Παίρνοντας το λόγο κατά τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σημείωσε τα παρακάτω:

«Θεωρήσαμε υποχρέωσή μας, λίγες ώρες μετά την επιστροφή μας από τη Βενεζουέλα και την Κούβα, να δώσουμε αυτή τη συνέντευξη, γιατί ο σκοπός του ταξιδιού και στις δυο χώρες ήταν η ανταλλαγή εμπειριών γύρω από τα ζητήματα του κινήματος σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο και η ανάδειξη της αναγκαιότητας έμπρακτης αλληλεγγύης στους λαούς των δυο χωρών, στις κρατικές και επαναστατικές τους δυνάμεις. Η αλληλεγγύη δεν μπορεί να είναι απλώς μια απλή φραστική διακήρυξη».

«Στην Κούβα βέβαια το ταξίδι ήταν πολύ μικρό. Κράτησε λίγες ώρες. Ηταν όμως πάρα πολύ ουσιαστικό. Είχαμε συνάντηση με το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ της Κούβας και με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης της Κούβας.

Πρέπει να σας πω - τουλάχιστον επιστρατεύω και την εμπειρία των συντρόφων που έχουν πάει πολλές φορές στην Κούβα και τη δική μου, που πήγα για έκτη φορά - ότι κάθε φορά που κάνουμε αυτό το ταξίδι, η κατάσταση, οι συνθήκες που ζει ο λαός της Κούβας, γίνονται καλύτερες. Αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία, γιατί ξέρουμε πάρα πολύ καλά την ιμπεριαλιστική επέμβαση, περικύκλωση, πίεση που δέχεται αυτή η σοσιαλιστική χώρα και που βέβαια έχει στόχο να παρεμποδίσει την αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων που προσφέρει ο σοσιαλισμός για τη συνεχή και σταθερή βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού».

«Θα έλεγα, πάρα πολύ σημαντικό γεγονός - και εντάσσεται μέσα στα πλαίσια και της δικής μας αλληλεγγύης - είναι η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ατλάντα, που ανέδειξε την κακοδικία η οποία έγινε σε βάρος των 5 Κουβανών πατριωτών κομμουνιστών, οι οποίοι κατηγορήθηκαν για προδοσία, για κατασκοπία, στα πλαίσια μιας μεγάλης εκστρατείας που υπάρχει εναντίον της Κούβας και για τα ανθρώπινα δικαιώματα και γενικότερα για το ρόλο της στο διεθνές κίνημα της πάλης κατά του ιμπεριαλισμού.

Ετσι, στην ουσία, μένουν έκθετες οι ΗΠΑ, αλλά και όλες εκείνες οι δυνάμεις πέραν των Ηνωμένων Πολιτειών, είτε κυβερνητικές, είτε πολιτικές σε επίπεδο Ευρώπης και αλλού, που όχι μόνο δε σήκωσαν εκστρατεία υπεράσπισης των 5 Κουβανών, αλλά χρησιμοποίησαν τη δίκη και τα αποτελέσματά της για την αντικουβανική, αντισοσιαλιστική προπαγάνδα.

Ετσι, οι 5 Κουβανοί αυτή τη στιγμή, λογικά, είτε πρέπει να απελευθερωθούν, είτε πολύ πιθανόν, βεβαίως, οι ΗΠΑ, η ηγεσία τους, να ετοιμάζει μια καινούρια δίκη. Οπωσδήποτε όμως τα επιχειρήματά τους δεν μπορούν να επιστρατευτούν. Γιατί κακοδικία δεν αποδείχτηκε, δεν αναδείχτηκε μόνο ως ένα ζήτημα τυπικό, νομικό, αλλά αναδείχτηκε πολύ σωστά. Αντικειμενικά αναδεικνύεται ότι αυτοί οι 5 Κουβανοί πατριώτες όχι μόνο δεν έκαναν κατασκοπία, αλλά βοήθησαν στο να αποκαλυφθούν όλα τα ψέματα και οι συκοφαντίες των ΗΠΑ εναντίον της Κούβας. Και αποκαλύφθηκαν τα σχέδια που υπάρχουν για εξωτερική και εσωτερική επέμβαση στην Κούβα.

