Την παρουσία και απασχόληση τουλάχιστον 2.500 γιατρών εργασίας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα σε όλη την Ελλάδα προβλέπει η υφιστάμενη νομοθεσία. Αλλά σήμερα οι ειδικευμένοι γιατροί Εργασίας δεν ξεπερνούν τους 100, ενώ ο βαθμός και ο ρυθμός εκπαίδευσής τους είναι 20 ανά πενταετία. Τις επισημάνσεις αυτές έκανε στο «Ρ» ο Χρήστος Χατζής, γιατρός εργασίας και διδάκτορας της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στο όνομα της έλλειψης επαρκούς αριθμού γιατρών Εργασίας, δίνεται η δυνατότητα σε γιατρούς οποιασδήποτε άλλης ειδικότητας, ακόμα και ανειδίκευτους, να εκτελούν χρέη γιατρού Εργασίας. Ετσι, διαιωνίζεται ο προσχηματικός χαρακτήρας του θεσμού.

Η άλλη «λύση» που επιλέγεται είναι οι Εξωτερικές Υπηρεσίες Προστασίας και Πρόληψης (ΕΞΥΠΠ). Ιδιωτικές εταιρίες που παρέχουν υπηρεσίες γιατρού Εργασίας και τεχνικού Ασφάλειας στις επιχειρήσεις. Αυτές οι εταιρίες υποχρεούνται από το νόμο να έχουν επιστημονικό υπεύθυνο ειδικευμένο γιατρό Εργασίας είτε κάποιο γιατρό άλλης ειδικότητας, αν δεν υπάρχει στη συγκεκριμένη περιοχή γιατρός Εργασίας. Ετσι, με έναν επιστημονικό υπεύθυνο μπορούν να αναλαμβάνουν την προσφορά υπηρεσιών γιατρού Εργασίας ακόμα και σε περισσότερες από 300 επιχειρήσεις!

Βάσει του νόμου 1568/1995 στους μεγάλους χώρους εργασίας πρέπει να υπάρχει παρουσία του γιατρού Εργασίας για τον έλεγχο των συνθηκών εργασίας, ώστε αυτές να μην επιβαρύνουν την υγεία των εργαζομένων, αλλά και για τον προληπτικό και περιοδικό έλεγχο της υγείας τους.

Ο Χρ. Χατζής υπογραμμίζει: «Πρέπει να υπάρξει εντελώς διαφορετικός προσανατολισμός στην ιατρική εκπαίδευση με προτεραιότητα στους τομείς της ιατρικής που έχουν σχέση με τις λαϊκές ανάγκες και τις ανάγκες των εργαζομένων. Και τέτοιες είναι και οι ανάγκες σε ειδικευμένους γιατρούς εργασίας. Ο θεσμός του γιατρού εργασίας δεν μπορεί να είναι αποσυνδεμένος από την αντίληψη για την ανάγκη ενός ενιαίου και δωρεάν αποκλειστικά δημόσιου συστήματος υγείας, όπου δε χωράνε περιθώρια λογικών κέρδους. Για να είναι όλα αυτά αποτελεσματικά συνδέονται με την ανάγκη αλλαγής του σημερινού αρνητικού συσχετισμού δύναμης ανάμεσα στις δυνάμεις του κεφαλαίου και στις δυνάμεις της εργασίας, που θα εξασφαλίσει την προστασία της υγείας των εργαζομένων».