάνω στα ερείπια των δημοκρατικών ελευθεριών και των κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων. Ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, η προοδευτική διανόηση πρέπει να απαντήσουν στη νέα αντιδημοκρατική πρόκληση. Το τείχος σιωπής και παραπληροφόρησης πρέπει να σπάσει και να υψωθεί ένα παλλαϊκό πανδημοκρατικό φράγμα αντίστασης με ένα διπλό «όχι» στο «ευρωσύνταγμα» και την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Κυρίως φύλλο 
Feeds
Προς αλλαγή - μαϊμού 
