Του Γιάννη Ιωάννου από το ΕΘΝΟΣ

Αντίθετα, η ευκολία με την οποία ακόμα η άρχουσα τάξη κατορθώνει να διαμορφώνει συμμαχίες υπέρ των δικών της συμφερόντων, στρέφοντας τμήματα εργαζομένων ενάντια σε άλλους εργαζόμενους, είναι δηλωτική της ζημιάς που ήδη έχουν κάνει εκείνες ακριβώς οι δυνάμεις, οι οποίες στο όνομα της «προόδου» καλλιέργησαν στη λαϊκή συνείδηση την αντίληψη πως ό,τι συμφέρει τα αφεντικά είναι συμφέρον και για τους εργάτες!

Η προβολή εννοιών όπως «ανάπτυξη» και «ανταγωνιστικότητα» ως θετικές για τους εργαζόμενους, είναι ένα από τα στοιχεία της ζημιάς. Η υποστήριξη της θεωρίας των «ρετιρέ» είναι ένα ακόμα. Το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», επίσης. Οταν λες στον συνταξιούχο ότι φταίει ο απεργός τραπεζοϋπάλληλος που δεν παίρνει τη σύνταξή του, σπέρνεις διχόνοια. Που βρίσκει όμως έδαφος να καρπίσει στην ήδη διαμορφωμένη αντίληψη περί «ρετιρέ».

Οταν μιλάς για τη διαπάλη των δυνάμεων της «κοινωνικής Ευρώπης» με τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού και κρύβεις το γεγονός ότι μαζί σοσιαλδημοκράτες και νεοφιλελεύθεροι εγκρίνουν από Σύνοδο σε Σύνοδο τη μία μετά την άλλη τις εντολές για καθήλωση μισθών, για δουλιά ήλιο με ήλιο και ως το θάνατο, για μετατροπή του εκπαιδευτικού συστήματος σε προθάλαμο παραγωγής απασχολήσιμων που θα κατέχουν όχι γνώση αλλά δεξιότητες, έχεις ήδη στρώσει το χαλί για την επέλαση που δεν άρχισε ακόμα.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, όπου ο εργάτης επί της ουσίας καλείται - όχι να διεκδικήσει όλο το προϊόν που παράγει και την εξουσία που είναι αναγκαία για να έχει αυτός τον έλεγχο - αλλά, να υπερασπίσει τα συμφέροντα της μιας ή της άλλης κάστας των αστών, είναι φυσικό συνακόλουθο, αν όχι προϋπόθεση, ο αντικομμουνισμός να έχει ειδικό ρόλο να παίξει. Με μοιρασμένους ρόλους, αλλά ενιαίο στόχο: Να πειστούν οι εργάτες πως δεν είναι ικανοί να ζήσουν χωρίς αφεντικά, να πειστούν πως έχουν ανάγκη τη διαμεσολάβηση κάτι «αριστερών», που σαν τις σουπιές είναι ικανοί να μιλούν για τη «δημοκρατία των από κάτω» κι όταν έρχεται η ώρα - όπως χτες στην ΑΔΕΔΥ - να ψηφίζουν «από πάνω» «όχι» σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση!

Διά ταύτα: ΠΑΜΕ μ' όλες μας τις δυνάμεις!