Οπως σας είπα, εμείς θα ενώσουμε τη φωνή μας, πιστεύουμε, με ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού ούτως ώστε όλες αυτές οι εξελίξεις, και με αφορμή την απόφαση του δικαστηρίου της Ατλάντα, να δυναμώσουν το κίνημα αλληλεγγύης στην Κούβα, στο λαό της Κούβας, ανεξάρτητα από το τι γνώμη μπορεί να έχει κανείς για την εσωτερική κατάσταση. Πιστεύουμε όμως ότι όποια γνώμη και εάν έχει, αυτό που έχει σημασία είναι ότι στην Κούβα ο λαός παλεύει, οικοδομεί το σοσιαλισμό και η Κούβα και ο λαός της προσφέρουν μεγάλες υπηρεσίες και στο φρόνημα των λαών και στην πάλη κατά του ιμπεριαλισμού, ιδιαίτερα εναντίον του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ.

Η επίσκεψή μας στη Βενεζουέλα ουσιαστικά κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού και έγινε μέσα σε ένα κλίμα, όπου μόλις είχαν τελειώσει οι πρόσφατες τοπικές εκλογές. Σε αυτές τις εκλογές δυνάμεις που υποστηρίζουν την Προεδρία πήραν το 80% και ανάμεσα σε αυτές τις δυνάμεις που σημείωσε θετικά αποτελέσματα είναι το ΚΚ Βενεζουέλας, το οποίο μάλιστα κατέβηκε στις εκλογές αυτοτελώς, σε συνεργασία βέβαια με άλλες δυνάμεις που ανήκουν στο επαναστατικό ρεύμα.

Στην ουσία, βρίσκεται πάλι σε προεκλογική περίοδο η Βενεζουέλα, καθώς ετοιμάζεται για βουλευτικές εκλογές και οπωσδήποτε με την πρώτη προσέγγιση στη Βενεζουέλα, ένιωσε κανείς τη μεγάλη σημασία που είχε το Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών, όπως ονομάζεται. Ενα Φεστιβάλ που ανέδειξε το δυναμισμό της νεολαίας της Βενεζουέλας και που, παρά τις όποιες δυσκολίες υπήρχαν από την ευρύτερη σύνθεση των δυνάμεων του Φεστιβάλ, κρίνονται θετικές οι πολιτικές του αποφάσεις.

Εκτός από τις συναντήσεις που είχαμε με το ΚΚ Βενεζουέλας και τα κεντρικά και τα τοπικά του στελέχη, είδαμε το Κόμμα της 5ης Δημοκρατίας, του οποίου πρόεδρος είναι ο Τσάβες. Τα Λαϊκά Συντονιστικά του Καράκας, που στην ουσία είναι πολιτικές δυνάμεις. Επιτροπές Λαϊκής Εξουσίας, Επιτροπές Προγραμμάτων για τη Διατροφή, την Παιδεία, την Υγεία, την Καταπολέμηση της Εγκληματικότητας.

Σημαντική ήταν η επαφή μας με την πρόεδρο του Ινστιτούτου για τη Γυναίκα, τη Μαρία Λεόν, η οποία είναι κομμουνίστρια, παίρνοντας υπόψη όχι μόνο το ρόλο του Ινστιτούτου απέναντι στη γυναίκα, αλλά και το γεγονός ότι σήμερα στις συνθήκες της Βενεζουέλας λειτουργούν ήδη 13.000 πυρήνες γυναικών που υποστηρίζουν βεβαίως τα κοινωνικά δικαιώματα των γυναικών και προσπαθούν να προσελκύσουν τη συμμετοχή των γυναικών στη διαδικασία.

Είδαμε εκλεγμένους δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους με το ΚΚ Βενεζουέλας και συνεργαζόμενους και επισκεφθήκαμε την περιοχή του Τρουχίγιο και μια άλλη περιοχή Καράμποπο, όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο λιμάνι της Βενεζουέλας και ειδικότερο ενδιαφέρον για την επίσκεψή μας εκεί ήταν ένα μεγάλο εργοστάσιο που παρασκευάζει χαρτοπολτό και προϊόντα χαρτοπολτού. Αυτό το εργοστάσιο το εγκατέλειψαν οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες μετά τη νίκη του Τσάβες και αυτή τη στιγμή ανακαταλήφθηκε από τους εργάτες και βρίσκεται σε μια διαδικασία όπου λειτουργούν το εργοστάσιο το κράτος και οι συνεταιρισμοί - εργάτες.

