Ενα από τα «επιχειρήματα», που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων των ΔΕΚΟ, είναι ότι δήθεν οι εργαζόμενοι σ' αυτές, αν και απολαμβάνουν πολλά προνόμια και παίρνουν υψηλές αποδοχές, δεν εργάζονται όσο και όπως πρέπει, με αποτέλεσμα να μην πάνε καλά οι δημόσιες υπηρεσίες και να δημιουργούνται ελλείμματα, που τα πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης. Αυτό το «επιχείρημα» χρησιμοποιείται και για να δικαιολογηθεί η πολιτική καταστρατήγησης των εργασιακών σχέσεων και καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων.

Βεβαίως, τα μέτρα που λαμβάνονται προς αυτή την κατεύθυνση καθορίζονται και, εν πολλοίς, επιβάλλονται από την ΕΕ - ιδιαίτερα τώρα με την επερχόμενη ένταξη στην ΟΝΕ - αλλά είναι γεγονός ότι ιδίως η «εκσυγχρονιστική» κυβέρνηση Σημίτη επιδεικνύει «υπερβάλλοντα ζήλο» στην εφαρμογή αυτής της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής.

Ας πάρουμε, λοιπόν, ως παράδειγμα τι γίνεται στον ΟΣΕ, για να δούμε αν και κατά πόσο το «επιχείρημα» περί προνομίων των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ ισχύει. Μόνο τα τελευταία δύο χρόνια, επί «εκσυγχρονιστικής» κυβέρνησης Σημίτη, μια δεκάδα, τουλάχιστον, από κατακτήσεις και δικαιώματα των σιδηροδρομικών έχουν καταργηθεί, στα πλαίσια της εφαρμογής των μέτρων για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και την καταπάτηση των εργατικών δικαιωμάτων.

Ειδικότερα:

• Κόπηκε η πληρωμή των «εκτός έδρας» για τους εργαζόμενους, οι οποίοι μετακινούνται και εργάζονται επί ένα χρόνο μακριά από την έδρα τους.
• Περικόπηκε κατά 50% η αμοιβή για το χρόνο που χρειάζεται ο εργαζόμενος ώστε να μετακινηθεί προς το χώρο ανάληψης εργασίας.
• Καταργήθηκε η προσαύξηση της αμοιβής κατά 75% για την εργασία στις αργίες της Δεύτερης Μέρας των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς, των Θεοφανίων, της Καθαράς Δευτέρας, του Πάσχα και άλλων αργιών, χωρίς, μάλιστα, να χορηγείται το δικαίωμα ανάπαυσης σε άλλη μέρα.
• Καταργήθηκαν όλες οι ημιαργίες.
• Επεκτάθηκε ο χρόνος εργασίας, με την αναγκαστική εφαρμογή διαλειμμάτων, με αποτέλεσμα να καταργείται το συνεχές 8ωρο.
• Προωθούνται μετατάξεις σιδηροδρομικών σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες, με αποτέλεσμα να μειώνεται το προσωπικό του ΟΣΕ και να αυξάνεται η εντατικοποίηση της εργασίας.
• Σταμάτησαν οι προαγωγές κι έτσι περιορίζονται και οι αμοιβές και τα κίνητρα για τους εργαζόμενους.
• Δε λειτουργούν πια οι παιδικές κατασκηνώσεις του ΟΣΕ στη Βόρεια και Νότια Ελλάδα.
• Αυξήθηκαν πολύ οι κρατήσεις των Ταμείων για να πληρώσουν οι εργαζόμενοι, που δεν ευθύνονται, για τα ελλείμματα του ταμείου τους.
• Για την υγειονομική περίθαλψή τους οι σιδηροδρομικοί εντάχθηκαν στο ΤΑΠ - ΟΤΕ, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται στους γιατρούς και να δυσκολεύονται πολύ όταν αρρωσταίνουν.

Ο «δεκάλογος» των απωλεσθέντων κατακτήσεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων του ΟΣΕ, που προαναφέραμε, δείχνει ότι κάθε άλλο παρά ισχύει το «επιχείρημα» περί «προνομιούχων» εργαζομένων, οι οποίοι ευθύνονται για τα «χάλια» των σιδηροδρόμων και για τα ελλείμματα του ΟΣΕ. Επομένως, δεν μπορεί να το επικαλείται η κυβέρνηση, επιχειρώντας να «θολώσει τα νερά» στην κοινή γνώμη και για να δικαιολογήσει την πολιτική ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ και κατάργησης των εργασιακών σχέσεων.