Να άλλη μια ταινία, που δεν ξέρεις από πού να την πιάσεις! Είναι σοβαρή και την ίδια ώρα «αστεία». Είναι επιστημονικής φαντασίας και την ίδια ώρα ρεαλιστικά ερωτική. Είναι διακριτική και την ίδια ώρα υποκύπτει στην εμπορική εκμετάλλευση του φόβου.

Η ταινία παίζει με το χρόνο. Κάποιος που σκοτώθηκε (στο Ιράκ, παρακαλώ), βλέπει μέσα στο νεκροθάλαμό του, το μέλλον του! Αλλά δεν το βλέπει, όπως στις αντίστοιχες στο είδος, ταινίες. Εδώ το μέλλον του είναι ρεαλιστικό. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο, λοιπόν, η ταινία, μας βάζει σε έναν κόσμο πραγματικό και μαζί εξωπραγματικό!

Θαυμάσιοι ηθοποιοί, με πρώτο τον «Πιανίστα» του Πολάνσκι, μας παρασύρουν σε ένα κινηματογραφικό παιχνίδι δεξιοτεχνίας. Στο τέλος, εκείνο που συγκρατούμε, είναι ο έρωτας. Μόνο που για να τον συγκρατήσουμε χρειάστηκε να κάνουμε πνευματικό τεστ κόπωσης! Και αναρωτιέσαι: γιατί τόσο μπέρδεμα να πεις τόσο απλά πράγματα. Χάθηκε ο «τρόπος» της ποίησης: Σ' αγαπώ! Δεν μπορώ τίποτ' άλλο να πω, πιο απλό, πιο βαθύ, πιο μεγάλο!

Παίζουν: Εντριαν Μπρόντι, Κίρα Νάιτλι, Κρις Κριστόφερσον, Τζένιφερ Τζέισον Λι, κ.ά.