Η συνολική μας εκτίμηση, με βάση βεβαίως και την ενημέρωση που είχαμε, γιατί αυτή η ενημέρωση που είχαμε έδινε εμπειρίες και από τα κάτω και από τα πάνω, λέει ότι στη Βενεζουέλα σήμερα - και γι' αυτό χρειάζεται και αλληλεγγύη - συντελείται μια δυναμική διαδικασία για την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας κάτω από το σύνθημα της επανάστασης. Μια διαδικασία που σηματοδοτείται από βαθιές αντιθέσεις και αντιφάσεις.

Και για άλλη μια φορά θα πω, και γι' αυτό χρειάζεται την παγκόσμια αλληλεγγύη. Αυτό που συντελείται σήμερα στη Βενεζουέλα προσφέρει πολύτιμη πείρα στα λαϊκά κινήματα όλων των χωρών, έστω και εάν εμείς εδώ στην Ευρώπη θεωρούμε τη Λατινική Αμερική ότι βρίσκεται μακριά μας. Η θετική διαδικασία, το θετικό της διαδικασίας στηρίζεται, έχει αφετηρία τον Πρόεδρο Τσάβες, δηλαδή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και στηρίζεται από λαϊκά κινήματα και, πιο ειδικά, από επαναστατικές οργανώσεις και ρεύματα και, εννοείται, από το ΚΚ Βενεζουέλας, που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του επαναστατικού ρεύματος.

Η διαδικασία αυτή και η θετική της πλευρά θα ήταν σχετικά πιο εύκολη πολιτικά και οργανωτικά αν υπήρχε μια οργανωμένη δύναμη του εργατικού κινήματος, μια ταξική δηλαδή οργάνωση των εργατών σε πανεθνικό επίπεδο, που, όπως έχει δείξει η πείρα και του 20ού αιώνα και την επιβεβαιώνουν και οι αρχές του 21ού αιώνα, είναι η βασική κινητήρια δύναμη βαθιών και όλο πιο βαθιών αλλαγών.

Το θετικό, επίσης, είναι ότι χτυπήθηκε σε ένα βαθμό η δύναμη της αντίδρασης, αλλά, όπως εκτιμούν και οι ίδιοι, δε χτυπήθηκε τόσο πολύ, ώστε να προχωρήσει εύκολα η επαναστατική διαδικασία, όπως λένε, και μάλιστα οριστικά.

Η περίοδος που επισκεφθήκαμε τη Βενεζουέλα σηματοδοτείται σαν μια περίοδος όπου ανασυγκροτείται η αντίδραση, η εσωτερική αντίδραση της Βενεζουέλας, με τη βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και άλλων δυνάμεων του ιμπεριαλισμού, με στόχο όχι αποκλειστικά την εξωτερική επέμβαση αλλά κυρίως την ανάκτηση εκεί που έχασαν τις θέσεις εσωτερικά. Π.χ., την ανάκτηση των θέσεων ιδιοκτησίας στην πετρελαϊκή βιομηχανία, στην ηλεκτρική ενέργεια και, βέβαια, στο στρατό.

Ταυτόχρονα, όμως, είναι και μια περίοδος όπου συγκροτείται και το επαναστατικό ρεύμα, άρα η σύγκρουση ανάμεσα σε αυτές τις δύο δυνάμεις θα επέλθει στην πορεία. Απ' ό,τι ξέρετε είναι αναπόφευκτο. Εμείς βεβαίως, ως Κομμουνιστικό Κόμμα, ξεκαθαρίζουμε ότι η αλληλεγγύη μας η σταθερή είναι με το επαναστατικό ρεύμα, το οποίο, όπως είπαμε, συγκροτείται από λαϊκά κινήματα και από επαναστατικές δυνάμεις.

Δυστυχώς, στο εργατικό κίνημα κυριαρχούν μικροαστικές δυνάμεις και, όπως εκτιμάται, η κρατική δομή δε βοηθάει στο προχώρημα της προεδρικής επιλογής και της επιλογής των λαϊκών κινημάτων λόγω της επικράτησης μικροαστικών δυνάμεων αλλά και των προσπαθειών αντιδραστικών δυνάμεων να διεισδύσουν μέσα στο κράτος, στην κρατική δομή.

