Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της Βρετανίας, των άλλων κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης άδραξαν την αφορμή (από το τρομοκρατικό χτύπημα στο Λονδίνο), για να προωθήσουν τη νέα γενιά «αντιτρομοκρατικών» μέτρων. Η σπουδή, με την οποία κινήθηκαν αμέσως μετά το χτύπημα, δείχνει ότι είχαν μελετήσει από καιρό αυτά τα μέτρα και περίμεναν την «κατάλληλη στιγμή» για να τα φανερώσουν.

Και αν κρίνει κανείς από τις δηλώσεις και τις προτάσεις που έγιναν (ορισμένες από αυτές συζητούνται σήμερα στο Συμβούλιο των υπουργών Εσωτερικών, Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης της ΕΕ), εύκολα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα πρώτα θύματα της νέας «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας θα είναι τα υπολείμματα των δημοκρατικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων, που άφησαν οι προηγούμενοι «τρομονόμοι» και οι «τρομοσυμφωνίες».

Και, ασφαλώς, οι ιθύνοντες αυτής της «σταυροφορίας» δεν πρόκειται να σταματήσουν να κρύβουν τις ιμπεριαλιστικές τους επεμβάσεις πίσω από το «φερετζέ» της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας», έτσι όπως οι ίδιοι την ορίζουν. Από την άποψη αυτή, το χτύπημα στο Λονδίνο ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στη «Μαύρη Βίβλο» της «Νέας Τάξης».

Ετσι, όπως και την 11η Σεπτέμβρη του 2001, η τρομοκρατία με τη μορφή τυφλής βίας (ακόμη και ως έκφραση απελπισίας και εκδήλωση κατά της κατάφωρης αδικίας) όχι μόνο δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λαών, αλλά, αντίθετα, τα αντιστρατεύεται. Γίνεται ο κρίκος που συντηρεί το φαύλο κύκλο της κρατικής τρομοκρατίας, γίνεται πηγή από την οποία αρδεύονται οι θεωρίες περί «πολέμου των πολιτισμών».

Τα αθώα θύματα του Λονδίνου, τα προσμετρούμε με τα θύματα από την επιδρομή και την κατοχή στο Ιράκ, τα θύματα από την επιδρομή στο Αφγανιστάν, τα θύματα από την επιδρομή στη Γιουγκοσλαβία, τα θύματα της 11ης Σεπτέμβρη 2001, τα θύματα από τους φανερούς και τους ακήρυχτους πολέμους της πείνας, της έλλειψης νερού, της φτώχειας, της εξαθλίωσης. Στα θύματα των επιδιώξεων ενός συστήματος, του καπιταλιστικού, που σαπίζει και γι' αυτό γίνεται ολοένα και πιο βίαιο και επικίνδυνο. Ενός συστήματος, που δε διστάζει πλέον να «θυσιάσει» εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές (ακόμη και μέσα στην «καρδιά» του), για να πετύχει την επιβίωση και την αναπαραγωγή του.

Η αναμέτρηση με αυτό το σύστημα, με όσους αγώνες θα χρειαστούν για την ανατροπή του, φέρνει στο φως τον καινούριο κόσμο, της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της αδελφοσύνης των λαών, του σοσιαλισμού.