Δρομολόγηση «λύσεων» στα λεγόμενα εθνικά θέματα (Κυπριακό, Αιγαίο, ονομασία ΠΓΔΜ) και ενεργότερη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια: Ιδού η ατζέντα της επίσκεψης του Κ. Καραμανλή στο Λευκό Οίκο, στις 20 του μήνα, και οι «νέες βάσεις» της «στρατηγικής συμμαχίας» της κυβέρνησης της ΝΔ με την κυβέρνηση Μπους.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η δεύτερη, μέσα σε ένα χρόνο, επίσκεψη του Ελληνα πρωθυπουργού στο Λευκό Οίκο είναι καθοριστικής σημασίας, όχι βέβαια για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, που είναι «πολύ καλές», αλλά για το βαθμό «ενσωμάτωσης» της χώρας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή μας.

Μπορεί η επίσκεψη Καραμανλή στο Λευκό Οίκο να είναι σύντομη, περίπου μισή ώρα, και να χαρακτηρίζεται ως «ιδιωτική», αλλά αποκτά μεγαλύτερη, από τη συνηθισμένη, σημασία, εξαιτίας της φάσης που διέρχονται οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή, στην Κεντρική Ασία και Κασπία. Οι Αμερικανοί φαίνεται να επιθυμούν, στις τωρινές συνθήκες, την «αναβάθμιση» του ρόλου της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις κατά των λαών της ευρύτερης Μέσης Ανατολής.

Δεν είναι τυχαίο ότι το Κυπριακό, όπως προκύπτει και από την επίσκεψη της Αμερικανίδας υφυπουργού Εξωτερικών Λ. Κένεντι, βρίσκεται πολύ ψηλά στην ατζέντα των συνομιλιών του Ελληνα πρωθυπουργού στο Λευκό Οίκο. Το ενδιαφέρον της αμερικανικής κυβέρνησης για την άμεση λύση του Κυπριακού στη βάση του «σχεδίου Ανάν» πηγάζει από τη στρατηγική σημασία του νησιού ως «αβύθιστου αεροπλανοφόρου» για τις επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή.

Αυτό που ζητάνε οι ΗΠΑ από την κυβέρνηση Καραμανλή, και φρόντισε να το ξεκαθαρίσει η Αμερικανίδα αξιωματούχος στο πέρασμά της από την Αθήνα, είναι να ασκήσει πιέσεις στον Πρόεδρο Τ. Παπαδόπουλο, ώστε να υποβάλει πρώτος τις προτάσεις του στον ΓΓ του ΟΗΕ για το «σχέδιο Ανάν». «Το θέμα είναι να καταθέσει ο κ. Παπαδόπουλος τις απόψεις του γραπτώς για το σχέδιο Ανάν», δήλωσε με νόημα η Λ. Κένεντι. Με αυτόν τον τρόπο, φαίνεται ότι υπολογίζουν στην ένταση των πιέσεων στον Κύπριο Πρόεδρο να δεχτεί τη λύση του εκτρωματικού «σχεδίου», δηλαδή τη μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε νεοταξικό προτεκτοράτο, πράγμα που είναι και το ζητούμενο.

Η κυβέρνηση Καραμανλή εμφανίζεται πρόθυμη να συνεργαστεί, γεγονός για το οποίο εξέφρασε την ικανοποίησή της η Λ. Κένεντι, λέγοντας ότι «η ελληνική κυβέρνηση διαδραματίζει θετικό ρόλο». Στους επόμενους μήνες, θα φανούν τα αποτελέσματα των δεσμεύσεων του Κ. Καραμανλή στην Ουάσιγκτον για το Κυπριακό.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δείχνει «αυξημένο ενδιαφέρον» για το Αιγαίο, ώστε να αποτελέσει την «ασφαλή» θαλάσσια οδό για την πρόσβαση των αμερικανικών και ΝΑΤΟικών δυνάμεων από τις βάσεις της Ανατολικής Ευρώπης (Πολωνία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία) στο Ιράκ και τη Μέση Ανατολή. Τα νέα αμερικανικά σχέδια, σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, θέλουν τη δημιουργία μιας «θαλάσσιας λεωφόρου», που θα ξεκινά από τη Θεσσαλονίκη, θα διασχίζει το Αιγαίο, θα περνά από τον κόμβο της Σούδας και θα καταλήγει στο Ιράκ, χρησιμοποιώντας (ή όχι) ένα ενδιάμεσο τουρκικό λιμάνι.