Βεβαίως, όλα αυτά τα συμπτώματα που περιγράφουμε, ή, μάλλον, τα φαινόμενα, δεν είναι απλώς συμπτώματα, έχουν σχέση και με το πώς έγινε η προεδρική αλλαγή στη Βενεζουέλα. Δεν έγινε βεβαίως μια βαθιά επαναστατική αλλαγή, αλλά έγινε μια τέτοια αλλαγή σε συνθήκες που ακόμα το λαϊκό κίνημα δεν ήταν σε θέση να δώσει από την αρχή μια μάχη για πολύ βαθιά αλλαγή.

Ετσι, είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη, την οποία δεν πρέπει, για άλλη μια φορά να τονίσω, δεν πρέπει κανείς να την παρακολουθεί με ουδετερότητα αλλά με ενεργητική υποστήριξη των λαϊκών κινημάτων, των επαναστατικών δυνάμεων, οι οποίες στηρίζουν την προεδρική επιλογή, που όμως ταυτόχρονα αυτή η προεδρική επιλογή δε στηρίζεται από τις κρατικές δομές, ακόμα και από πολιτικές δυνάμεις που εμφανίζονται ως υποστηρικτές του Προέδρου Τσάβες».

«Δε θα ήθελα να σταθώ όμως μόνο σε λόγια. Θα ήθελα να δείξω όλα αυτά τα θετικά στοιχεία της διαδικασίας και που σηματοδοτούν, αν θέλετε, και τη διαπάλη που γίνεται. Η Προεδρία Τσάβες, ξαναλέω, με τη στήριξη των λαϊκών κινημάτων, έχει εκπονήσει ένα κοινωνικό πρόγραμμα το οποίο καλύπτει αυτή τη στιγμή 12.000.000 φτωχολογιά στη Βενεζουέλα. 24.000.000 είναι οι κάτοικοι της Βενεζουέλας και η φτώχεια καλύπτει το 80%.

Η Βενεζουέλα είναι μια πάμπλουτη χώρα, έχει πλούτο. Σκεφτείτε ότι αυτό το πρόγραμμα που καλύπτει 12.000.000 ψυχές και που καλύπτει τη σίτιση, την Υγεία, την Παιδεία, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό, αυτό το πρόγραμμα στηρίζεται οικονομικά μόνο με τις αλλαγές που έφερε η Προεδρία Τσάβες στον τομέα της κρατικής βιομηχανίας πετρελαίου, η οποία ήταν κρατική και πριν, επί τέταρτης δημοκρατίας, επί του προηγούμενου καθεστώτος.

Ομως, η κρατική βιομηχανία έδινε το 20% στο κράτος και κρατούσε το 80% για τον εαυτό της και τώρα έχει ανατραπεί ο συσχετισμός, παίρνει το 80%, ας πούμε, η Προεδρία και αυτό το πρόγραμμα το 80% το διανέμει σε 12.000.000 ψυχές. Είναι ένα πρόγραμμα με μεγάλο κόστος.

Εμείς είδαμε αυτό το σύστημα, το οποίο το διαχειρίζονται τα τοπικά όργανα της λαϊκής εξουσίας, που βέβαια και αυτή βρίσκεται σε μια διαμόρφωση. Εχει διαμορφωθεί ένα κρατικό σύστημα αγοράς και διανομής τροφίμων σε συνεργασία με συνεταιρισμούς και με μικρούς ιδιώτες, το οποίο εκτός του ότι έδωσε ψωμάκι που λέμε, δημιούργησε και εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας».

«Βεβαίως, εδώ πρέπει να σημειώσουμε τον πολύ σημαντικό ρόλο της Κούβας, η οποία είχε αποστείλει 20.000 Κουβανούς, γιατρούς κυρίως, αλλά και ανθρώπους που έχουν σχέση με τον αθλητισμό και με την κοινωνική πολιτική, γιατί η πλειοψηφία των γιατρών στη Βενεζουέλα δε δέχτηκε να ενταχθεί μέσα σε αυτό το κοινωνικό σύστημα προστασίας.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτό το κρατικό σύστημα σίτισης βεβαίως ανακουφίζει ένα μεγάλο μέρος των φτωχών. Σκεφτείτε, σε 1.000.000 κατοίκους, οι 600.000 ζουν από αυτό το σύστημα. Οχι ότι οι 400.000 ζουν καλά, αλλά, εν πάση περιπτώσει, μπορούν να επιβιώσουν χωρίς την επίδοση τροφίμων».

«Η βιομηχανία τροφίμων βρίσκεται στα χέρια των κεφαλαιοκρατών, οι οποίοι κυρίως δεν παράγουν μέσα στη Βενεζουέλα, αλλά έχουν τον έλεγχο των εισαγωγών. Ενώ το κεφάλαιο εγκατέλειψε εργοστάσια στην τύχη τους, τα παράτησε δηλαδή.

Η κατεύθυνση της Προεδρίας Τσάβες, και του επαναστατικού ρεύματος και του Κομμουνιστικού Κόμματος βεβαίως της Βενεζουέλας, ήταν αυτά τα εργοστάσια να καταληφθούν από τους εργάτες και να λειτουργήσουν στα πλαίσια ενός κρατικού σχεδιασμού, ας το πούμε, σαν ένας κρατικοκοινωνικοποιημένος ή συνεταιριστικοποιημένος τομέας.

Η ανακατάληψη είναι μερική. Είναι πολύ λίγη σε σχέση με τα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια και έχει να κάνει με το τι εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα υπήρχε στη Βενεζουέλα. Και βεβαίως τα εργατικά συνδικάτα εκεί και οι ηγεσίες ήταν όχι μόνο η εργατική αριστοκρατία, αλλά άνθρωποι οι οποίοι δε θέλουν η φτωχολογιά να ζήσει καλύτερα και βεβαίως δε βοηθούσαν σε αυτή την ανακατάληψη.

Αν γινόταν η ανακατάληψη όλων των εργοστασίων, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα και η ανακατάληψη, όπως λέει το Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας, πρέπει να γίνει στα πλαίσια μιας κοινωνικής ιδιοκτησίας, γιατί με το να περάσουν τα εργοστάσια και να γίνουν ιδιοκτησία των ίδιων των εργατών δε θα έχουν μέλλον, και σε τελευταία ανάλυση, οι πρώην ιδιοκτήτες επιδιώκουν μια τέτοια συνεταιριστικοποίηση, την αξιοποιούν, διότι με τη μορφή των μετοχών ο εργάτης γίνεται ιδιοκτήτης και όχι εργάτης, και οι παλιοί ιδιοκτήτες ή και οι νέοι που εμφανίζονται έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν τις μετοχές και να επανακτήσουν έτσι τα εργοστάσια.

Η οριστική ανάκτηση των εργοστασίων από την πλευρά του λαού, των εργαζομένων, είναι στα πλαίσια μιας κοινωνικοποίησης και, βεβαίως, στα πλαίσια ενός κρατικού σχεδιασμού.

Θετική ήταν η πολιτική κατάργηση των λατιφούντιων. Η γη επιστράφηκε στους αγρότες και εδώ βεβαίως αντιμετωπίζονται σύνθετα προβλήματα, δεδομένου ότι η επιστροφή στη μικρή ατομική ιδιοκτησία ή σε συνεταιρισμούς που δεν εντάσσονται σε έναν κρατικό σχεδιασμό ή δεν έχουν λαϊκά χαρακτηριστικά δημιουργεί κινδύνους. Δηλαδή, χαμηλή παραγωγικότητα ή ανακατάληψη πάλι των μικρών συνεταιρισμών από τους πρώην ιδιοκτήτες, μέσω της αγοράς μετοχών.

Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι η μεγάλη ιδιοκτησία ξεκινάει από τη μικρή. Δε γίνεται μόνη της μεγάλη. Είναι και αυτό μια δυναμική διαδικασία, η οποία, βεβαίως, βοήθησε τη φτωχολογιά στην ύπαιθρο αλλά που και αυτή πρέπει να προχωρήσει».

«Θετικό, επίσης, είναι το γεγονός ότι τον περασμένο Φλεβάρη, για πρώτη φορά, ο Πρόεδρος Τσάβες έβαλε τον προβληματισμό ότι αυτή η Μπολιβαριανή διαδικασία πρέπει να βαθύνει. Δεν μπορεί να εξαντληθεί στις σημαντικές αλλαγές που έφερε στον κοινωνικό τομέα ή στον αγροτικό τομέα. Πρέπει να γίνει πιο ριζοσπαστική και έβαλε την ιδέα και την αναγκαιότητα να ξεκινήσει η συζήτηση για το σοσιαλισμό.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας και το επαναστατικό ρεύμα που υπάρχει θεωρεί ότι είναι πολύ θετικό γεγονός και πρέπει να ανοίξει μια συζήτηση για το σοσιαλισμό μέσα στην κοινωνία της Βενεζουέλας, ούτως ώστε να μη μασκαρευτούν δυνάμεις αντίθετες προς το σοσιαλισμό κάτω από μια γενική τοποθέτηση υπέρ του σοσιαλισμού.

Η συζήτηση αυτή πρέπει να στηριχτεί στην επιστημονική θεωρία του σοσιαλισμού. Είναι μια συζήτηση που ήδη έχει μπει στην ημερήσια διάταξη και ακριβώς πρέπει να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και μέσα στη συμμαχία και μέσα στην κοινωνία, για ποιο σοσιαλισμό γίνεται λόγος.

Ο Πρόεδρος Τσάβες, ως επικεφαλής της άσκησης της εξωτερικής πολιτικής, έχει κηρύξει την αντιιμπεριαλιστική πολιτική της Βενεζουέλας.

Η γνώμη του Κομμουνιστικού Κόμματος και του επαναστατικού ρεύματος είναι ότι είναι πολύ θετική αυτή η πολιτική, που ασκεί ο Πρόεδρος Τσάβες, με πολύ σημαντικές θετικές συνέπειες και στη ριζοσπαστικοποίηση των μαζών σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική. Βεβαίως, και σ' αυτό το ζήτημα πρέπει να ανοίξει ακόμα ευρύτερα η συζήτηση.

Γίνεται λόγος σε όλη τη Λατινική Αμερική για έναν πολυπολικό κόσμο. Ωστόσο, ο πολυπολικός κόσμος μπορεί να υπάρξει με την έννοια των πολλών κέντρων, αλλά δε σημαίνει και πλουραλισμό. Μπορεί να υπάρχει πολυπολικός κόσμος και να είναι μονοπολικός με την έννοια την ιμπεριαλιστική.

Η ηγεσία της Βενεζουέλας υποστηρίζει την ύπαρξη πολλών πόλων σε παγκόσμιο επίπεδο, ξεκαθαρίζοντας ότι αυτοί οι πολλοί πόλοι σημαίνει πόλους, κινήματα αντίστασης κατά του ιμπεριαλισμού».

«Κι εδώ στην Ελλάδα έφτασε η τοποθέτηση ενός Αμερικανού ευαγγελιστή, αν δεν κάνω λάθος, για ένα σύνθημα για τη δολοφονία του Τσάβες. Τέτοια συνθήματα οι πρώην ιδιοκτήτες και οι δυνάμεις τους γράφουν και στους τοίχους της Βενεζουέλας. Δεν είναι τυχαίο αυτό και ούτε είναι κάποιου ιδιόμορφου τρελού Αμερικάνου αυτό το σύνθημα. Είναι στόχος.

Πρέπει να σας πω ότι δεν είναι μεμονωμένα τα σχέδια για τη δολοφονία του Τσάβες. Ηδη στη διάρκεια της διαδικασίας έχουν δολοφονηθεί 132 αγροτικά στελέχη, στη διαδικασία κατάργησης των λατιφούντιων. Αυτά για όσους πιστεύουν ότι οι βαθιές πολιτικές αλλαγές είναι ειρηνικές, με την έννοια ότι δεν υπάρχουν θύματα. Αυτοί που αντιστέκονται προσπαθούν να δημιουργήσουν θύματα μέσα στο λαό.

Εδώ, λοιπόν, ποια είναι η ουσία; Και θα ήθελα να σταθώ σ' αυτό, γιατί σε μια σειρά από ζητήματα, που έχουν σχέση με αντιθέσεις, διαπάλη και συζητήσεις θεωρητικές στη Βενεζουέλα, μπορεί κι εκεί να προσφέρει το κάθε κίνημα, αλλά έχει πολύ μεγάλη σημασία να συνασπιστούμε σε ορισμένα ζητήματα τα οποία είναι πασιφανή».

«Το αντιδραστικό ιμπεριαλιστικό σχέδιο των ΗΠΑ ενάντια στη Βενεζουέλα είναι επικίνδυνο, αλλά όχι μόνο ως πρόβλημα εξωτερικής επέμβασης των ΗΠΑ στο εσωτερικό της Βενεζουέλας.

Αυτό, που φαίνεται, έχει επιλεγεί σαν κύριο, χωρίς να έχουν αναφερθεί και στην εξωτερική επέμβαση, είναι το σχέδιο στήριξης των εσωτερικών αντιδραστικών δυνάμεων, η αξιοποίηση των ταλαντεύσεων μικροαστικών δυνάμεων, που δε θέλουν ριζική αλλαγή αλλά το πασάλειμμα του συστήματος, με στόχο να ανακτήσουν την εξουσία οι ακραίες αντιδραστικές δυνάμεις που την έχασαν, ή αν δεν είναι ακραίες αντιδραστικές δυνάμεις, πάντως να είναι συντηρητικές δυνάμεις με βάση τα ταξικά τους συμφέροντα.

Σε τι συνίσταται αυτό το σχέδιο. Σχέδιο δολοφονιών, στελεχών του κινήματος και των κομμάτων που υποστηρίζουν τον Πρόεδρο Τσάβες και θέλουν να βαθύνει η Μπολιβαριανή διαδικασία. Σαμποτάζ, προβοκάτσιες και ο μεγάλος κίνδυνος έρχεται από τις παραστρατιωτικές οργανώσεις με στήριγμα αυτές της Κολομβίας.

Γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί μια - στην ουσία να καταργηθούν τα σύνορα - ενιαία ζώνη μεταξύ Κολομβίας και Βενεζουέλας, με παραστρατιωτικές δυνάμεις που αυτές θα είναι και η εστία, η αφετηρία της αντεπαναστατικής δράσης στη Βενεζουέλα. Και αυτές οι εγκαταστάσεις δε θα είναι μόνο στρατιωτικές.

Φαίνεται - αυτό το λέω εγώ - ότι προσπαθούν να μιμηθούν την πείρα των εποικισμών, γιατί εκεί θα εγκαταστήσουν πληθυσμούς, θα φτιάξουν σπίτια και προφανώς εκεί θα μεταφέρουν τη φτωχολογιά που θα την "ταΐσουν" χρήματα με αντάλλαγμα τις αντεπαναστατικές ενέργειες.

Επίσης, υπάρχει αντεπαναστατικό σχέδιο, το οποίο ήδη έχει αποτελέσματα, υπονόμευσης των επαναστατικών διαθέσεων των λαϊκών κινημάτων, κομμάτων και οργανώσεων, με μοχλούς διάφορες μη κυβερνητικές οργανώσεις και μέσα από προγράμματα βοήθειας της φτωχολογιάς, ώστε να ξαναπάρουν τις θέσεις που έχασαν. Ακόμα διείσδυση μέσα στα κόμματα εξουσίας και επίσης και, όπως σας είπα, μέσω της εξαγοράς μετοχών και άλλων σε τομείς κύριας σημασίας, όπως είναι ο πετρελαιαγωγός και ο τομέας της ενέργειας.

Κλείνω λέγοντας ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας είναι ένα κόμμα που στην ουσία έχει ανασυγκροτηθεί από το 2003 και μετά, είναι μια ανερχόμενη δύναμη και επίσης ανερχόμενη δύναμη είναι η Κομμουνιστική Νεολαία Βενεζουέλας. Είναι ένα κόμμα το οποίο επιδιώκει τη διατήρηση και την εμβάθυνση της λαϊκής συμμαχίας που έχει συγκροτηθεί και κυρίως επιδιώκει μέσα σ' αυτή τη λαϊκή συμμαχία να ισχυροποιηθεί το επαναστατικό ρεύμα.

Στις τοπικές εκλογές επιδίωξε να έχει συμμαχία με τις άλλες δυνάμεις που στηρίζουν ή λένε ότι στηρίζουν τον Πρόεδρο Τσάβες. Οι δυνάμεις αυτές, ως συνήθως, έδειξαν επιφυλάξεις απέναντι στο Κομμουνιστικό Κόμμα, γιατί θεωρούν ότι μπορεί να γίνουν βαθιές αλλαγές χωρίς το Κομμουνιστικό Κόμμα, και το ΚΚ Βενεζουέλας επέλεξε να κατέβει αυτοτελώς, με δυνάμεις, βέβαια, και προσωπικότητες που ανήκουν στο επαναστατικό ρεύμα και σημείωσε σημαντική επιτυχία.

Μπροστά στις κοινοβουλευτικές εκλογές το Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας υποστηρίζει ένα ψηφοδέλτιο όλων των δυνάμεων που υποστηρίζουν την επαναστατική διαδικασία. Αυτό θα βοηθήσει και στη συγκρότηση ενός ενιαίου επαναστατικού κέντρου, που θα στηρίζει την προεδρική επιλογή, την πολιτική και θα γεμίζει αυτό που λέμε με ουσία όλα τα συνθήματα».

