«Το ΠΑΣΟΚ φάνηκε ότι δεν είχε αντιπρόταση στις μεταρρυθμίσεις αυτές διότι είναι μεταρρυθμίσεις που και το ίδιο θα ήθελε να κάνει. Αλλωστε το είχε και πει και ο πρώην υπουργός κ. Χριστοδουλάκης αυτό...».

Τα προφανή και αυτονόητα διαπίστωνε ο Γ. Αλογοσκούφης την επομένη της συζήτησης στη Βουλή για το ασφαλιστικό των τραπεζών. Αυτό που παρέλειψε ο γαλάζιος υπουργός Οικονομίας είναι ότι το ΠΑΣΟΚ ούτε ήθελε ούτε μπορούσε να έχει κάποια «αντιπρόταση» στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Απλούστατα, γιατί οι διαρθρωτικές αλλαγές, οι μεταρρυθμίσεις, οι τομές ή όπως αλλιώς ονοματίζουν εύηχα τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις είναι η δική του πολιτική, η μόνη πολιτική που γνωρίζει και υπηρετεί.

Αν κάτι δείχνει καθαρότερα όσο ποτέ το νέο κύμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων είναι το πόσο βαθιά εχθρικό απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα είναι το αρραγές μπλοκ κυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Το γεγονός ότι η αντιλαϊκή καταιγίδα πλήττει την καρδιά των εργατικών δικαιωμάτων (ό,τι έχει απομείνει), όπως το 8ωρο, τις συλλογικές συμβάσεις, τον κατώτερο μισθό, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, τη Δημόσια Παιδεία και Υγεία, αντικειμενικά διευκολύνει την εργατική τάξη να διακρίνει πεντακάθαρα πια τους εχθρούς και τους φίλους της, ποιοι εργάζονται νυχθημερόν για να επιβάλουν τον εργασιακό «Μεσαίωνα» και ποιοι καλούν στα χαρακώματα της ταξικής συσπείρωσης και αντεπίθεσης.

Το σύνολο των στελεχών της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ δεν κουράζονται καθημερινά να υπερασπίζονται την αναγκαιότητα και το μονόδρομο των διαρθρωτικών αλλαγών. Ταυτόχρονα, να πλειοδοτούν σε «ασκήσεις θάρρους», δηλώνοντας ότι δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος, θέλοντας να πείσουν τα αφεντικά ότι είναι αδίστακτοι στο σφαγιασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Οι φιλολαϊκές μάσκες της κυβέρνησης Καραμανλή έχουν προ πολλού καταρρεύσει, αφήνοντας να προβάλει καθαρά το αποκρουστικό πρόσωπο της βάρβαρης πολιτικής της. Ούτε ένα(!) δήθεν φιλολαϊκό μέτρο, έστω για να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου δεν έχει να δείξει, προς δόξαν των πρωθυπουργικών «δεσμεύσεων» ότι «δε θα μετακυλίσει τα βάρη στους οικονομικά ασθενέστερους». Αντίθετα, στους 16 μήνες διακυβέρνησης έχει ήδη πλούσιο έργο στην παραχώρηση νέων προνομίων στην πλουτοκρατία και ξηλώματος των εργασιακών δικαιωμάτων. Η δήθεν «λαϊκή Δεξιά» έχει εξαφανιστεί και οι φανφαρόνικοι εκπρόσωποί της (π.χ. Π. Παναγιωτόπουλος) έχουν μπει στην πρώτη γραμμή της αντιλαϊκής επίθεσης. Ακόμα και ο Κ. Μητσοτάκης, όπως και η ασυγκράτητη κόρη του Ντ. Μπακογιάννη δε βρίσκουν πλέον αιτίες και αφορμές να κριτικάρουν την κυβέρνηση. «Είναι αλήθεια πως η κυβέρνηση Καραμανλή γύρισε στη δική μου πολιτική. Αισθάνομαι ευτυχέστατος για όλες τις αποφάσεις που παίρνει σήμερα», διαπίστωσε πρόσφατα με καμάρι ο επίτιμος.

