Στην εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική εδράζεται η πλήρης ασυδοσία του τραπεζικού κεφαλαίου, το οποίο με ακόμα μεγαλύτερη ένταση συνεχίζει στη ρότα της καταλήστευσης των λαϊκών εισοδημάτων. Στην ημερήσια διάταξη είναι οι καταγγελίες και οι δικαστικές διενέξεις με τις τράπεζες, γεγονός που εκμεταλλεύονται διάφορα λεγόμενα «μη κερδοσκοπικά ιδρύματα», παριστάνοντας (με το αζημίωτο) τους... Ρομπέν των Δασών και τους διαπρύσιους κήρυκες των συμφερόντων των θυμάτων της τραπεζικής ασυδοσίας. Είναι φανερό - και η συσσωρευμένη πείρα πολλών χρόνων αποδείχνει - το γεγονός ότι η πολιτική των τραπεζών, δεν αλλάζει ούτε με δικαστικές προσφυγές και αποφάσεις (όσο χρήσιμες και αν είναι σε ορισμένες περιπτώσεις) ούτε - πολύ περισσότερο με... προσφυγές στην ΕΕ η οποία άλλωστε έχει αποδεχτεί ο κατ' εξοχήν προστάτης των τραπεζών. Αυτή η πολιτική μπορεί να ανατραπεί μόνο με την ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων, στην προοπτική της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας.