Η αναγκαιότητα του κοινωνικού χαρακτήρα της επιστήμης και του κοινωνικού ρόλου του επιστήμονα σε αντιπαράθεση με το εκπαιδευτικό και επιστημονικό μοντέλο που διαμορφώνεται στα πλαίσια της εφαρμοζόμενης αντιεκπαιδευτικής πολιτικής από κυβέρνηση και ΕΕ, αναδείχτηκε στην εκδήλωση - συζήτηση που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη μαζικότητα και επιτυχία στο «Δημοκρίτειο» Πανεπιστήμιο Θράκης (ΔΠΘ) στην Κομοτηνή (2/4/05). Κεντρικός ομιλητής στη συζήτηση ήταν ο Θ. Γκιώνης, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, ο οποίος ανέπτυξε την πολιτική θέση του ΚΚΕ για το θέμα, ενώ συμμετείχαν και καθηγητές του ΔΠΘ.

Ο Γ. Χατζηγεωργίου, αντιπρύτανης του ΔΠΘ, σημείωσε ότι «αναμφίβολα ο κοινωνικός ρόλος της επιστήμης απαιτεί την ύπαρξη ενός συμβατού συστήματος αξιών» και συμπλήρωσε πως «ο κοινωνικός ρόλος της επιστήμης προϋποθέτει, πέραν της υψηλής πνευματικής καλλιέργειας και της αυτοσυνειδησίας του επιστήμονα, την ύπαρξη θεσμών και κανόνων που στοχεύουν στη βελτίωση και προστασία της ύπαρξης, αλλά και στην υιοθέτηση σχημάτων εξουσίας που σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ελευθερία, τον αυτοπροσδιορισμό και τη δικαιοσύνη εν ισοτιμία».

Ενώ ο Κ. Αντωνόπουλος, επίκουρος καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΔΠΘ, διατύπωσε την άποψη ότι «ένας επιστήμονας δεν πρέπει να είναι αποκομμένος από την κοινωνία, πρέπει η επιστημονική γνώση να είναι προσβάσιμη σε όλα τα μέλη της κοινωνίας». Και διευκρίνισε πως όταν το αντικείμενο της επιστήμης είναι κάτι που μπορεί να ωφελήσει το κοινωνικό σύνολο και ειδικότερα τον άνθρωπο «θα πρέπει να προσφέρεται στην κοινωνία και όχι να πουλιέται».

«Η ευθύνη του επιστήμονα δεν είναι μόνο πνευματική είναι βαθιά κοινωνική και πολιτική και σαν τέτοια πρέπει να εκτιμάται από τους κοινωνούς των κοινωνικοπολιτικών διαδικασιών», σημείωσε ο Σ. Μηναΐδης, αναπληρωτής καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής του ΔΠΘ και τόνισε: «Η πρωτοβουλία της διανόησης συνίσταται στην καρποφόρα αφυπνιστική συμβολή της σκέψης στην προσπάθεια ανάδειξης και συνειδητοποίησης μιας αντικειμενικής ανάγκης από τα υποκείμενα του σχετικού δικαιώματος και η καθοδήγησή τους στους κανόνες που καθορίζουν την καθολική εξέλιξη».

Τέλος, ο Απ. Χελιδόνης, λέκτορας του ΔΠΘ, εστίασε στη θεμελιακή διάκριση μεταξύ Εκπαίδευσης και Παιδείας και εξέφρασε την άποψη ότι τις επόμενες δεκαετίες αυτή η απαισιόδοξη προοπτική που καταπνίγει την ουσία της Παιδείας θα ενταθεί και θα διευρυνθεί στα πλαίσια της εφαρμοζόμενης αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.