Το ΠΑΣΟΚ είναι ο αναντικατάστατος σύμμαχος της κυβέρνησης. Δεν υπερθεματίζει μόνο υπέρ των αναγκαίων τομών και μεταρρυθμίσεων, αλλά κατηγορεί την κυβέρνηση για ατολμία και αργούς ρυθμούς! Η μόνη διαφοροποίηση είναι ότι διεκδικεί για τον εαυτό της να επιβάλει τα αντιλαϊκά μέτρα με μεγαλύτερη κοινωνική συναίνεση, παραβλέποντας ότι η ΠΑΣΚΕ στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ είναι αυτή που προσφέρει καθημερινά άφθονη συναίνεση στην κατεδάφιση των λαϊκών κατακτήσεων. Μέχρι και γκάλοπ που «δείχνουν» ότι οι εργαζόμενοι επιθυμούν την... ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων πραγματοποίησε πρόσφατα προς μεγάλη ικανοποίηση της κυβέρνησης.

Πρώτος και καλύτερος όμως ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου, όταν δε «χάνεται» σε πολυήμερα συμπόσια στην Κρήτη, πρωτοστατεί στην υποστήριξη των αντεργατικών μέτρων.

«Τομές με συγκρούσεις δε θα γίνουν. Δε θα γίνουν σωστά»(!), αποφάνθηκε σε πρόσφατη ομιλία του σε εκδήλωση Συλλόγων Αποφοίτων Ξένων Πανεπιστημίων. Ποιες τομές λοιπόν θέλει ο ίδιος; «Τομές που επιδιώκουν μια ευρύτερη συναίνεση, οι οποίες όχι μόνο θα γίνουν, αλλά θα έχουν και το δυναμισμό και τη δυναμική του κάθε πολίτη, ο οποίος θα αισθανθεί συνυπεύθυνος στην εφαρμογή αυτών των αλλαγών»(!). Είναι μάλιστα έτοιμος να υποδείξει τρόπους για να γίνει πράξη αυτή η συναίνεση, επικαλούμενος παραδείγματα άλλων κρατών. Στην Ιρλανδία, για παράδειγμα, είπε «υπήρξε μια εκστρατεία σε συνεργασία εργαζομένων και κράτους, για τις ξένες επενδύσεις και ενημέρωσαν, συζήτησαν, έπεισαν, διαπαιδαγώγησαν, αν θέλετε, την κοινή τους γνώμη, τους πολίτες, ώστε να γίνει, πια, δεύτερη φύση τους η ανάγκη να βοηθήσουν την ξένη επένδυση στην Ιρλανδία». Σαφέστερος δεν μπορούσε να γίνει...

Τι προσάπτει, λοιπόν, στην κυβέρνηση της ΝΔ; «Μια παντελή έλλειψη σοβαρότητας, υπευθυνότητας και σχεδίου, για σοβαρές τομές που χρειάζεται η χώρα»...

Η συνεισφορά της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ δεν εξαντλείται όμως στη διαμόρφωση του γενικού κλίματος υπέρ των διαρθρωτικών αλλαγών, αλλά στηρίζει κάθε μία ξεχωριστά. Χαρακτηριστικές είναι οι αποφάσεις που πήρε πρόσφατα (7 Ιούλη) το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό και το εργασιακό. «Το ΠΑΣΟΚ προτείνει την πλήρη και ολοκληρωμένη εφαρμογή των νόμων 3029/2002 και 3232/2003» ήταν το διά ταύτα της θέσης της για το ασφαλιστικό. Μα αυτό ακριβώς κάνει και η κυβέρνηση της ΝΔ... Για την κατάργηση του 8ωρου ο Γ. Παπανδρέου έχει κυριολεκτικά καταπιεί τη γλώσσα του και στην απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου αναφέρεται απλά ότι «το ΠΑΣΟΚ προτείνει να ενθαρρυνθεί ο διάλογος μεταξύ των κοινωνικών εταίρων»... Πιο γερές πλάτες δεν μπορούσε να βάλει...

Το ΚΚΕ έχει έγκαιρα δείξει το δρόμο: «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την εγκατάλειψη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Την αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων με την ενίσχυση του ΚΚΕ, και στο συνδικαλιστικό επίπεδο σε βάρος της λογικής του "ευρωμονόδρομου" και όσων κομμάτων τον υποστηρίζουν». Τη συγκρότηση της μεγάλης λαϊκής κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας που θα ανατρέψει τη σημερινή πολιτική, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.