Γίνεται, λοιπόν, φανερό ότι οι Αμερικανοί θέλουν το Αιγαίο ΝΑΤΟική θάλασσα για τον πόλεμο που διεξάγουν στη Μέση Ανατολή. Το συμφέρον τους, λοιπόν, υπαγορεύει τη διαιώνιση της αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο από την Αγκυρα και την υπόθαλψη των «γκρίζων ζωνών». Δεν είναι τυχαία η τοποθέτηση της Λ. Κένεντι για το θέμα, η οποία απέδωσε σε ...«διαφορετικές ερμηνείες» μεταξύ των δύο κρατών τις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από τα τουρκικά μαχητικά.

Δε σταματά, όμως, εδώ η «στρατηγική συμμαχία» της ελληνικής κυβέρνησης με τους Αμερικανούς. Φαίνεται ότι σ' αυτά τα πλαίσια έχει αναλάβει να παίξει σημαντικό ρόλο στο «τελικό καθεστώς» (της ανεξαρτητοποίησης) του Κοσσυφοπεδίου. Και με την αξιοποίηση της Ελληνικής Προεδρίας στο ΣΑ του ΟΗΕ τον Ιούλιο, και με την άσκηση πιέσεων στους Σέρβους να αποδεχτούν τη νέα κατάσταση. Ο ζήλος της ελληνικής κυβέρνησης να ανταποκριθεί σ' αυτήν την αποστολή ήταν τέτοιος, ώστε οδήγησε την Κ. Ράις να δηλώσει ενθουσιασμένη ότι «η Ελλάδα είναι ο καλύτερος φίλος των ΗΠΑ στα Βαλκάνια». Στο βαλκανικό πακέτο περιλαμβάνεται και η διευθέτηση της ονομασίας της ΠΓΔΜ, με την ελληνική κυβέρνηση να αποδέχεται την πρόταση Νίμιτς, προσδοκώντας από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να ασκήσει πιέσεις στην κυβέρνηση της ΠΓΔΜ... «Η Ελλάδα έχει δείξει ένα πολύ αξιόπιστο πρόσωπο αυτή τη στιγμή και στα Βαλκάνια και στη Μαύρη Θάλασσα και προσπαθεί και ενώπιον της υπερδύναμης να κεφαλαιοποιήσει αυτό το ρόλο που αποδέχεται και η Ευρώπη». Τα λόγια του υφυπουργού Εξωτερικών Ευρ. Στυλιανίδη δείχνουν καθαρά την πολιτική της κυβέρνησης στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.

Δεν μπορούν, επίσης, να υποτιμηθούν και οι αξιώσεις της Ουάσιγκτον προς την ελληνική κυβέρνηση για επιπλέον συνδρομή στην εκπαίδευση των ταγματασφαλιτών του Ιράκ και αποστολή επιπρόσθετων στρατιωτικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν.

Επίσης θεωρείται βέβαιο ότι στο τραπέζι των συνομιλιών Καραμανλή - Μπους θα βρεθεί και η νέα «αγορά του αιώνα», η προμήθεια δηλαδή των νέων πολεμικών αεροσκαφών. Η κυβέρνηση Καραμανλή καλείται να απαντήσει στο δίλημμα 20-40 αμερικανικά «F-16» ή 30-40 ευρωπαϊκά «Γιουροφάιτερ». Εννοείται ότι η απάντηση έχει σημασία μόνο για τις «στρατηγικές συμμαχίες» και τις ενδοϊμπεριαλιστικές ισορροπίες...