Παρασκευή 17 Ιούνη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 30
ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΩΝ
ΜΑΪΚΛ ΝΤΑΟΥΖ
It's all gone Pete Tong

Να και η τρέλα της εβδομάδας! Καθώς παρακολουθείς την ταινία, τη μια σου 'ρχεται να φωνάξεις και την άλλη να την πάρεις στα σοβαρά! Τέτοια αντίφαση πρώτη φορά είδα σε ταινία. Μια αντίφαση, που δεν είναι μόνο θεματολογική, αλλά και αφηγηματική. Τη μια στιγμή νιώθεις, ότι παρακολουθείς ένα καλοστημένο ντοκιμαντέρ και την άλλη μια κακοφτιαγμένη ταινία φιξιόν. Και αρκετές φορές μια ταινία της υπηρεσίας τουρισμού της Ιμπιζα! Τρέλα, σας λέω!

Η περίπτωση του Μπετόβεν που, παρότι κουφός, συνέθετε μουσική, έδωσε, φαίνεται, την ιδέα στους δημιουργούς της ταινίας, να ασχοληθούν με τη φανταστική ιστορία ενός disc jockey, ο οποίος κουφαίνεται! Κουφαίνεται, αλλά δεν παραδίδεται. Αναπτύσσοντας τις άλλες αισθήσεις του, και κυρίως την αίσθηση της αφής, εξακολουθεί να δημιουργεί από τους «παλμούς» της μουσικής, τους οποίους «συλλαμβάνει» με την αφή και την όραση. Παράλληλα, βέβαια, με το κυρίως θέμα, που είναι η κώφωση του dj, παρακολουθούμε την ηρωίνη να πετάγεται με το φτυάρι και να ρουφιέται με την κάνουλα. Παρακολουθούμε παρτούζες, μεθύσια, εμετούς, όλη τη «γλυκιά» ζωή των ανθρώπων της άλογης διασκέδασης. Παρακολουθούμε, επίσης, για να είμαστε δίκαιοι, και την επιστροφή του κεντρικού ήρωα στα «υγιή κοινωνικά άτομα», καθώς ο σακατεμένος dj γνωρίζει τον έρωτα και στη συνέχεια την ηρεμία που αυτός φέρνει!

Φαίνεται, πως όλη αυτή η ιστορία στήθηκε, για να ακουστούν μερικά μουσικά συγκροτήματα. Συγκροτήματα, που έχουνε πέραση στη νεολαία, η οποία ξοδεύει το χρόνο της και ξοδεύεται στα χορευτικά κλαμπ και τις disco. Γι' αυτό οι δημιουργοί έκαναν ό,τι μπορούσαν να κολακέψουν τους μελλοντικούς νεαρούς θεατές. Δεν τους χάλασαν κανένα χατίρι. Ο μπαξές έχει τα πάντα. Αστειάκια, γκομενοδουλιές, λίγο γυμνό, λίγες βρισιές, ναρκωτικά, «χαλάρωση», οχαδερφισμό! Και ήχο! Ο ήχος στην ταινία δίνει τα ρέστα του. Και αυτός είναι το ατού της!

Οπως και να 'χει, εμένα, πάντως, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η «αγελοποίηση» της συγκεκριμένης διασκέδασης. Μιας διασκέδασης, που φτάνει κοντά στον παροξυσμό. Από τον οποίο παροξυσμό πρέπει να αναζητηθούν κοινωνιολογικές εξηγήσεις. Δεν έχουμε να κάνουμε με «μαζική» διασκέδαση. Εχουμε να κάνουμε με μαζική θεραπεία!

Παίζουν: Πολ Κέι, Μπεατρίθ Μπατάρντα, Κέιτ Μακγκάουαν, Μάικ Γουίλμοτ.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