Οι αγώνες της εργατικής τάξης θα ανατρέψουν τις αντεργατικές ρυθμίσεις, που προωθούνται στη Βουλή, διαμήνυσε χτες - μέσω του εισηγητή του Τάκη Τσιόγκα - το ΚΚΕ στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, όπου ξεκίνησε η συζήτηση για το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας που αναφέρεται στη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας». Από την πλευρά των κυβερνητικών βουλευτών, η κατάργηση του 8ωρου επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί ως «μέτρο κατά της ανεργίας», ενώ, παρά τις «φιλεργατικές» εκφράσεις των βουλευτών του, το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να κρύψει την πολιτική συμφωνία του στην κυβερνητική λογική.

«Να το αποσύρετε το νομοσχέδιο. Ανοίγετε πόλεμο στην εργατική τάξη. Πάρτε το πίσω», απαίτησε, ξεκινώντας την παρέμβαση του ο βουλευτής του ΚΚΕ, προσθέτοντας ότι «θα την πληρώσετε ως κόμμα, ως κυβέρνηση πολύ ακριβά, πολιτικά, όπως την πλήρωσε το ΠΑΣΟΚ». Ο Τάκης Τσιόγκας τόνισε πως «ακόμη και αν τον ψηφίσετε, εμείς λέμε ότι αυτός ο νόμος δεν πρόκειται να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση της Εργατικής Τάξης», τονίζοντας ότι οι εργαζόμενοι θα αντιδράσουν, ενώ «το ΠΑΜΕ θα πρωτοστατεί στην ανάπτυξη των αγώνων».

«Καταργεί το 8ωρο. Αυτή είναι η ουσία», σημείωσε ο βουλευτής του ΚΚΕ, αναφερόμενος στο νομοθέτημα, προσθέτοντας ότι «είναι συνέχεια προηγούμενων νόμων». Κάνοντας αναφορά στις πολιτικές που ακολούθησαν διαδοχικά ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, σημείωσε ότι «και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, μέσω των υπερωριών, αυξήσατε τον ημερήσιο χρόνο εργασίας, άρα αυξάνετε την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο». Πιο ειδικά επισήμανε ότι «όλοι οι προηγούμενοι νόμοι συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον». Αναφερόμενος στη ΝΔ ο Τ. Τσιόγκας είπε ότι «εσείς πρώτοι φέρατε τη μερική απασχόληση στην Ελλάδα», ενώ «το ΠΑΣΟΚ παρότι έλεγε ότι θα τον καταργήσει τον νόμο 1892 δεν τον κατάργησε. Τον εφάρμοσε και έφερε άλλους δύο νόμους ακόμη χειρότερους, τον 2639 και τον 2874», λέγοντας ότι στον τελευταίο «έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή της και η ΓΣΕΕ»! Ο βουλευτής του ΚΚΕ θύμισε «τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης που υποχρέωναν τους εργάτες να δουλεύουν κάτω και από τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας», τους νόμους που «νομιμοποίησαν για πρώτη φορά τα ιδιωτικά γραφεία εργασίας, τους δουλέμπορους», καθώς και τον «ειδικό λογαριασμό απασχόλησης και κατάρτισης», όπου και σήμερα «μαζεύουν τα λεφτά από τους εργάτες για να τα ξαναπαίρνουν οι εργοδότες και τα ξεκοκαλίζουν με διάφορα προγράμματα». Συνολικά επισήμανε ότι αυτό το νομοθετικό πλαίσιο των χτεσινών και σημερινών νόμων «είναι υλοποίηση των εντολών της ΕΕ, της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της Συνθήκης της Λισαβόνας».

Ο Τάκης Τσιόγκας τόνισε στη συνέχεια ότι «το νομοσχέδιο δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός», «συμπληρώνει ένα παζλ αντιλαϊκών ρυθμίσεων», αφού «συνοδεύεται με νομοσχέδιο όπως το φορολογικό και το ωράριο». Σχολιάζοντας τα κυβερνητικά επιχειρήματα δήλωσε πως «η πρόβλεψη της συλλογικής ρύθμισης και της σύμφωνης γνώμης του σωματείου δε διασφαλίζει τους εργαζόμενους, αφού το πάνω χέρι το έχει ο κυβερνητικός και ο εργοδοτικός συνδικαλισμός». Ενδεικτικά ανέφερε το παράδειγμα του ΟΤΕ, όπου «η πλειοψηφία της ΟΜΕ - ΟΤΕ υπέγραψε να δέσει χειροπόδαρα τις επόμενες γενιές των εργατών που θα πιάσουν δουλιά στον ΟΤΕ». Παράλληλα, ο βουλευτής του ΚΚΕ επισήμανε πως δεν μπορεί να γίνεται λόγος για σύμφωνη γνώμη των εργαζόμενων στα «εργασιακά γκέτο όπου απολύονται εργάτες καθημερινά, όπου γυναίκες δεν τολμούν να μοιράσουν προσκλητήρια γάμου ή να πουν ότι μένουν έγκυες γιατί απολύονται» ή σε επιχειρήσεις όπου «μόλις ο εργαζόμενος αρνηθεί να δουλέψει τσάμπα υπερωρίες τον διώχνουνε».