«Πιστεύουμε ότι εμείς εδώ στην Ελλάδα μπορούμε να προσφέρουμε αυτή την αλληλεγγύη όχι μόνο στα λόγια. Π.χ., αυτή τη στιγμή στη Βενεζουέλα βρίσκεται η πρώτη ομάδα Ελλήνων εθελοντών, που βοήθησαν στο να αναπαλαιωθεί ένα σχολείο σε μια περιοχή της Βενεζουέλας περιφερειακή και αυτή η επιτροπή εθελοντών έγινε από την Ελληνική Επιτροπή Διεθνιστικής Αλληλεγγύης.

Πιστεύουμε ότι τέτοιες ομάδες αλληλεγγύης μπορούν να γίνουν από συνδικάτα, από νεολαιίστικες οργανώσεις, από όλους εκείνους οι οποίοι ενδιαφέρονται, σ' αυτή τη διαπάλη που γίνεται σήμερα στη Βενεζουέλα, να νικήσουν τα λαϊκά κινήματα, να νικήσουν οι σωστές επιλογές, απ' αυτούς που θέλουν να μη σταματήσει η Μπολιβαριανή διαδικασία αλλά να οργανωθεί, να προχωρήσει και να βαθύνει».

«Και εδώ υπάρχει και ένα θέμα, που το θέτουμε προς την ελληνική κυβέρνηση. Ο Πρόεδρος Τσάβες έχει διακηρύξει επίσημα, δεν έχει συνθηματολογήσει, ότι είναι διατεθειμένος να πουλήσει πετρέλαιο σε χαμηλή τιμή σε κράτη, ανεξάρτητα από το τι σύστημα έχουν ή ποια είναι η κυβέρνηση.

Βεβαίως, λέει ο ίδιος ότι εμείς θέλουμε να πουληθεί φτηνό πετρέλαιο ακριβώς γιατί έτσι το θεωρούμε, ότι είναι και μια βοήθεια προς τους λαούς, γιατί αυτές οι κυβερνήσεις κανονικά όταν θα αγοράζουν φτηνό πετρέλαιο, πολύ φτηνότερο απ' ό,τι αγοράζουν από τις εταιρίες τις γνωστές μας, θα έχουν τη δυνατότητα να το πουλάνε και φτηνότερα στο λαό.

Και υπάρχει απόδειξη. Το πετρέλαιο στη Βενεζουέλα είναι πενταροδεκάρες. Μας έκανε εντύπωση ότι υπάρχουν πάρα πολλά αυτοκίνητα στη Βενεζουέλα. Βέβαια, η φτωχολογιά έχει παλιά, σακαράκες, οι μεσαίοι έχουν καλύτερα, τα ανώτερα στρώματα έχουν περισσότερα.

Και μας έκανε εντύπωση, πολύ περισσότερα απ' ό,τι στην Ελλάδα. Μα το πετρέλαιο είναι πάμφθηνο, γιατί το κράτος το δίνει πάμφθηνα. Γιατί λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση δεν απευθύνεται στη Βενεζουέλα; Βεβαίως ξέρουμε ποια είναι η επιλογή της, και αυτής και της προηγούμενης, αλλά να, υπάρχουν και εναλλακτικές λύσεις. Να, λοιπόν, γιατί έχουν σημασία αυτοί που αντιστέκονται στον ιμπεριαλισμό.

Αυτοί που αντιστέκονται στον ιμπεριαλισμό μπορούν να βοηθήσουν, ούτως ώστε οι λαοί να έχουν καλύτερη διατροφή, φτηνότερη διατροφή και φτηνότερα καύσιμα. Βλέπετε, λοιπόν, ότι δεν μπορούν να μας λένε "τι να γίνει, ακριβαίνει το πετρέλαιο". Ο Πρόεδρος Τσάβες ήδη έχει αναλάβει πρωτοβουλία, η Βενεζουέλα, και πουλάει σε χώρες της Λατινικής Αμερικής πάρα πολύ φτηνό πετρέλαιο.

Βεβαίως, κάποιοι χάνουν από αυτό. Οχι οι λαοί, χάνουν οι μεγάλες εταιρίες πετρελαίου, γιατί χάνουν την πελατεία και γι' αυτό βεβαίως αυτό το μίσος για τον Πρόεδρο Τσάβες, για ό,τι συντελείται σήμερα στη Βενεζουέλα».