Ο βίος και η πολιτεία των εργοδοτικών και κυβερνητικών συνδικαλιστών στο νομό Ηλείας έχει πλούσιο και βεβαρημένο παρελθόν, κυρίως σε ό,τι αφορά προσπάθειες νοθείας και κατ' επέκταση αλλοίωσης της βούλησης των εργαζομένων κατά τη διάρκεια αρχαιρεσιών, αλλά και υπονόμευσης της οργάνωσης ταξικών αγώνων. Είναι χαρακτηριστική η επιχείρηση νοθείας που έστησαν εργοδοτικοί και κυβερνητικοί συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, κατά τη διάρκεια της εκλογικής διαδικασίας για την ανάδειξη νέου ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Πύργου (ΕΚΠ), την Κυριακή 10 Απρίλη του 2005, προκειμένου να διατηρήσουν την αυτοδυναμία τους και η οποία αποκαλύφθηκε από στελέχη της Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης (ΔΑΣ).

Συγκεκριμένα, στελέχη της ΔΑΣ αντιλήφθηκαν ότι ορισμένοι «αντιπρόσωποι», τέσσερις τον αριθμό, αντί να ψηφίζουν με το βιβλιάριο ασθενείας - πέρα από την αστυνομική ταυτότητα - ψήφιζαν με κάρτα εισόδου της γενικής συνέλευσης του συνεδρίου (30 Μάρτη) που είχαν προμηθευτεί από στελέχη της ΠΑΣΚΕ. Οι νόθοι αντιπρόσωποι δε διέθεταν βιβλιάριο ασθενείας και φυσικά η εργασιακή ιδιότητα που δήλωναν ήταν ψεύτικη. Μάλιστα, η μία εξ αυτών - παρουσιάστηκε ως ξενοδοχοϋπάλληλος, όπως και άλλοι δύο - ομολόγησε πως έχει να δουλέψει σε ξενοδοχείο από το 1998 και πως τώρα «δουλεύω στα χωράφια κι έχω άλλη ασφάλεια».

Η εκλογική διαδικασία - παρωδία διακόπηκε, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις τόσο της Εφορευτικής Επιτροπής όσο και της δικαστικής αντιπροσώπου (!) κ. Ζαφειροπούλου, η οποία μάλιστα απείλησε ότι θα φέρει και την αστυνομία, προκειμένου να συνεχιστεί η καθ' όλα νόθα εκλογική διαδικασία. Το αποτέλεσμα ήταν, με την ανοχή της κ. Ζαφειροπούλου, να καταστραφούν όλοι οι φάκελοι - στοιχεία της κάλπης και μετά από τέσσερις μέρες να επαναληφθούν οι εκλογές.

Αυτή τη φορά, τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ, πάλι με την ανοχή της δικαστικής αντιπροσώπου, παρουσίασαν άλλη κατάσταση αντιπροσώπων από αυτή που εγκρίθηκε στη γενική συνέλευση, χωρίς σφραγίδες και υπογραφές, στην οποία υπήρχαν έντεκα αντιπρόσωποι - «μαϊμού» που πήραν μέρος στις εκλογές. Επιπρόσθετα, διαπιστώθηκε πως αντικανονικά και παράνομα οι αντιπρόσωποι που ανήκαν στο σωματείο ξενοδοχοϋπαλλήλων ψήφιζαν και για αντιπρόσωπο στη ΓΣΕΕ τη στιγμή που είχαν ψηφίσει για αντιπρόσωπο το 2004, μέσω της Ομοσπονδίας τους, σε μια προσπάθεια να αλλοιώσουν τους συσχετισμούς στη ΓΣΕΕ υπέρ της ΠΑΣΚΕ.

Πρέπει να σημειώσουμε, επίσης, πως δεν ήταν καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι από τους έντεκα αντιπροσώπους - «μαϊμού» (είχαν αντικατασταθεί τα ονόματά τους με άλλα), οι εννιά είχαν «εκλεγεί» από το σωματείο των ξενοδοχοϋπαλλήλων, στο οποίο πρόεδρος είναι ο Νίκος Ορφανός (ΠΑΣΚΕ), που τυγχάνει να είναι και πρόεδρος του ΕΚΠ, κι είχε βέβαια την κύρια ευθύνη για τη διενέργεια των εκλογών τόσο στο ΕΚΠ όσο και στο σωματείο των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Μάλιστα, ο εν λόγω συνδικαλιστής, πιστός στις δεσμεύσεις του έναντι των μεγαλοξενοδόχων της περιοχής, κατά τη διάρκεια περιοδείας κλιμακίου του ΠΑΜΕ, με επικεφαλής τον Θύμιο Μελισσαράτο, για την επέτειο της Πρωτομαγιάς στο ξενοδοχείο «GRECOTEL» (πρώην ΞΕΝΙΑ), ιδιοκτησίας Δασκαλαντωνάκη, απαιτούσε με συνεχείς προτροπές προς τον προσωπάρχη (!) με τον οποίο βρισκόταν σε ανοιχτή τηλεφωνική επικοινωνία, να μην επιτρέψει την είσοδο του κλιμακίου του ΠΑΜΕ στο ξενοδοχείο.

Στο ίδιο μήκος κύματος ακολουθεί και το Εργατικό Κέντρο Αμαλιάδας, το οποίο σε μια προσπάθεια να έχει κατακερματισμένο σε πολλά σωματεία κάθε κλάδο δουλιάς, προκειμένου να τα ελέγχει πιο αποτελεσματικά, σέρνει με αγωγή στα δικαστήρια το ταξικό Συνδικάτο Οικοδόμων Ηλείας, ζητώντας την ακύρωση των εκλογών που διενήργησε το Μάη του 2004, επειδή τα σωματεία και τα στελέχη του κλάδου, υλοποίησαν τις αποφάσεις της Ομοσπονδίας, αλλά και του ίδιου του Συνδικάτου για ένα ενιαίο ταξικό Συνδικάτο με παραρτήματα στις κατά τόπους περιοχές του νομού.

Γίνεται φανερό, ότι, όπου δεν είναι δυνατή η απόκτηση της πλειοψηφίας, έστω και με διαδικασίες νοθείας, επιστρατεύονται ποινικές διώξεις, ώστε να λυθούν οι όποιες συνδικαλιστικές διαφορές. Είναι χαρακτηριστικό πως πριν γίνει η ενοποίηση των διάσπαρτων σωματείων των οικοδόμων στην Ηλεία, υπήρχαν δέκα σωματεία - σφραγίδες, ώστε και ενιαία δράση να είναι αδύνατο να υπάρχει και να μπορεί ο κάθε εργατοπατέρας να έχει το «μαγαζάκι» του και να εξασφαλίζει στη συνέχεια τη διόλου ευκαταφρόνητη σύνταξη του εργατοπατέρα.