Του Πάνου Μαραγκού από το «Εθνος»

Ολους αυτούς τους ενοχλημένους για το ...ύφος του «νταβατζή», όχι για το βιασμό.

Εχουνε, βέβαια, το δίκιο τους. Για να υπάρχει βιασμός, πρέπει ο ένας τουλάχιστον από τους δύο να μη θέλει.

Και κάτι τέτοιο δεν υφίσταται στη σχέση Βρυξελλών - ελληνικής κυβέρνησης. Ομοτράπεζοι, ομογάλακτοι, κοινώς: Μαζί τρώνε και πίνουν, ε, χαλάει κάπου η διάθεση όταν ορισμένοι αλλού πάνε και το δίνουν.

Προς τι, τότε, τα 11 εξάστηλα;

Είναι που γυρίζει ακόμα η ρουλέτα της αναδιανομής. Θα τα βρούνε. Είκοσι χρόνια πηγαίνανε αγκαζέ, στα ρέστα θα τα χαλάσουνε;

Αλλού πρέπει να κοιτάς εσύ. Σε κάτι παραμέσα θέματα. Εκεί όπου σε ρόλο Ρέππα ο Παναγιωτόπουλος δεν πασχίζει καν να σε πείσει. Σου λέει ωμά «ναι, άνθρωπέ μου, στις 365 μέρες του χρόνου 8ωρο θα βγάζεις κατά μέσο όρο, απλά τη μια μέρα θα δουλεύεις 13 ώρες, την άλλη καθόλου, μετά ένα δίωρο, ξανά 13 ώρες για κάνα τρίμηνο και πάει λέγοντας. Μην ανησυχείς, κατά μέσο όρο 8ωρο θα βγάζεις». Κι επειδή μπορεί να μην καταλαβαίνεις το χιούμορ του πάρε και μια απειλή: «Τι θες και φωνάζεις, αφού χρωστάς».

Αμα ψάχνεις ακόμα να βρεις πώς γίνεται να δουλεύεις σαν το σκυλί, να κερδίζει ο Βαρδινογιάννης και συ να χρωστάς, ε, θυμήσου λίγο: «Και δαρμένος και κερατάς»...

Βολεύεσαι μ' αυτό; Ετοιμάσου για τα καλύτερα: Αφού στο Μεξικό δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν κι αφού στις ΗΠΑ σ' όποιον «παραβατικό» κόβουν το εκλογικό δικαίωμα, κάθε ανοχή στους κυνικούς ισοδυναμεί με το επίσης γνωστό «ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο».

Οταν καταπίνεις το θράσος του Σουφλιά, θα 'ρθει η ώρα να δεχτείς και για σωτήρα κάποιον Σρέντερ. Οτι είναι ξεφωνημένοι αμφότεροι, μάλλον το προσπερνάς.

Καιρός να δεις ότι ο αντίπαλος σε μετράει ως απειλή ακόμα κι όταν σ' έχει γονατίσει.

Εκτός κι αν νομίζεις πως η λυσσώδης εμμονή τους να ταυτίσουν τον Χίτλερ με τον Στάλιν, παρέα με ένα διαρκές ροκάνισμα-απαξίωση της σοβιετικής υπεροχής είναι άσχετη με αυτό που ως ανέκδοτο λέγεται για τη ...μάνα του.

Που σημαίνει στο αντίστροφο, πως πάντα εσύ έχεις τη δύναμη, αρκεί να αρχίσεις να σκέφτεσαι πως μπορείς να ζεις και χωρίς αφεντικά...