Σοβιετικοί μαχητές πανηγυρίζουν για την κόκκινη σημαία που ανυψώθηκε στο Ράιχσταγκ

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το πανομοιότυπο της προπαγάνδας είτε αυτή εκπορεύεται από ευρωενωσίτικα κέντρα είτε από τον ίδιο τον Αμερικανό Πρόεδρο. Κοινά σημεία της είναι η απόκρυψη του πραγματικού περιεχομένου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ως ιμπεριαλιστικού, η πλήρης αποσιώπηση του ότι ο φασισμός γεννήθηκε από την ιμπεριαλιστική μήτρα, η ανάδειξη του ρόλου που έπαιξαν μεμονωμένες προσωπικότητες, τις οποίες αποκόβουν από τις γενικότερες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν και μέσα στις οποίες έδρασαν, η αταξική θεώρηση των ιστορικών γεγονότων και αποϊδεολογικοποίηση της ιστοριογραφίας. Ακόμα, η πλήρης αντιστροφή του σπουδαίου ρόλου που έπαιξε η Σοβιετική Ενωση στον αντιφασιστικό αγώνα, καθώς εξισώνουν το σοσιαλισμό με το ναζισμό.

Για παράδειγμα, στα ψηφίσματα του Ε. Μπροκ εξισώνεται ο Χίτλερ με τον Στάλιν σαν «δικτάτορες ενωμένοι ενάντια στις δημοκρατικές προσδοκίες των εθνών της Ευρώπης». Ενώ αναφέρεται σαν ιστορική ευκαιρία η «πτώση της σοβιετικής αυτοκρατορίας για την πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική ανάπτυξη» των εθνών αυτών συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσίας. Ο συγγραφέας των ψηφισμάτων τολμά ακόμα να παροτρύνει τη Ρωσία «να τιμήσει όχι μόνο τα θύματα του ναζισμού αλλά και του μπολσεβικισμού»!

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος σε επιστολή του προς τον Λετονό ομόλογό του επαναλαμβάνει πως το «τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σήμανε την απελευθέρωση στη Δυτική Ευρώπη, αλλά στην Κεντρική και Ανατολική σήμανε τη σοβιετική κατοχή και την κομμουνιστική δικτατορία»!

Την Παρασκευή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε δήλωσή της με αφορμή τα 60χρονα αναφέρει: «Θυμόμαστε τα πολλά εκατομμύρια για τα οποία το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου δε σήμανε το τέλος της δικτατορίας και για τα οποία η αληθινή ελευθερία έμελλε να έρθει μόνο με την πτώση του τείχους του Βερολίνου».

Αποδεικνύουν πως ο σοσιαλισμός εξακολουθεί να τους φοβίζει, γιατί εξακολουθεί να εμπνέει, να δείχνει στους λαούς το δρόμο προς την πραγμάτωση των οραμάτων τους. Δε θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν τα πραγματικά μηνύματα της Αντιφασιστικής Νίκης, γιατί τότε θα έπρεπε να αρνηθούν το ίδιο το σύστημά τους, να υποκλιθούν στην ακατανίκητη λαϊκή δύναμη όταν αυτή ενωμένη στρέφεται εναντίον του ιμπεριαλισμού. Γιατί θα έπρεπε να αναγνωρίσουν πως η Σοβιετική Ενωση τσάκισε την πανίσχυρη ναζιστική μηχανή, γιατί ως εργατική εξουσία ενέπνευσε τους λαούς της να την υπερασπιστούν και με την ίδια τους τη ζωή. Φοβούνται τα διδάγματα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, που έχουν σήμερα «θεμελιακή χρησιμότητα για την οργάνωση της επαναστατικής πάλης», όπως τονίζεται στις θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 60χρονα, καθώς «συναρτώνται με τη θεωρητική τεκμηρίωση της θέσης ότι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα ο σοσιαλισμός και η κομμουνιστική προοπτική αποτελούν τη μόνη εναλλακτική λύση». Φοβούνται γιατί ξέρουν καλύτερα απ' όλους πως τα ψωμιά του ιμπεριαλισμού είναι μετρημένα, πως η εποχή μας είναι εποχή περάσματος στο σοσιαλισμό κι αυτή την προοπτική θέλουν να απομακρύνουν.