Ως μέτρο ...αντιμετώπισης της ανεργίας αλλά και «ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας» παρουσίασε το νομοθέτημά του ο υπουργός Εργασίας Π. Παναγιωτόπουλος, υποστηρίζοντας ότι «η ανεργία σημειώνει μια εθνική κάμψη και παγιώνεται γύρω στο 10%». Πρόσθεσε ότι «δεν έχουμε το δικαίωμα να αφήσουμε την ελληνική κοινωνία στο τέλμα της ανεργίας που κληρονομήσαμε». Ο Π. Παναγιωτόπουλος υποστήριξε επίσης ότι με το νομοσχέδιο αντιμετωπίζεται η εκροή θέσεων εργασίας προς το εξωτερικό, ενώ «ενισχύονται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις». Οσον αφορά στην επιχειρούμενη κατάργηση του 8ωρου μέσω της περίφημης διευθέτησης του χρόνου εργασίας, ο υπουργός Εργασίας σημείωσε ότι «η διευθέτηση του χρόνου εργασίας πρέπει να βασίζεται στην κοινωνία εργοδοτών και εργαζομένων» και ότι «επιδιώκει ο νόμος να έρθουν σε συμφωνία». Παράλληλα, δήλωσε ότι η κυβέρνηση «δεν αλλάζει το καθεστώς των απολύσεων» και «δεν καταργεί συλλογικές συμβάσεις εργασίας και κατώτατα ημερομίσθια», μιλώντας για «καλλιέργεια φόβου για την εξυπηρέτηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων». Για το θέμα των υπερωριών, ο υπουργός Εργασίας σημείωσε ότι «επαναφέρουμε με μικρή βελτίωση το καθεστώς που ίσχυε στην Ελλάδα με επιτυχία από το 1975», σημειώνοντας ότι πρόκειται για το καθεστώς «το οποίο άφησε ανέπαφο και εφήρμοσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κώστας Σημίτης το 2000 οπότε έγινε τροποποίηση με τον νόμο Γιαννίτση».

Οι ...φιλεργατικές κορόνες ήρθαν σε πλήρη αντίθεση με την αντεργατική ουσία της τοποθέτησης του εισηγητή του ΠΑΣΟΚ Ε. Παπαχρήστου. Ο εισηγητής της αξιωματικής αντιπολίτευσης δήλωσε προς την κυβέρνηση ότι «καταργείτε τη μέση εβδομαδιαία απασχόληση των 38 ωρών», «επιτρέπετε και την υπερεργασία κατά τη διάρκεια της μειωμένης απασχόλησης» και «αποκαλύπτετε το ταξικό σας πρόσωπο». Μάλιστα, εγκάλεσε την κυβέρνηση γιατί, όπως είπε, «καταψηφίζατε το άρθρο του νόμου Γιαννίτση γιατί δεν είχε συμφωνηθεί με τους κοινωνικούς εταίρους». Εστιάζοντας όμως στην ουσία της πολιτικής τοποθέτησης του ΠΑΣΟΚ ο Ε. Παπαχρήστου είπε ότι «οποιαδήποτε εργασιακή διευθέτηση πρέπει να γίνεται με αντισταθμιστικά οφέλη και κοινωνικές εγγυήσεις», δηλώνοντας ότι με αυτό το νομοσχέδιο «δεν υπάρχει αυτοματισμός όπου τα κέρδη μετατρέπονται σε επενδύσεις»!

Την αγωνία του κόμματός του για την «ανταγωνιστικότητα» και την υγιή επιχειρηματικότητα εξέφρασε ο εισηγητής του ΣΥΝ, Γ. Δραγασάκης, αναρωτώμενος «ποιον τύπο επιχειρηματικότητας θέλει η κυβέρνηση να ενισχύσει;», επίσης το «τι ποσοστό των κερδών διατίθεται από τη μέση επιχείρηση για τη χρηματοδότηση έρευνας;» καθώς και «τι ποσοστό διαθέτουν οι επιχειρήσεις για την κατάρτιση των εργαζομένων;». Οπως είπε, το νομοθέτημα «δεν αποτελεί απάντηση στο πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας». Χαρακτήρισε επίσης το νόμο «κοινωνικά άδικο», μιλώντας για «ευρύτερες επιπτώσεις και για «εισοδηματικές απώλειες των εργαζομένων».